Αν κάποιος πρότεινε ψήφο με ταχυδρομικά περιστέρια για τους εκτός συνόρων ψηφοφόρους, οι αντιδράσεις θα ήσαν κατανοητές. Πού να βρούμε τώρα τόσα περιστέρια, ποιος θα τα εκπαιδεύσει και πόσος χρόνος χρειάζεται ένα περιστέρι για να διανύσει την απόσταση από την Αλάσκα έως το πλησιέστερο προξενείο. Πλην όμως, επειδή ουδείς το πρότεινε, προς το παρόν τουλάχιστον, δυσκολεύομαι να αντιληφθώ την όλη φασαρία. Θα μου πείτε, με την αναξιοπιστία των Ελληνικών Ταχυδρομείων και η απλή επιστολική ψήφος διατρέχει κινδύνους. Θα μου πείτε επίσης ότι και το Διαδίκτυο δεν είναι απολύτως ασφαλές μέσο. Μπορεί να «πέσει» το σύστημα την κρίσιμη στιγμή, όπως στις τράπεζες και στην εφορία. Μπορεί να πατήσεις λάθος πλήκτρο. Ενα σωρό πράγματα μπορούν να συμβούν, οπότε η δημοκρατική σωφροσύνη επιτάσσει τη φυσική παρουσία του ψηφοφόρου. Εδώ ένα δωμάτιο πας να χτίσεις, και, αν δεν είσαι μπροστά για να ελέγχεις το συνεργείο, μπορεί να το βρεις το παράθυρο στη θέση της πόρτας.
Θα μου πείτε, γι’ αυτό υπάρχουν οι πολιτικοί. Για να δείχνουν σε όλους εμάς τους αφελείς ό,τι κουρνιάζει στη σκιά και περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες για να χιμήξει στη δημοκρατία μας. Διότι ναι μεν οι εκτός συνόρων Ελληνες μπορεί να παραμένουν εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιούνται και να ψηφίσουν. Η υπόθεση δεν εξαρτάται μόνον από τον χώρο. Εξαρτάται και από τον χρόνο. Πόσα χρόνια λείπουν από τη χώρα; Δέκα; Τριάντα ή σαράντα; Δεν μπορείς, κύριε, να λείπεις τόσα χρόνια και να θέλεις να ψηφίσεις σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Οχι, αν θέλεις να ψηφίσεις, πρέπει να αποδείξεις την πίστη σου στην πατρίδα, να πληρώσεις, να ταλαιπωρηθείς. Συμφωνώ. Αν τους διευκολύνουμε για να ασκήσουν το πολιτικό τους δικαίωμα, κινδυνεύει να καταρρεύσει το θεμέλιο της πολιτείας μας, η οποία, αν δεν βρίσκει τρόπους για να ταλαιπωρεί τους πολίτες της, δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Ποιος είναι ο λόγος μετατροπής ενός τεχνικού ζητήματος σε πολιτικό; Η πολιτική, θα μου πείτε. Η Αριστερά φοβάται ότι, αν διευκολύνουμε τους ομογενείς να ψηφίσουν, θα μειωθούν τα ποσοστά της. Προτίθεται να κάνει ό,τι μπορεί για να αποφευχθεί το δυστύχημα. Ευγενής η πρόθεση, η οποία υποκρύπτει το ευγενέστερον, τον διακαή πόθο του ηττημένου να σταθεί στα πόδια του, να αποδείξει ότι διαθέτει ακόμη λόγο και μπορεί να παρεμβαίνει στα μεγάλα ζητήματα. Το μεγάλο ατού του κ. Τσίπρα ήταν και παραμένει η οικονομία. Παραπονιόμαστε ότι τρωγόμαστε για τα αυτονόητα. Μα, αν δεν τρωγόμασταν για τα αυτονόητα, πώς θα καταλαβαίναμε ότι η πολιτική τάξη είναι απαραίτητη για τη δημοκρατία μας.