Τι μπορεί να συμβεί μέσα σε δύο μήνες; Μπορεί να απαξιωθεί η μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας – η ΔΕΗ. Μπορεί να φρενάρει κατά δύο χρόνια το μεγαλύτερο δημόσιο έργο στη Βόρεια Ελλάδα – το μετρό Θεσσαλονίκης. Μπορεί ακόμη και να «ξεδιαπραγματευθεί» η νέα κυβέρνηση τον διαπραγματευτικό στόχο που οι προκάτοχοί της είχαν πετύχει «χωρίς διαπραγμάτευση».
Αυτά τα τρία βασικά μετεκλογικά αφηγήματα του ΣΥΡΙΖΑ διαψεύδουν όσους προέβλεπαν ότι το κόμμα θα βγει ξανά στις πλατείες και στα κεραμίδια. Αν επιστρέφει σε κάτι, είναι στον «μεταπραγματικό» του οίστρο – στην προπαγανδιστική τεχνική
του μουσαμά.
Οι αντιπολιτευτικοί ισχυρισμοί δεν είναι ακριβώς ψευδείς. Η ΔΕΗ είναι όντως απαξιωμένη – μόνο που αποσιωπάται ποιος και πώς την έφερε στο χείλος της χρεοκοπίας. Το μετρό όντως προβλέπεται με το νέο σχέδιο να καθυστερήσει – μόνο που τα διαφημιζόμενα εγκαίνιά του προβλέπονταν χωρίς τον επίμαχο σταθμό. Ο Τσίπρας είχε όντως εξαγγείλει τη μονομερή μείωση των πλεονασμάτων – μόνο που στην ταχυδακτυλουργία του καταπιστευτικού λογαριασμού δεν έδωσε κανείς σημασία γιατί η πρόταση είχε προδήλως χαρακτήρα προεκλογικού πυροτεχνήματος.
Η αξιωματική αντιπολίτευση υφαίνει τον μαύρο μουσαμά με αφηγήματα αληθειότητας – αν μπορεί έτσι να αποδοθεί ο όρος truthiness: Δεν χρειάζεται να είναι έτσι, αρκεί να φαίνεται έτσι.
Προτού προλάβει κανείς να χλευάσει τη μέθοδο, πρέπει να υπολογίσει πόσο γρήγορα μηδενίζει η μνήμη της κοινής γνώμης. Πόσο γρήγορα θα αρχίσει η Ν.Δ. να θεωρείται υπεύθυνη για τους γόρδιους δεσμούς που κληρονόμησε – και που σε πολλές περιπτώσεις απαιτούν πολύ χρόνο για να λυθούν;
Ισχύει επίσης και ο άλλος κανόνας του πολιτικού μάρκετινγκ: Ο μουσαμάς της δυσφήμησης είναι πολύ πιο αποδοτικός από τον μουσαμά της διαφήμισης. Ο,τι δεν δούλεψε για τον κυβερνώντα ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να δουλέψει για τον αντιπολιτευόμενο.