Ολοι γνωρίζουμε τι έγινε μετά το 2015 αλλά μερικοί προτιμούν να το αγνοούν επειδή η λογική δεν αφήνει να δράσουμε, ενώ η ηθική είναι κάπου μακριά για να καθοδηγήσει. Τι μένει; Η αρετή του παραλόγου. Οπως έγραφε ο Δανός Σόρεν Κίρκεγκαρντ «να δρας εξαιτίας του παραλόγου σημαίνει να δρας από πίστη» («Ημερολόγια», 1849). Με σιγουριά, ορίζουν αυθαίρετα το σωστό και το λάθος και δρουν ανάλογα με ό,τι πιστεύουν. Εύκολο.
Εφόσον, λοιπόν, το παράλογο βολεύει ενώ η εμμονή στη λογική όπως προκύπτει από στοιχεία της Στατιστικής Αρχής, φαίνεται ανιαρή, η στήλη δίνει τον λόγο στο Παράλογο και απαντά στις ερωτήσεις του:
Ταλαιπωρηθήκαμε την προηγούμενη τετραετία επειδή ήμασταν αναγκασμένοι να μειώσουμε το δημόσιο χρέος. Ετσι δεν είναι;
Οχι. Το χρέος της χώρας το 2015 ήταν 311,7 δισ. ευρώ και τον Ιούνιο 2019 παραδόθηκε στη νέα κυβέρνηση 335,5 δισ. ευρώ, αυξήθηκε 7,6% παρά την υποτιθέμενη πρόοδο. Στην πραγματικότητα η διαφορά ήταν ακόμα σημαντικότερη αφού το δημόσιο χρέος από 175% του ΑΕΠ έφθασε το 182% το 2018.
Εντάξει, μπορεί να μη μειώθηκε το χρέος αλλά επικράτησε η φορολογική δικαιοσύνη. Σωστά;
Λάθος. Οι φόροι στην παραγωγή και στις εισαγωγές ανήλθαν από 5,7 δισ. ευρώ το πρώτο τρίμηνο 2017, σε 7,2 δισ. τον Ιούνιο 2019, αυξήθηκαν κατά 26,3%. Την ίδια περίοδο της «πρώτης φοράς Αριστερά» οι φόροι στο μειούμενο εισόδημα και στην περιουσία αυξήθηκαν από 3,3 δισ. σε 5 δισ. ευρώ κατά 51,5%. Οι φόροι από 50,3% έφθασαν σε 54,5% του ΑΕΠ.
Μας ανάγκασαν να πάρουμε φορολογικά μέτρα που δεν θέλαμε. Ωστόσο, προστατεύσαμε τους εργαζομένους του Δημοσίου, ενισχύσαμε την κοινωνική δικαιοσύνη. Το αμφισβητείται;
Είναι αλήθεια ότι οι δαπάνες του κράτους για αμοιβές υπαλλήλων (εξηρτημένης εργασίας) αυξήθηκαν από 5,1 δισ. σε 5,6 δισ. ευρώ. Η αύξηση αυτή (9,8%) δείχνει αυξήσεις μισθών και νέες προσλήψεις. Ωστόσο, την ίδια περίοδο οι κοινωνικές παροχές περιορίζονται από 47,7% του ΑΕΠ σε 46,4%. Η μείωση της ανεργίας οφείλεται κυρίως στη μετανάστευση. Η γενναιοδωρία στους φτωχούς είναι μύθος.
Γι’ αυτό ο αγωνιστικός συνδικαλισμός έδινε μάχη ενάντια στην κυβέρνηση, που φαλκίδευε τα δικαιώματα των εργαζομένων, που κατήργησε τις συλλογικές συμβάσεις, που…
Αυτά λέτε, αλλά γνωρίζουμε ότι την περίοδο εκείνη, οι απεργίες ήταν συμβολικές με ελάχιστες αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Μελέτη του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ αποκαλύπτει ότι την περίοδο 2011-14 ο αριθμός των απεργιών ήταν κατά μέσον όρο 184 ετησίως, ενώ την περίοδο 2015-2017 ο αριθμός απεργιών μειώθηκε στις 104 ετησίως σημειώνοντας κάμψη 44%.
Η προηγούμενη κυβέρνηση απαξίωσε πλήρως τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, επειδή δεν ήλεγχε τις διοικήσεις τους, κατάφερε να απενεργοποιήσει τα συνδικάτα του ευρύτερου δημόσιου τομέα που περιορίστηκαν σε φραστικές αντιπαραθέσεις. Οι απεργίες άρχισαν λίγες εβδομάδες μετά την έναρξη της θητείας της σημερινής κυβέρνησης.
Η οποία μόλις εξελέγη φέρνει στη Βουλή αντεργατικά μέτρα κάτω από τον παραπλανητικό τίτλο του «αναπτυξιακού νομοσχεδίου». Το ξεχάσατε;
Το νομοσχέδιο έχει πολλές διατάξεις που ρυθμίζουν θέματα που έπρεπε να είχαν λυθεί παλαιότερα. Συχνά δυσκολεύουν την αντιμετώπιση προβλημάτων της καθημερινότητας.
Ναι, όπως η ολέθρια ρύθμιση που επιτρέπει σε δήμους να αναθέτουν τη συλλογή σκουπιδιών σε ιδιωτικές εταιρείες.
Παράδοξες αντιδράσεις επειδή προσφέρεται στους δήμους η δυνατότητα να επιλέξουν τον τρόπο λειτουργίας που επιθυμούν. Ηδη υπάρχουν δήμοι που χρησιμοποιούν ιδιωτικές εταιρείες για τη συλλογή σκουπιδιών και αυτό προβλεπόταν στον επονομαζόμενο «νόμο Ραγκούση» που είχε εισηγηθεί και ψηφίσει ο αντιπολιτευόμενος σήμερα τέως υπουργός.
Ο «διάλογος» με το παράλογο είναι δύσκολος, διαρκής και δεν τελειώνει ποτέ.