Προβλήματα παρόντος και μέλλοντος

Προβλήματα παρόντος και μέλλοντος

3' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την ατζέντα της ενημέρωσης και της συζήτησης τη διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό η καθημερινότητα. Δηλαδή τα γεγονότα, οι εξελίξεις και οι καταστάσεις στην κοινωνία, οι αποφάσεις και οι προτεραιότητες της πολιτικής ηγεσίας στο σύνολό της, η οικονομία. Ομως μια χώρα που θέλει να εκλαμβάνεται ως κανονική, όπως η Ελλάδα, είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίζει το «τώρα», αλλά ταυτόχρονα να προβληματίζεται –και να προνοεί– για το μέλλον. Αν θέλει να έχει μέλλον, ορατό τουλάχιστον…

Δεν είναι μυστικό, και όποιος δεν πάσχει από ανίατο στρουθοκαμηλισμό τα βλέπει και τα καταλαβαίνει, η Ελλάδα είναι χώρα με πολλά και δομικά προβλήματα. Ορισμένα από αυτά απασχολούν και καθορίζουν την επικαιρότητα, επομένως απασχολούν την πολιτική ηγεσία και τους πολίτες, άλλα ούτε αναγνωρίζονται ούτε απασχολούν. Ωστόσο, και τα μεν και τα δε αποτελούν εξίσου απειλές τόσο για τη μετάβαση στην κανονικότητα όσο και για τη μακροημέρευση του έθνους, εφόσον μπορεί να θεωρηθεί υπερβολική η χρησιμοποίηση του όρου «επιβίωση».

Αν θέλουμε να καταγράψουμε τα προβλήματα –απειλές κατά προτεραιότητα και με γνώμονα την κρισιμότητά τους– πρώτο στη λίστα είναι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Τουρκία αποτελεί αυξανόμενη απειλή για την ακεραιότητα και τα συμφέροντα της δικής μας χώρας· με διατήρηση των σημερινών δεδομένων δεν πρόκειται να παύσει να υπάρχει όσο αυτά τα δεδομένα δεν αλλάζουν εις βάρος μας και η δυνατότητα αντιμετώπισης της συγκεκριμένης απειλής θα προκαλεί πάντα οικονομική αιμορραγία. Με λίγα λόγια, οι αντοχές της χώρας θα δοκιμάζονται για πολύ καιρό.

Η υπογεννητικότητα είναι ο δεύτερος θανάσιμος κίνδυνος που αντιμετωπίζει το έθνος. Εχει υπολογιστεί ότι, με τους σημερινούς ρυθμούς γεννήσεων, οι Ελληνες ίσως φτάσουν να είναι περί τα δύο εκατομμύρια λιγότεροι το σωτήριο έτος 2050. Η συγκεκριμένη εξέλιξη συνδυάζεται ασφαλώς με ανάλογη γήρανση του πληθυσμού, που ήδη παρατηρείται, με τη μετανάστευση ενός πολύτιμου τμήματος του ενεργού πληθυσμού (brain drain) που μάλλον θα συνεχισθεί και βεβαίως με τεράστια προβλήματα συντήρησης του ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού, όπως το ξέρουμε. Αλλωστε, δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηριχθεί ότι η πιθανή αδυναμία διατήρησης στοιχειωδώς ενός ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού συστήματος είναι μόνο του τεράστιο πρόβλημα για το παρόν και το μέλλον.

Ζωτικό πρόβλημα είναι επίσης αυτό της εκπαίδευσης. Κυρίως της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς από εκεί μεταφέρεται στην ανωτάτη. Οι εκθέσεις της Κομισιόν, του διαγωνισμού PISA του ΟΟΣΑ, ακόμη και του ίδιου του υπουργείου Παιδείας, καταλήγουν στα ίδια συμπεράσματα. Το ένα τρίτο των μαθητών δεν μπορεί να διαβάσει, να γράψει, να υπολογίσει, να καταλάβει, και όμως όλοι σχεδόν παίρνουν απολυτήριο λυκείου, ενώ με πρόχειρους υπολογισμούς περί το 30% των συγκεκριμένων (άρα περί το 10% του συνόλου) καταφέρνει και μπαίνει στις ανώτατες σχολές. Αρα κάτι πάει στραβά στην εκπαίδευση, καθώς αυτό το ένα τρίτο αποκτά δικαιώματα διορισμού στο Δημόσιο, ενώ είναι παντελώς ανίκανο να ανταγωνιστεί στον ιδιωτικό τομέα και οι τεχνικές σχολές έχουν εκλείψει. Ολο αυτό μαζί ονομάζεται ισοπέδωση προς τα κάτω, με ευθύνη κράτους και εκπαιδευτικών.

Η έλλειψη ευαισθησίας για την προστασία του περιβάλλοντος, στην οποία υπάγονται η ανικανότητα υγιεινής διαχείρισης των σκουπιδιών, η καθυστέρηση στη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, οι πυρκαγιές, οι αυθαιρεσίες στη δόμηση και η κακή συμπεριφορά των πολιτών στον συγκεκριμένο τομέα, είναι άλλη μία απειλή. Είναι θετικό ότι στην Ευρωπαϊκή Ενωση έχουν επικρατήσει η έννοια της φροντίδας για το περιβάλλον και η ανησυχία για την κλιματική αλλαγή, οπότε ελπίζεται ότι θα αναγκαστεί και η Ελλάδα να λάβει μέτρα. Ωστόσο, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η δύναμη της αντίδρασης της ελληνικής κοινωνίας, μαζί με τη θρυλική ανικανότητα των ΟΤΑ και της κρατικής μηχανής. Η βελτίωσή τους είναι προϋπόθεση για την όποια προσδοκία!

Ακόμη, το προσφυγικό-μεταναστευτικό (δυστυχώς εξαρτάται και από τη βούληση της Τουρκίας) πρόβλημα, το οποίο διογκώνεται καθημερινά, η πολύ κακή, σχεδόν απαράδεκτη, λειτουργία της Δικαιοσύνης διαχρονικά, η καταβαράθρωση των συναλλακτικών ηθών μαζί με την εκτεταμένη φοροδιαφυγή, η ασυδοσία στο κυκλοφοριακό με το μεγάλο ποσοστό δυστυχημάτων και θανάτων αποτελούν εμπόδια στην αναζήτηση της κανονικότητας. Για επιβίωση, βλέπουμε…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή