Περί ασφαλείας και νέων δομών

Περί ασφαλείας και νέων δομών

1' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η Ελλάδα είναι μια χώρα στάτους κβο, όπως είθισται να αναφέρεται από τις εκάστοτε επίσημες Αρχές. Μάλιστα, τίθεται σε αντιδιαστολή –και ορθώς– με τον ολοένα και πιο ταραχώδη και περιφρονητικό έναντι του καθεστώτος των πραγμάτων, περίγυρό της. Σχεδόν μονότονα η Ελλάδα διακηρύσσει τη θέση της, με μια σχεδόν θεολογική, δογματική προσήλωση.

Η διαλλακτική στάση είναι μεν σωστή, πρέπει όμως να συνοδεύεται από προσαρμογή στις νέες συνθήκες. Παράλληλα, οι προσπάθειες που γίνονται τα τελευταία χρόνια προκειμένου να πραγματοποιηθούν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στους ευαίσθητους τομείς που άπτονται της εθνικής ασφάλειας, προσκρούουν στα ίδια μικροσυμφέροντα και στις ίδιες εγγενείς αδυναμίες.

Οι υπαρκτές και πολύ σοβαρές προσπάθειες που γίνονται είναι ημιτελείς αν δεν μεταρρυθμιστεί το σύνολο των δομών ασφαλείας της χώρας με τρόπο που να τις καθιστά περισσότερο λειτουργικές και αποτελεσματικές ως προς τον κύριο ρόλο τους, δηλαδή την αποτροπή της απειλής. Ερώτημα είναι γιατί δεν προχωρούν οι αποφάσεις.

Πολύ νωρίτερα από οποιονδήποτε, ο Θωμάς Ακινάτης είχε πολύ απλοϊκά διατυπώσει την άποψη πως το σωστό αποτέλεσμα του νόμου είναι το να κάνει σε εκείνους στους οποίους έχει δοθεί καλό.

Η ενίσχυση της ασφάλειας της χώρας με νέες δομές, πολιτική εθνικής άμυνας και τεχνολογικής παραγωγής, η υπερπήδηση τοπικιστικών συμπλεγμάτων και δεσμεύσεων θα ήταν κάτι καλό για τους πολίτες της χώρας. Ο εξορθολογισμός της διασποράς των Ενόπλων Δυνάμεων σε περιττές δομές μόνο και μόνο για να εξυπηρετούνται τοπικά συμφέροντα, θα ήταν καλό για τους πολίτες της χώρας.

Η διαμόρφωση ενός Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, το οποίο θα λειτουργεί ανεξάρτητα από την εκάστοτε κυβέρνηση και θα κρατάει σταθερά το τιμόνι της χώρας στα ευαίσθητα αυτά ζητήματα, θα ήταν, επίσης, καλό για τους πολίτες.

Η μνημονιακή περιπέτεια έδειξε ότι η εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στην οικονομία με σκοπό τον εκσυγχρονισμό της είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο. Δέκα χρόνια μετά το τελευταία ξέσπασμα της κρίσης, η ελληνική οικονομία παραμένει δέσμια ενός παρωχημένου συστήματος εξουσίας και κοινωνικών ισορροπιών.

Οι μεταρρυθμίσεις στον σκληρό πυρήνα του κράτους δεν μπορεί να ακολουθήσουν την ίδια τύχη. Μας αφορούν όλους, και αν δεν πραγματοποιηθούν άμεσα, θα μας επηρεάσουν όλους στο όχι και πολύ μακρινό μέλλον. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή