Η επιλογή των δήμων

1' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια και οι δρόμοι από τα σκουπίδια. Για μία ακόμη φορά, οι δημότες των μεγάλων πόλεων είναι όμηροι μιας δράκας συνδικαλιστών, αλλά δεν έχουν άλλη επιλογή πέρα από την υπομονή. Το θεσμικό πλαίσιο αποτρέπει τους εκλεγμένους άρχοντες να πράξουν το αυτονόητο: να μισθώσουν τις υπηρεσίες ιδιωτών για να λύσουν το πρόβλημα των δημοτών.

Λέμε «αποτρέπει» και όχι «απαγορεύει», διότι ευτυχώς ο κ. Γιάννης Ραγκούσης, το 2011 (όταν ήταν προοδευτικός), πέρασε νόμο που προέβλεπε ότι «για την παροχή συγκεκριμένων υπηρεσιών συλλογής και μεταφοράς στερεών αποβλήτων και ανακυκλώσιμων υλικών, καθαριότητας κοινόχρηστων χώρων και δημοτικών κτιρίων, ακολουθείται η διαδικασία για τη σύναψη δημόσιων συμβάσεων παροχής υπηρεσιών…» (3979/2011). Επραξε το αυτονόητο. Εκ της λογικής, προκύπτει ότι μια συλλογικότητα, όπως ο δήμος, πρέπει να έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί τις προσφορότερες λύσεις για τις ανάγκες των μελών του. Να έχει, δηλαδή, την ελευθερία της επιλογής.

Ο νόμος, όμως, είχε δύο ακατανόητες προϋποθέσεις, που το τρέχον αναπτυξιακό νομοσχέδιο θεραπεύει. «Με αιτιολογημένη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, η οποία λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία (…) τεκμηριώνεται η αδυναμία εκτέλεσης συγκεκριμένων υπηρεσιών με ίδια μέσα του δήμου». Γιατί «απόλυτη πλειοψηφία», όταν όλες σχεδόν οι αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων λαμβάνονται με απλή; Και τι γίνεται αν έχουν αρρωστήσει δύο ή τρεις σύμβουλοι και δεν σχηματίζεται το «απόλυτο»; Δεύτερον, γιατί «αιτιολογημένη απόφαση (να) τεκμηριώνεται η αδυναμία εκτέλεσης συγκεκριμένων υπηρεσιών με ίδια μέσα του δήμου»; Αν οι δημότες, διά των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους, κρίνουν ότι με συμβάσεις γίνεται καλύτερα ή φθηνότερα η δουλειά, γιατί να ανακατεύεται ο εκάστοτε υπουργός;

Η μία εξήγηση είναι ο εγγενής πατερναλισμός της κεντρικής πολιτικής σκηνής, που δεν θέλει να αφήσει τις τοπικές κοινωνίες να διαχειριστούν όπως αυτές νομίζουν τα δικά τους ζητήματα. Η άλλη εξήγηση είναι ότι ο κ Ραγκούσης ακολούθησε την «τακτική Βορίδη» σε ό,τι αφορά την απελευθέρωση των υπηρεσιών. Είναι γνωστό πως ο δεύτερος, ως υπουργός Μεταφορών της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, «απελευθέρωσε» την αγορά των μεταφορών με τέτοιες προϋποθέσεις που απελευθέρωση δεν μπορούσε να γίνει. Εξ ου και οι χαριεντισμοί με τον γνωστό «Θύμιο».

Οπως και να έχει το πράγμα πάντως, το αναπτυξιακό νομοσχέδιο προάγει τη Δημοκρατία. Θα μπορούν οι τοπικές κοινωνίες να αποφασίζουν για τα του οίκου τους χωρίς να χρειάζεται να «αιτιολογούν» σε κανέναν αυτό που κάνουν. Οσο για τα βουνά των σκουπιδιών, τα συνηθίσαμε. Με το νομοσχέδιο αυτό μπορεί να μην τα ξαναδούμε. Αρκεί να μην εμφιλοχωρήσουν οι συνήθεις αστερίσκοι…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή