Ο τραγέλαφος που προέκυψε από την πολλαπλώς ατυχή ιστορία με τη μετονομασία του σταθμού «Ευαγγελισμός» άφησε πίσω της κι ένα καλό: ήταν η αντίδραση του κόσμου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που υποχρέωσε τους εμπλεκόμενους φορείς να πάρουν πίσω μια καταφανώς προβληματική ιδέα.
Και ήταν προβληματική, διότι ενέπλεκε πρόσωπα του πολιτικού μας βίου στον ουδέτερο πολιτικά και κοινωνικά χάρτη ενός δημοφιλούς μέσου μαζικής μεταφοράς όπως το μετρό.
Οι ονομασίες των σταθμών του υπόγειου σιδηροδρόμου οφείλουν να έχουν αποκλειστικά γεωγραφική συνάφεια όχι μόνο γιατί έτσι διευκολύνουν τους πολίτες και τους επισκέπτες της πόλης όταν το χρησιμοποιούν, αλλά κι επειδή έτσι αποφεύγονται άχρηστες σκιαμαχίες με ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο.
Επίσης, με ποιο κριτήριο η δική μας εποχή (με τα δικά της κριτήρια, με τη δική της «οπτική») μπορεί να αποφασίσει για την ονομασία ενός σταθμού που προορίζεται να εξυπηρετήσει πολλές επερχόμενες γενιές; Η ανακοίνωση της «Αττικό Μετρό» ενόχλησε πολλούς ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας, που μπορούν πλήρως να αντιληφθούν τη συμβολική ένταση που φέρει η αναφορά στη θυσία του δολοφονημένου Παύλου Μπακογιάννη.
Η ενόχληση οφειλόταν στην υποψία ότι η νέα κυβέρνηση (με διαφορετικές εκφάνσεις της) μετέρχεται πρακτικές της Αριστεράς, η οποία έχει παράδοση σε κάθε είδους μετονομασίες οδών, πλατειών, λεωφόρων, πάντα με «συμβολικό» χαρακτήρα. Αν γινόταν πράξη η απόφαση της «Αττικό Μετρό» ανοιγόταν μπροστά μας μια επικίνδυνη φάμπρικα διαδοχικών μετονομασιών ανάλογα με το ποιος είχε την εξουσία στα χέρια του.
Δυστυχώς, η ελληνική ιστορία είναι γεμάτη από μάρτυρες της Δημοκρατίας, αλλά οι σταθμοί του μετρό δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να τους τιμήσουμε.
Η αντίδραση των πολιτών είναι εξαιρετικό δείγμα υγείας και ήταν αυτή που κινητοποίησε τους κατάλληλους ανθρώπους, που έλαβαν εντέλει και τις σωστές αποφάσεις. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν ενοχοποιηθεί για πολλά. Το Σαββατοκύριακο είχαμε την ευκαιρία να δούμε από πολύ κοντά τι μπορούν να πετύχουν.