Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ένας επιχειρηματίας-πολιτικός που, εκτός των πολλών άλλων άθλων του, κατάφερε να στείλει στην ανεργία τις στρατιές των κολάκων που χρειάζεται κάθε ηγεμόνας για να τους ακούει να τον υμνούν και να ανεβαίνει το ηθικό του. Μιλάει για τον εαυτό του (έστω με το απίστευτα περιορισμένο τουιτερικό λεξιλόγιό του, που το διαβάζουμε και συγκρίνουμε τον Μπους τον Β΄ με τον Ισοκράτη) όπως μιλούν οι πιστοί για τον Θεό τους: παντοδύναμος, απαράμιλλα σοφός, μεγάθυμος. Οι πιθανότητες να απαιτήσει ο αυτοαποθεούμενος πρόεδρος να στηθεί από τώρα το άγαλμά του δίπλα στο άγαλμα της Ελευθερίας δεν θα φαίνονταν πολλές, αν δεν είχαν υπάρξει οι ισχυρισμοί του, μπροστά στον Ιταλό ομόλογό του, ότι οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Ιταλία έχουν χιλιετίες πίσω τους, αφού ξεκίνησαν επί αρχαίας Ρώμης. Και τι άλλο από τον Νέρωνα και τον Καλιγούλα θα μπορούσε να ξέρει για τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ο εφιαλτικά απαίδευτος πλανητοκράτορας;
Αν επρόκειτο για την αδαημοσύνη κάποιου που πρωταγωνιστεί σε ριάλιτι, δεν θα μας αφορούσε παρά σαν ένα επιπλέον κατασκεύασμα της βιομηχανίας του φτηνοθεάματος. Πρόκειται όμως, δυστυχώς, για την εφιαλτική ξεραΐλα σε οποιοδήποτε πεδίο της ανθρώπινης γνώσης (πλην τού μέικ μάνεϊ και του χοντροκομμένου σεξισμού) ενός ανθρώπου που στρογγυλοκάθεται στον «Σιδερένιο Θρόνο» της υφηλίου. Κάθε τιτίβισμά του είναι προϊόν συλλογισμών που τους λείπει και το συν και ο λογισμός – γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσε να κατηγορήσει στα σοβαρά τους Κούρδους που «δεν βοήθησαν τους συμμάχους στη μάχη της Νορμανδίας» ή να αποφανθεί ότι η κλιματική αλλαγή είναι συνωμοσία των Κινέζων. Κι ωστόσο, κάθε τουίτ του μπορεί να ταράξει τον βίο εκατομμυρίων ανθρώπων, ακόμα και τη μοίρα κρατών που μοιάζουν ισχυρά. Και οι υπόλοιποι ηγέτες, του G8, του G20 ή του ΟΗΕ, είναι υποχρεωμένοι να τον αντιμετωπίζουν σαν σοβαρό, διαβασμένο και μπεσαλή συνομιλητή, να υπομένουν τα καπρίτσια και την αλαζονεία του, ακόμα και να τον προσκυνούν.
Μες στην απύθμενη σοφία του, και αφού πρώτα οι απόψεις του άλλαξαν και ξανάλλαξαν, ο Τραμπ κατέληξε ότι οι Κούρδοι αποτελούν χειρότερη τρομοκρατική απειλή και από το ISIS. Μεγαλύτερο δώρο από αυτό δεν θα μπορούσαν να περιμένουν ο Ερντογάν και οι μισθοφόροι τζιχαντιστές που υπηρέτησαν την επιδρομή του με γνήσιες τρομοκρατικές μεθόδους. Η «εκεχειρία» που αποφάσισαν οι δύο «μεγάλοι» μοιάζει σαν επιστέγασμα ενός προσυμφωνημένου αμοραλιστικού σχεδιασμού τους.