Γιατί τα 2 δισ. είναι πιο σημαντικά από τα 115 δισ. ευρώ;

Γιατί τα 2 δισ. είναι πιο σημαντικά από τα 115 δισ. ευρώ;

2' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Γνωρίζετε τι κάνει κάποιος που δεν θέλει να ζυμώσει; Λέω ότι ίσως οδύρεται για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα…

Εχουμε κάνει όλα όσα μπορούσαμε (έστω, τα πιο σημαντικά…) για την αναπτυξιακή εκκίνηση της χώρας και, άραγε, αυτό που μας εμποδίζει είναι τα πρωτογενή πλεονάσματα 7 δισ. ευρώ, 3,5% του ΑΕΠ; Θα άλλαζε τροχιά η ελληνική οικονομία αν τα πλεονάσματα μειώνονταν στο 2,5% του ΑΕΠ, ήτοι κατά 2 δισ. ευρώ στα επόμενα τρία χρόνια; Λοιπόν, αν είχαν βάση οι κορώνες της αντιπολίτευσης και ειδικά της ελάσσονος (όσον αφορά την οποία, φευ, η επίκληση των πρωτογενών πλεονασμάτων είναι το μοναδικό στοιχείο της «άλλης πολιτικής» που υποτίθεται ότι επεξεργάστηκε…), τότε με αυτά τα 2 δισ. επιπλέον, το κράτος θα άλλαζε τις τύχες της χώρας. Εχουν;

Πιστεύω όχι.

Ο προϋπολογισμός της χώρας ορίζει πώς, σε ποιες υπηρεσίες και προϊόντα θα δαπανηθούν περίπου 57 δισ. ευρώ. Ο προϋπολογισμός της λεγόμενης γενικής κυβέρνησης είναι πολύ πιο ευρύς, συμπεριλαμβάνει όχι μόνο τις κεντρικές υπηρεσίες του κράτους αλλά και πάσης φύσεως δημόσιους οργανισμούς, όλα τα νοσοκομεία, τους φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης. Αυτός ορίζει πώς, με ποιες διαδικασίες και με ποια κριτήρια, σε ποιες υπηρεσίες και προϊόντα θα δαπανηθούν περίπου 115 δισ. ευρώ ετησίως. Το μείζον θέμα για την ανάπτυξη είναι αυτό, πώς διαχειριζόμαστε τα 57 ή τα 115 δισ. ευρώ – δεν είναι αν θα μας δοθούν άλλα 2 δισ.

Αν αποφασίζαμε να ζυμώσουμε, δηλαδή να ασχοληθούμε σοβαρά και δημοκρατικά με τα 115 δισ., θα έπρεπε να διερευνήσουμε και να αποφασίσουμε ποια είναι η αρχιτεκτονική του κράτους που θα θέλαμε στον 21ο αιώνα. Θέλουμε ένα κράτος με δυνατό εγκέφαλο και δημοκρατική βούληση ή ένα που θα εκχωρεί τη σκέψη σε ιδιώτες κι αυτό θα μαζεύει τα σκουπίδια; Ενα ισχυρό κράτος, αξιοκρατικά στελεχωμένο, που θα μπορεί να δίνει κατεύθυνση στην οικονομία ανοίγοντας ή/και ευνοώντας νέες αγορές για σύγχρονες υπηρεσίες και προϊόντα ή ένα που θα άγεται και θα φέρεται από συντεχνιακά συμφέροντα, θα χρηματοδοτεί παρασιτικά δίκτυα, θα αναπαράγει πελατειακά κυκλώματα και θα εποπτεύει τις Folli Follie και την ποικιλόμορφη διαφθορά;

Αλλά αν κανείς δεν θέλει να ζυμώσει, δηλαδή να πάρει το ρίσκο και το πολιτικό κόστος να συγκρουστεί με πολλά μικρά και λίγα μεγάλα κρατικοδίαιτα συμφέροντα, για να αλλάξει τα κακώς κείμενα που εμποδίζουν την απελευθέρωση παραγωγικών δυνάμεων και ανακόπτουν την ανάπτυξη της χώρας, αν δηλαδή δεν υπάρχει το κουράγιο να εξεταστεί, να γίνουν τομές και να αλλάξει η διαχείριση των 115 δισ. ευρώ, τότε σοφά όλοι αενάως κοσκινίζουν τα 2 δισ. ευρώ πάνω ή κάτω στο πρωτογενές πλεόνασμα. Αν μη τι άλλο, έτσι εναρμονίζονται και με ένα ενδημικό αίσθημα, που φουντώνει ή ξεφουσκώνει, γίνεται θορυβώδες ή υποβόσκει, αλλά ποτέ δεν εξαφανίζεται, πάντα είναι παρόν: το αίσθημα ότι «οι ξένοι φταίνε» για τα δεινά μας. Οι ξένοι που ύπουλα μας δάνειζαν, εξίσου ύπουλα έπαψαν να μας δανείζουν το 2010 και τώρα πάλι ύπουλα απαιτούν να τους αποπληρώνουμε όσα δανειστήκαμε και μας στερούν πόρους από την ανάπτυξη με τα άδικα πρωτογενή πλεονάσματα που μας επιβάλλουν. Δεν φταίμε εμείς.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή