Δεν είναι σαφές πού θα κυμανθούν οι χρεώσεις για τις απλές τραπεζικές ενέργειες που κάνει κάθε καταθέτης. Πριν από τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, οι διοικήσεις των τραπεζών είχαν αποφασίσει να «γδέρνουν» τους πελάτες τους με τους εξής τρόπους: Ερώτηση υπολοίπου σε ΑΤΜ εντός Ευρωζώνης: 0,20 ευρώ. Ερώτηση υπολοίπου σε ΑΤΜ εκτός Ευρωζώνης: 0,30. Αντίγραφο επτά τελευταίων κινήσεων σε ΑΤΜ (mini statement): 0,15. Εφάπαξ συνδρομή επανέκδοσης κάρτας: 6 ευρώ. Επανέκδοση PIN ανεξαρτήτως τρόπου παραλαβής του: 3 ευρώ κ.ά. Μετά τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, υπάρχουν κάποιες ασαφείς δεσμεύσεις ότι οι τράπεζες «θα επανεξετάσουν τις αυξήσεις, ειδικά τις χρεώσεις σε περιοχές που υπάρχει ένα μόνο ΑΤΜ».
Θα συμφωνήσουμε ότι οι τράπεζες έχουν πολλά προβλήματα, αλλά οι συνταξιούχοι έχουν περισσότερα. Και θα ήταν παντελώς άδικο να πληρώσουν οι δεύτεροι τα οικονομικά ανοίγματα που έχουν οι πρώτες. Αναφερόμαστε στους συνταξιούχους, διότι αυτοί είναι που πρωτίστως κάνουν χρήση των (ακριβών πλέον) υπηρεσιών, όπως είναι η ερώτηση για τις τελευταίες κινήσεις ενός λογαριασμού.
«Κατάπιαμε» το κόστος 2-3 ευρώ για να συνδεθεί το ηλεκτρονικό σύστημα μιας τράπεζας με το ηλεκτρονικό σύστημα κάποιας άλλης και να γίνει ανάληψη ενός ποσού. Αλλά να χρεώνεται με 3 ευρώ η επανέκδοση του τετραψήφιου PIN και μάλιστα «ανεξαρτήτως τρόπου παραλαβής του»; Νούμερο κι ευρώ είναι αυτό! Από την άλλη πλευρά, ενώ οι λογαριασμοί καταθέσεων έχουν αρνητικό, σε σχέση με τον πληθωρισμό, επιτόκιο (0,5%) ενώ των χορηγήσεων «υπερθετικό» (από 5,5% έως 14,5%), οι τράπεζες χρεώνουν ακόμη και τις συναλλαγές μέσω Διαδικτύου. Μέχρι 0,5 ευρώ κοστίζει η online πληρωμή λογαριασμού. Πρέπει να έχουμε τα πιο ακριβά… ηλεκτρόνια του κόσμου.
Ακούστηκαν πολλά «κουφά» στη συνάντηση του πρωθυπουργού με τους διευθύνοντες των τραπεζών. Κάποιοι μίλησαν για τον «ανταγωνισμό» ο οποίος ρίχνει τις τιμές. Στην Ελλάδα τις ανεβάζει. Αλλά για ποια ελεύθερη αγορά μιλάμε; Ανταγωνισμός μεταξύ τεσσάρων παικτών δεν μπορεί να υπάρξει. Αυτό λέει η λογική. Πιστοποιείται δε και από το γεγονός ότι ξαφνικά και οι τέσσερις τράπεζες μαζί είχαν την… ανταγωνιστική επιφοίτηση να διευρύνουν και να αυξήσουν το ύψος των προμηθειών· διαφοροποίησαν λίγο τα νούμερα για να ρίξουν στάχτη στα μάτια της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Και το κυριότερο: οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι δεν έχουν επιλογή τράπεζας. Δεν μπορούν να ζητήσουν να πληρώνονται από την Deutsche Bank, επειδή τους «γδέρνουν» οι «συστημικές». Αναγκαστικά θα περάσουν από τα γκισέ των τεσσάρων «ανταγωνιζόμενων». Και θα πληρώσουν…
Κάποιοι τραπεζίτες επεσήμαναν ότι στόχος τους είναι «η αύξηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών». Μόνο στην Ελλάδα λειτουργεί αντίστροφα ο νόμος προσφοράς και ζήτησης και η αύξηση της τιμής μιας υπηρεσίας θα αυξήσει ταυτοχρόνως τη ζήτησή της. Ακούσαμε επίσης ότι οι χρεώσεις είναι αναγκαίες «διότι εναλλακτικά δίκτυα όπως τα ΑΤΜ έχουν αυξημένο κόστος συντήρησης και λειτουργίας, το λεγόμενο “διαχειριστικό κόστος”». Ε, τότε, ας γυρίσουμε στο σύστημα με τους ταμίες και τα γκισέ των τραπεζών. Μόνο στην Ελλάδα η εφαρμογή της ψηφιακής τεχνολογίας αυξάνει το κόστος και την τιμή των υπηρεσιών.
Ολα αυτά είναι ανοησίες. Το μεγάλο κόστος σήμερα των τραπεζών είναι η (μη) διαχείριση των κόκκινων δανείων. Οσοι νόμιζαν ότι το «δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε» είναι τζάμπα θα το βρουν στα ΑΤΜ. Θα το πληρώσουν πρωτίστως οι συνταξιούχοι και απομένει το ερώτημα αν το «κοινωνικό μέρισμα», που δίνει η κυβέρνηση, θα τους φτάσει για να πληρώνουν τις προμήθειες του καταθετικού τους λογαριασμού.