Brexit, εντάσεις μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας για το μέλλον του ευρώ, εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ – Κίνας, κραχ στην Αργεντινή, αδύναμα τραπεζικά συστήματα, χαμηλή παγκόσμια ανάπτυξη, ενώ ο Μέρβιν Κινγκ, πρώην διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, προφητεύει νέα χρηματοπιστωτική κρίση. «Δεν έχει αλλάξει τίποτα από το 2008, δεν αντιμετωπίστηκαν οι παράγοντες που προκάλεσαν την κρίση, ο κόσμος μας υπνοβατεί προς νέα ύφεση, η οποία θα έχει καταστροφικές συνέπειες», είπε προχθές σε συνάντηση του ΔΝΤ και πρότεινε «υψηλές συνομιλίες κεκλεισμένων των θυρών».
Προ διετίας 18 νομπελίστες οικονομολόγοι και πέρυσι ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν-Κλοντ Τρισέ, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν κ.ά. είχαν προβεί σε παρόμοιες δηλώσεις.
Πρόσφατα, αναλυτές, πρώην και νυν επικεφαλής ιδρυμάτων και οργανισμών, χτύπησαν και πάλι το καμπανάκι, μιλώντας για επικείμενο σοκ και έλλειψη προετοιμασίας των κυβερνήσεων.
Ομως καταχωρίστηκαν πάραυτα στους ανερμάτιστους μαντολόγους, στους κινδυνολόγους, και οι προρρήσεις τους λοιδορήθηκαν ακόμη και από σύντεχνους, από ομόστοιχους, που προσέφυγαν και πάλι στη θρυλική φράση του Αμερικανού οικονομολόγου Πολ Σάμιουελσον «η αγορά τείνει να προβλέπει εννέα από κάθε πέντε υφέσεις».
Είναι οι προειδοποιούντες παλιές ή νέες Κασσάνδρες; Εξηγούμαστε. Την Κασσάνδρα του μύθου δεν την πίστευε ποτέ κανείς, κι ενώ οι προφητείες της έβγαιναν πάντα, μα πάντα, αληθινές, μάταια προμήνυε συμφορές.
Ομως εκείνη η Κασσάνδρα πέθανε, την έσφαξε η Κλυταιμνήστρα –όπως σχολιάζει ο Νίκος Σαραντάκος–, οι παρανοήσεις και ο χρόνος. Οι σημερινές Κασσάνδρες θεωρούμε ότι διαψεύδονται, δηλαδή νοούνται ως άτομα που προλέγουν μη επαληθεύσιμα δεινά.
Το ζήτημα βέβαια εδώ δεν είναι γλωσσικό, αλλά πολιτικοκοινωνικό. Παγκοσμίως, σχεδόν ποτέ οι δυσοίωνες προβλέψεις δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, από ιθύνοντες και μη. Οι πρώτοι, συνήθως προσηλωμένοι στη διατήρηση των κεκτημένων, δεν κοιτούν κακές χρηματοπιστωτικές πρακτικές· απασχολημένοι με τα οικεία, αποφεύγουν κινήσεις που επιβάλλουν πολιτικές θυσίες, προκαλούν συγκρούσεις, επιφέρουν απώλειες· οι δεύτεροι νιώθουν πιο άνετα ζώντας μες στην καθησυχαστική πλάνη.
Αλλωστε, ποιος αντέχει να συλλογίζεται διαρκώς το κακό; Ραθυμία, αμβλυωπία, ελαφρότητα, εαυτουλισμός, στρουθοκαμηλισμός και το πρόβλημα… πάει!