Την Τετάρτη συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από την ημέρα που ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της χώρας. Ακολούθησε μια διαδικασία που σε λίγα χρόνια, ήδη πριν από το 2012-2013, θα οδηγούσε εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες στην απώλεια των θέσεων εργασίας τους, των περιουσιών τους, των εισοδημάτων τους, εντέλει της ελπίδας τους για το μέλλον. Οσοι είχαν μπει στον εργασιακό στίβο τότε και βρίσκονταν μεταξύ 25 και 45, έχουν πλέον ακόμα μία δεκαετία στην «πλάτη».
Ολοι όσοι ανήκουν σε αυτές τις πλέον παραγωγικές ηλικίες στον επαγγελματικό βίο έχουν περάσει διά πυρός και σιδήρου. Κάποιοι μόλις και μετά βίας επιβίωσαν, άλλοι άλλαξαν επαγγελματικό προσανατολισμό. Υπάρχουν αυτοί που δεν τα κατάφεραν και ακόμη φυτοζωούν, ενώ πολλοί, ακόμα και στα σαράντα και στα πενήντα τους, πήραν τη σκληρή, αλλά αναγκαστική, απόφαση να «κυνηγήσουν» την τύχη τους στο εξωτερικό, άλλοτε επιτυχώς, άλλοτε όχι.
Δεν πρέπει να υπάρχει απολύτως καμία αμφιβολία ότι αυτή η ομάδα είναι πολυπληθής, σε αυτήν εντάσσεται μεγάλη μερίδα της πάλαι ποτέ μεσαίας τάξης, αλλά και όσων φιλοδοξούσαν να ενταχθούν σε αυτή. Στην πράξη, η μεσαία τάξη έχει πια συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε δεν είναι παρά ένα μικρό κλαμπ, η είσοδος στο οποίο εξασφαλίζεται με κριτήρια τα οποία δεν θυμίζουν σε τίποτα τη λειτουργία της ελεύθερης οικονομίας.
Η ανάπτυξη έχει επιστρέψει, είναι γεγονός. Ομως η διάχυση των αποτελεσμάτων της είναι περιορισμένη. Οι θέσεις εργασίας που έχουν προστιθέμενη αξία καταλαμβάνονται αμέσως από όσους έχουν τις απαραίτητες διασυνδέσεις και οι λοιποί ενδιαφερόμενοι που αποκλείονται έχουν περιορισμένες επιλογές. Τις εξής δύο: Ή να εργαστούν με πολύ χαμηλό μισθό σε κάποιο πόστο που δεν τους ικανοποιεί και δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους. Ή να μεταναστεύσουν με μόνο πραγματικό κίνητρο τη φυσική και ψυχολογική απομάκρυνση από αυτή τη διόλου ελκυστική πραγματικότητα.
Τα ολιγοπώλια και η αδιαφορία για την παραγωγή ανταγωνιστικών αποτελεσμάτων είναι αυτά που έχουν μετατρέψει την αγορά στην Ελλάδα σε άγονη εργασιακή έρημο. Είναι ώρα να γίνει πολύ σοβαρή και ειλικρινής συζήτηση περί της εγχώριας αγοράς εργασίας. Αν παραμείνει σε αυτή την κατάσταση, τότε πολύ δύσκολα μπορεί να γίνει οποιαδήποτε συζήτηση για ανάκαμψη σε σειρά από ζητήματα, περιλαμβανομένου τού ζωτικής σημασίας δημογραφικού.