Ευθύνες δικαστών και Novartis

1' 50" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι χειρισμοί στην υπόθεση Novartis έφεραν στην επιφάνεια πολιτικές πρακτικές που, αν επιβεβαιωθούν, μας πάνε πολλές δεκαετίες πίσω και πάντως δεν έχουν σχέση με μια χώρα που είναι τόσα χρόνια μέλος της Ε.Ε.

Πέραν όμως των όποιων ευθυνών αποδειχθεί ότι έχουν κυβερνητικά στελέχη, με προεξάρχοντα τον τέως αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης Δημήτρη Παπαγγελόπουλο, εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι η κατάσταση που επικρατεί στη Δικαιοσύνη. Γιατί, κακά τα ψέματα, για να μπορεί ένας υπουργός, όσο δαιμόνιος κι αν είναι, να παρέμβει, να οργανώσει σκευωρία, να προκαλέσει διώξεις χωρίς στοιχεία και αρχειοθετήσεις υποθέσεων, πρέπει πρώτα απ’ όλα δικαστικοί και εισαγγελείς να είναι συνεργάσιμοι και να κάνουν όσα τους λέει. Και εδώ αναδεικνύεται το σοβαρότατο θέμα για το ποια είναι η πραγματικότητα σήμερα στη Δικαιοσύνη. Είναι μόνον κάποιοι εισαγγελείς και δικαστές, οι οποίοι υπό προϋποθέσεις, πολιτικές συγκυρίες και με προσωπικές γνωριμίες εμφανίζονται να μην κάνουν σωστά τη δουλειά τους και, αν αποδειχθούν τα καταγγελλόμενα, να συμπράττουν σε σκευωρίες;

Aν το φαινόμενο είναι μεμονωμένο, το θέμα θα είναι εκ των πραγμάτων βαρύ, αλλά θα είναι βαρύτατο αν η κατάσταση μέσα στη Δικαιοσύνη αποδειχθεί ότι είναι τέτοια που επιτρέπει να αναπτύσσονται θύλακοι και να δημιουργούνται «μαγαζάκια». Αν δηλαδή αποδειχθεί πως το σύστημα έχει παθογένειες και προβλήματα που επιτρέπουν σε κάποιους να προβαίνουν σε έκνομες ενέργειες, να υπηρετούν σκοπιμότητες απονέμοντας Δικαιοσύνη κατά παραγγελία.

Ποια είναι, λοιπόν, η κατάσταση στη Δικαιοσύνη σήμερα; Σίγουρα σοβαρότερη από ό,τι εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Διότι αν οι εισαγγελείς Διαφθοράς είχαν, όπως καταγγέλλονται,  προσδεθεί στο άρμα του «Ρασπούτιν» και αν η επικεφαλής των εισαγγελέων Διαφθοράς έκανε ό,τι της έλεγε ο τέως υπουργός, η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, οι προϊστάμενοί τους, οι επιφορτισμένοι με τον πειθαρχικό τους έλεγχο, τι έκαναν; Ελεγχο δεν ασκούσαν, δεν είχαν αντίληψη του θεσμικού ρόλου της Δικαιοσύνης; Ως φαίνεται, πολλά πράγματα έχουν από χρόνια διαταραχθεί. Πολλές θεσμικές ισορροπίες δεν υπάρχουν πλέον και το δικαστικό μας σύστημα λειτουργεί με τη φιλοτιμία κάποιων και με τον μόχθο των πολλών. Είναι, όμως, ευάλωτο και τρύπιο. Γιατί αλλιώς ουδείς υπουργός θα μπορούσε να αυτοαποκαλείται «Ρασπούτιν» και καμία σκευωρία τύπου Νοvartis θα μπορούσε να στηθεί. Ετσι όπως είναι τα πράγματα, η Δικαιοσύνη χρειάζεται ριζικές μεταρρυθμίσεις. Αλλιώς έχει μείνει πίσω, δεν υπηρετεί τον ρόλο της, την ανάπτυξη της χώρας και πρωτίστως τους πολίτες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή