«Εκεί είναι Βαλκάνια», θα σκέφτηκε ο Εμανουέλ Μακρόν στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που μόνο στα εύκολα είναι όντως Ενωση. Λόγου χάρη στη σύνταξη ανακοινώσεων καταδίκης της τουρκικής πολιτικής στη Συρία, στο Αιγαίο και στην Κύπρο τόσο χλιαρών, που χάνουν όλη τους την πολιτική θερμότητα πριν φτάσουν στην Κωνσταντινούπολη· για τη μακρινή Αγκυρα ούτε λόγος. Η απόφαση της Ε.Ε. να ανασταλούν οι εξαγωγές όπλων προς την Τουρκία «σε εθελοντική βάση και σε εθνικό επίπεδο», και όχι πανευρωπαϊκά και υποχρεωτικά, ήταν ό,τι ακριβώς χρειάζονταν οι Κούρδοι για να αναθαρρήσουν.
Επειδή λοιπόν «εκεί είναι Βαλκάνια», ο Γάλλος πρόεδρος δεν έχασε την ευκαιρία να δείξει άλλη μία φορά ότι η συνόψιση των πεπραγμένων του με τη φράση «το μεν όνομα Μακρόν, το δε όραμα μικρόν», πολιτικά είναι κάτι παραπάνω από λογοπαικτικός σαρκασμός. Περιφρονώντας τις δημόσιες δεσμεύσεις της Ε.Ε., αρνήθηκε με το βέτο του την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Βόρειας Μακεδονίας και της Αλβανίας. Στην πραγματικότητα, περιφρόνησε τις δεσμεύσεις της ίδιας της χώρας του, που πρωταγωνιστεί στη χάραξη της ευρωπαϊκής πολιτικής. Εν ολίγοις, περιφρόνησε τις δεσμεύσεις που αναλάμβανε δημοσίως επί μακρόν η εξοχότητά του, αφού η γαλλική πολιτική ταυτίζεται με το πρόσωπό του. Και λοιπόν; Μήπως δεν τις συνηθίζει και ο Τραμπ αυτές τις αυτοανατροπές; Ναι, αλλά τον Τραμπ τον χαρακτηρίζουμε εθνικολαϊκιστή. Ενώ ο Μακρόν εξακολουθεί να (αυτο)εικονογραφείται σαν πεφωτισμένος ηγέτης με προωθημένο ευρωπαϊκό όραμα.
Επί του παρόντος, το «όραμα» αυτό δεν περιλαμβάνει τα δυτικά Βαλκάνια, που εγκαταλείπονται στις ορέξεις του Ταγίπ Ερντογάν. Ειδικά η Βόρεια Μακεδονία εκχωρείται και στον Βλαντιμίρ Πούτιν και στους σωβινιστές, οι οποίοι θα εισπράξουν στην πρόωρη κάλπη την επιταγή της Ε.Ε., που αποδείχτηκε ακάλυπτη για τον Ζόραν Ζάεφ πλην γενναιόδωρη για το ακροδεξιό VMRO. Το βέτο υποτίθεται ότι οφείλεται σε τεχνικούς λόγους, επειδή απαιτείται εκσυγχρονισμός των ενταξιακών διαδικασιών. Υπάρχουν βέβαια και οι πολιτικοί και οι ηθικοί λόγοι, μόνο που τους υπεράσπισαν ένας απερχόμενος πρόεδρος, ο Ζ.-Κ. Γιούνκερ, και ένας αδύναμος, ο Ντόναλντ Τουσκ.
Στη Σύνοδο ο Κυριάκος Μητσοτάκης τάχθηκε, άνευρα πάντως, όχι πρωταγωνιστικά, υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής των δύο γειτόνων. Πρέπει όμως να ενημερώσει και τα στελέχη του, που ήδη, για να καλμάρουν τους θυμωμένους «μακεδονομάχους», υποστηρίζουν ότι το γαλλικό βέτο ήταν κατά βάθος ελληνικό· υπαγορευμένο…