Είναι σαφές ότι όσοι έδιναν πιθανότητες στη μετάλλαξη του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές διαψεύστηκαν οικτρά από τα γεγονότα. Υπέθεταν ότι η κυβερνητική πορεία του τέως πρωθυπουργού και του κόμματός του μέσα στο «σύστημα», η συνθηκολόγηση έως υποταγή στις επιταγές των Ευρωπαίων –προκειμένου να εξασφαλίσει την ανοχή τους στην αντιμεταρρυθμιστική και απολύτως λαϊκιστική πολιτική τους στο εσωτερικό της χώρας– σε συνδυασμό με την απόρριψη από το εκλογικό σώμα του ύφους και του ήθους που επέδειξαν, θα τους οδηγούσαν αναγκαστικά στη μεταμόρφωσή τους προς το σοβαρότερο ως αντιπολίτευση.
Προφανώς, αυτοί οι αγαθοί πολίτες και αναλυτές δεν είδαν ότι ο άκρατος λαϊκισμός, η ασυνέπεια, το θράσος και η ασυναρτησία είναι βασικά συστατικά του DNA τόσο του αρχηγού και των στενών συνεργατών του όσο και του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος συνολικά. Δεν κατάλαβαν επίσης ότι μέρος της στρατηγικής τους ήταν η ναρκοθέτηση του πεδίου για να μην μπορεί να προχωρήσει η επόμενη κυβέρνηση. Κυρίως, δε, δεν έλαβαν υπ’ όψιν τους ότι το 31,5% των πολιτών που ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές επιβράβευσε ουσιαστικά τον Αλ. Τσίπρα και το κόμμα του για τη συμπεριφορά και τις επιλογές τους, για όσα είπε και έκανε, όπως τα είπε και τα έκανε, για αυτό που είναι, τέλος πάντων.
Επομένως, ήταν αναμενόμενο το πρόσωπο που δείχνουν τώρα Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κανείς δεν δικαιούται να εκπλήσσεται. Είναι μέσα στην κανονικότητά τους τη μια μέρα να αντιδρούν επειδή η Νέα Δημοκρατία δεν συμπεριέλαβε τον Αλ. Τσίπρα μαζί με τον Δ. Παπαγγελόπουλο στην
Προανακριτική της Βουλής για όλα όσα έγιναν σχετικά με τη Novartis, διακηρύσσοντας ότι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν, και την άλλη μέρα να καταψηφίζουν τη σύστασή της.
Οταν μάλιστα στελέχη τους όπως ο Γ. Κατρούγκαλος και η Θεανώ Φωτίου έφθασαν στο σημείο να «προβοκάρουν» με δηλώσεις του τύπου «αποκλείεται να ενεργούσε ο Δ. Παπαγγελόπουλος χωρίς τη γνώση και τη συγκατάθεση του Αλ. Τσίπρα», μήπως και οι νεοδημοκράτες κάνουν το λάθος να περιλάβουν και τον αρχηγό τους στη διερεύνηση της προανακριτικής επιτροπής.
Οπως θα ήταν αδιανόητο για την πραγματική φύση του Αλ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ να μη σπεύσουν αμέσως ο Αλ. Χαρίτσης και ιδιαίτερα η Ρένα Δούρου, με το γνωστό «νταηλίδικο» στυλ αυτή, να επιτεθούν στον Κυρ. Μητσοτάκη επειδή στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ απέδωσε την τραγωδία στο Μάτι στην κλιματική αλλαγή.
Προσπαθώντας να αποσείσουν τις ευθύνες της διακυβέρνησής τους, ενώ η κριτική που τους ασκήθηκε ήταν για την άθλια λειτουργικά και κυριολεκτικά επαίσχυντη επικοινωνιακά διαχείριση της συγκεκριμένης κρίσης. Αλλά ποιος έχασε την αιδώ για να τη βρει η Ρένα Δούρου.
Οι πιο κραυγαλέες όμως αποδείξεις ότι Αλ. Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του δεν έχουν ούτε τη βούληση, αλλά ούτε και την ικανότητα να αλλάξουν, είναι η στάση τους κατά την κύρωση των συμβάσεων για έρευνες και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων σε περιοχές του Ιονίου και της Κρήτης, καθώς και όσα λένε τώρα για το μεταναστευτικό-προσφυγικό.
Στην πρώτη περίπτωση, έκαναν ακόμη μία «κωλοτούμπα» και πέτυχαν το πραγματικά αδιανόητο να κρυφτούν πίσω από το «παρών» όταν οι συμβάσεις που οι ίδιοι υπέγραψαν ως κυβέρνηση ήλθαν για κύρωση στη Βουλή. Μάλλον για να δείξουν περιβαλλοντική ευαισθησία, αφού οι Πράσινοι είναι σε άνοδο απανταχού της Ευρώπης.
Στη δεύτερη περίπτωση, δείχνουν ότι παραμένει ισχυρό το «προσόν» της θρασύτητας που τους διακρίνει, βγάζοντας γλώσσα και ασκώντας δριμεία κριτική στην κυβέρνηση για το οξύτατο πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Πρόβλημα το οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΑΝΕΛ διαχειρίστηκε με τον πιο αναποτελεσματικό, βλακώδη, απάνθρωπο και εξαιρετικά ύποπτο (από πολλές απόψεις) τρόπο.
Αβίαστο συμπέρασμα: Ο Αλ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν ούτε τη θέληση ούτε τη δυνατότητα να αλλάξουν. Αν άλλαζαν, ο μεν αρχηγός δεν θα ήταν ο γνωστός Αλ. Τσίπρας, που ακόμη διαλαλεί με τα δικά του αγγλικά ότι παραμένει αντίπαλος του κατεστημένου, ο δε ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν ένα άλλο κόμμα. Το οποίο ίσως να μην ήταν του «γούστου» του 31,5% των Ελλήνων ψηφοφόρων!