Τα χέρια μπορεί να μην άκουσαν. Μπορεί ο ενθουσιασμός για τα φαλλομετρικά υπονοούμενα του αγορητή να κέντρισε όντως το νευρικό σύστημα του Γιώργου Καμίνη, προκαλώντας του ένα σπασμό που έμοιαζε με χειροκρότημα και ένα μορφασμό που έμοιαζε με χάχανο. Γι’ αυτό είναι μάλλον παρατραβηγμένο να κυνηγάει κανείς πολιτικές ουρές πίσω από ένα στιγμιότυπο που οφείλεται σε συμβολικό ατύχημα. Ατύχημα που επιχειρήθηκε να διορθωθεί επικοινωνιακά με τη δικαιολογία ότι ο βουλευτής του ΚΙΝΑΛ χειροκρότησε τον Παπαγγελόπουλο για να τον τρολάρει.
Η αθέλητη επιδοκιμασία προκάλεσε μόνο μια παράπλευρη ζημιά. Λειτούργησε σαν αυτοτρολάρισμα, καθώς θύμισε μια απουσία. Θύμισε ποιος έλειπε από τη Βουλή και τη συζήτηση για τη Novartis, προκειμένου να βρεθεί στη θέση του κάποιος που χειροκροτούσε ακαταλόγιστα τον Παπαγγελόπουλο.
Το άλλο πολιτικό ατύχημα της προχθεσινής συζήτησης ήταν η διαρροή έξι ψήφων από το άθροισμα της κοινοβουλευτικής δύναμης Ν.Δ. – ΚΙΝΑΛ, που στήριξαν την πρόταση για προανακριτική. Η αρχική ενόχληση για τη διαγωγή του Καμίνη –και για την επιλογή του να υιοθετήσει από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος τα επιχειρήματα της Θάνου περί αντιθεσμικής καρατόμησης– δεν έφτασε μέχρι του σημείου να αμφισβητείται η ευθυγράμμισή του στην ψηφοφορία της Τρίτης.
Αντιθέτως, εκφράζεται η βεβαιότητα ότι όλοι οι βουλευτές του ΚΙΝΑΛ ψήφισαν «σωστά». Η γραμμή τηρήθηκε πασοκοπρεπώς. Κατά τον ελλειπτικό ορισμό του Ανδρέα Λοβέρδου, «όλοι είχαμε έναν διπλανό».
Οι υποψίες συγκεντρώνονται εκεί όπου εγκαταβιούσε ήδη πυρήνας με φιλορασπουτινικές ροπές. Ακόμη και αν κάποιες άκυρες ψήφοι μπορεί να αποδοθούν σε ατσαλοσύνη, είναι βέβαιο ότι τουλάχιστον τρεις – τέσσερις βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας τίμησαν την καταγωγή του Παπαγγελόπουλου, ψηφίζοντας κατά της παραπομπής του, είτε ευθέως είτε ρίχνοντας λευκό.
Ποιοι είναι αυτοί δεν θα μας το πουν ποτέ. Αλλά, από την άλλη, το ξέρουμε ήδη. Οσοι λιμπίστηκαν την επιτυχία του τσιπρικού λαϊκισμού δεν κρύφτηκαν – ή δεν κρύφτηκαν καλά. Εφτασαν να παράσχουν στην εξουσία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ερείσματα σαν αυτά που καλείται να ανακρίνει τώρα η Βουλή. Και προσωπικά, κάποιοι έχουν λόγο να ευγνωμονούν τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή είχε απέναντί τους τη διακριτικότητα να μην τους συμπεριλάβει στη μαύρη λίστα των διώξεων, παρότι κράτησαν επίμαχο χαρτοφυλάκιο.
Από κεκτημένη ταχύτητα, οι παράγοντες αυτοί ταξινομούνται ως «νεοκαραμανλικοί» – γενίκευση που δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τα ρήγματα που έχουν μεσολαβήσει. Αν σκεφτεί κανείς ποιες προσβάσεις και ποια επιρροή διέθεταν το 2015 οι ομόσταβλοι του Παπαγγελόπουλου, οι διαρροές σήμερα μοιάζουν πολύ λίγες. Ο αριθμός τους πιστοποιεί ότι οι τρόφιμοι της φιλοσυριζαϊκής παράγκας κάηκαν μαζί με την παράγκα. Κι έχουν μείνει μόνοι.