Με «μαχαιριά στην πλάτη» παρομοιάζουν οι Κούρδοι της Συρίας τη στάση του Ντόναλντ Τραμπ απέναντί τους. Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί τις ΗΠΑ –λένε– όταν ο κ. Τραμπ ελαφρά τη καρδία επέτρεψε στον Ερντογάν να εισβάλει στη Συρία και να καταλάβει εδάφη των συμμάχων του στον πόλεμο κατά του ISIS. Το μήνυμα είναι σαφές: Οι αποφάσεις της υπερδύναμης δεν βασίζονται σε μια μακρόπνοη στρατηγική που έχει μελετηθεί από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το Πεντάγωνο και τον Λευκό Οίκο, αλλά εξαρτώνται από τον παρορμητισμό και την αβάσταχτη ελαφρότητα ενός προέδρου που κάνει το παν για να επανεκλεγεί. Αν, όμως, οι Κούρδοι συμπολεμιστές των Αμερικανών αφήνονται με τόση ευκολία στην τύχη τους, τότε τι μπορούν να περιμένουν άλλοι σύμμαχοι των ΗΠΑ, που δεν έχουν χάσει 11.000 μαχητές στο μέτωπο;
Ούτε, όμως, η Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να εμπνεύσει εμπιστοσύνη. Μόλις που κατάφερε, με σκληρά προγράμματα λιτότητας που έφεραν την άνοδο της ξενοφοβίας και της Ακροδεξιάς, να ξεπεράσει το οικονομικό τσουνάμι της Lehman Brothers. Πέντε χρόνια τώρα, όμως, δεν κατάφερε να συμφωνήσει σε μια συνολική πολιτική για τη Συρία, ενώ επέτρεψε στην Τουρκία να ελέγχει την κάνουλα των προσφυγικών ροών, αφήνοντας ουσιαστικά την Ελλάδα και την Ιταλία να σηκώσουν όλα τα βάρη της προσφυγικής κρίσης. Παράλληλα, ενώ θέλει να αποτρέψει την επέκταση της πολιτικής επιρροής της Ρωσίας στα Βαλκάνια, αρνήθηκε να ανάψει πράσινο φως στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις Αλβανίας και Βόρειας Μακεδονίας, αν και το είχε υποσχεθεί. Σε αυτή την ιδιαίτερα προβληματική διεθνή συγκυρία η Ελλάδα βρίσκεται μόνη της. Μόλις έχει αρχίσει να κάνει τα πρώτα βήματα προς την κανονικότητα – να δανείζεται από τις αγορές, να τηρεί τις διεθνείς υποχρεώσεις της, να προσπαθεί να προσελκύσει επενδύσεις. Τίποτα, όμως, δεν είναι δεδομένο. Και οι σταθερές του παρελθόντος έχουν χαθεί. Είναι αναγκαίο να βασιστούμε στις δικές μας δυνάμεις. Να υπάρξει, επιτέλους, μια προσπάθεια σύγκλισης των πολιτικών δυνάμεων σε ένα μακρόπνοο σχέδιο με εθνικούς στόχους. Η Ελλάδα να αναζητήσει στενότερη συνεργασία με χώρες της περιοχής που έχουν κοινά συμφέροντα και παρόμοια πολιτική οπτική. Είναι εθνική επιταγή να σταματήσουμε τους μικροκομματικούς καβγάδες και να κοιτάξουμε μπροστά.