Ο ΣΥΡΙΖΑ το είχε κάνει σχεδόν επάγγελμα. Και τα τεσσεράμισι χρόνια που έμεινε στην κυβέρνηση δεν ξέχασε ποτέ την τέχνη της αντιπολίτευσης. Σε κάθε μικρή ή μεγάλη γκάφα, ο Δημήτρης Τζανακόπουλος, ο οποίος ήταν το μεγαλύτερο διάστημα ο «πορτ παρόλ» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, είχε πάντα έτοιμη τη δικαιολογία: με ένα, συχνά-πυκνά, αλαζονικό ύφος, υπενθύμιζε τις «καταστροφικές κυβερνήσεις Σαμαρά – Βενιζέλου» και το «παλιό πολιτικό σύστημα» που «μας έφερε ώς εδώ» προσθέτοντας το γνωστό «ο λαός δεν ξεχνά». Ο ίδιος, βέβαια, ξεχνούσε, όπως και η κυβέρνηση που εκπροσωπούσε, ότι ο λαός είχε καταψηφίσει δις τους παλιούς «σαμαροβενιζέλους» και είχε δώσει τα κλειδιά της χώρας στον κ. Τσίπρα. Παρ’ όλα αυτά, η προηγούμενη κυβέρνηση ποτέ δεν έπαψε να ασκεί… αντιπολίτευση και στο τέλος τα κατάφερε: έγινε ξανά αντιπολίτευση και, πλέον, έχει όλο το πεδίο ελεύθερο να ασκεί τον θεσμικό της ρόλο.
Η νέα κυβέρνηση, αυτή της Νέας Δημοκρατίας, παρά το ότι βρίσκεται ακόμη στην περίοδο χάριτος που πάντα όλα είναι πιο εύκολα, ρέπει προς την ίδια τακτική. Τόσο κυβερνητικά στελέχη όσο και βουλευτές, όποτε νιώθουν πίεση, πιάνουν το νήμα από εκεί που το άφησαν πριν από τις εκλογές. «Τολμάτε και μιλάτε εσείς», είπε τις προάλλες ένας «γαλάζιος» βουλευτής, από αυτούς που έχουν κάνει επάγγελμα τους τηλεοπτικούς διαπληκτισμούς, σε συριζαίο συνάδελφό του σε κάποιο πάνελ. Προφανώς και είναι μια εύκολη λύση, όταν πιέζεσαι να επικαλείσαι αυτό που παρέλαβες. Οπως είναι γεγονός πως το κράτος έχει συνέχεια. Προβλήματα κληρονομούνται, ανοιχτές πληγές υπάρχουν. Η συγκεκριμένη τακτική όμως αποτελεί μακροπρόθεσμα τη μεγαλύτερη αυτοπαγίδευση.
Η περίοδος μέλιτος (ή χάριτος), όπως και να την ονομάσει κανείς, πάντα τελειώνει και η διαχείριση των προβλημάτων είναι πάντα στις πλάτες της κυβέρνησης. Το τι έγινε τα προηγούμενα τεσσεράμισι χρόνια κρίθηκε στις τελευταίες εκλογές και μάλιστα με τον πιο εμφατικό τρόπο εδώ και μία δεκαετία, καθώς ο ελληνικός λαός εξέλεξε και πάλι αυτοδύναμη κυβέρνηση. Τώρα η Ν.Δ. πρέπει να δράσει. Να ασχοληθεί με τα μεγάλα και να μην πέσει στην παγίδα πολλών βουλευτών της, οι οποίοι περιφέρονται στα κανάλια «και τα λένε καλά», ικανοποιώντας μόνο μια κλειστή εκλογική πελατεία που θέλει να ακούει διαρκώς το ίδιο μονότονο ποίημα. Εξω όμως από αυτή την κομματική γυάλα υπάρχει –ευτυχώς– κόσμος που είναι απαιτητικός και περιμένει από την κυβέρνηση να κάνει τη δουλειά της: να κυβερνήσει και όχι να κάνει αντιπολίτευση στους πρώην.