Γιάννης Βούρος: Σάχλα, η εθνωφελής
Γι’ αυτό και την αρχική αμηχανία του στην εξέδρα των επισήμων διαδέχτηκε η μανία. Οι ακτιβίστριες ήταν «γελοίες» και «αξιολύπητες» και έπρεπε να «ταυτοποιηθούν». Ακολούθησε και δεύτερο, κοινό ανακοινωθέν του δημάρχου με τον οικείο μητροπολίτη, για την υπεράσπιση της ιερότητας της παρέλασης. Ανακοινωθέν εξίσου προβλέψιμο με την αντίπαλη προκήρυξη των δέκα περφόρμερ, που παρεισέφρησαν στην παράταξη των σχολείων για να στείλουν μήνυμα, όπως έγραφαν, κατά του «μιλιταρισμού» και των στρατών που «κάνουν πολέμους».
Τον χαμό που ακολούθησε θα μπορούσε κανείς να τον χρεώσει πάλι στα κοινωνικά δίκτυα. Θα μπορούσε να ενοχοποιήσει το Μέσο, που πια δεν χρειάζεται καν να ξυπνήσει τα ζώα μέσα μας· τα έχει προ πολλού γυμνάσει για καθημερινό σπαραγμό.
Ο μικροδιχασμός της παρέλασης, όμως, έφερε στην επιφάνεια και μια παλιά –παλιότερη από τα νέα μιντιακά ρεφλέξ– συμμετρία. Ξαναέδωσε φωνή σε δύο αντίπαλους συντηρητισμούς.
Από τη μία ο δεξιός συντηρητισμός, που αντιλαμβάνεται την εθνική ύπαρξη ως τελετουργική ρουτίνα· αντιλαμβάνεται το εθνικό συναίσθημα ως κάτι τόσο ευάλωτο, ώστε να το απειλεί μια αυτοσχεδιαστική σάχλα. Από την άλλη ο αριστερός συντηρητισμός, που ανακαλύπτει τον μιλιταρισμό στις σχολικές παρελάσεις· που σερβίρει σαν «μανιφέστα» γλυκερές εκθέσεις για την ειρήνη και τον αφοπλισμό.
Από τη μία, ο πατριωτισμός συρρικνώνεται στη σωματομετρική διαλογή του μαθητικού πληθυσμού – οι ψηλοί μπροστά, οι ασυντόνιστοι εκτός. Από την άλλη, ο αντικομφορμισμός μηρυκάζει τα «αντιιμπεριαλιστικά» κλισέ του προηγούμενου αιώνα – τα κατηχητικά ιζήματα της σχολικής γιορτής του Πολυτεχνείου.
Η άμιλλα των συντηρητισμών αντανακλάται και στο ύφος. Οι εθναμύντορες γίνονται πιο υστερικοί από τους βέβηλους. Και οι βέβηλοι πιο συμβατικοί από τους εθναμύντορες.
Αυτή η άμιλλα λειτουργεί. Οι αντίπαλοι αλληλοεξυπηρετούνται. Οι παρελάσεις διεκδίκησαν το χαμένο κύρος τους χάρη στα τρολ. Τα τρολ απέκτησαν περιωπή επαναστατριών χάρη στα πρωτοσέλιδα της οργής.
Οι σκοποί αλληλοδικαιώνονται χάρη στις αμοιβαίες τους πλαστότητες. Κανείς δεν έχει πια το κουράγιο να διακρίνει αυτές τις πλαστότητες: Οι παρελάσεις έχουν τόση σχέση με τον πατριωτισμό όση το νέο γήπεδο της ΑΕΚ με την πραγματική Αγια-Σοφιά. Οι αντιπαρελάσεις έχουν τόση σχέση με την επαναστατική τέχνη όση ο Βούρος με το θέατρο.
Κώστας Τασούλας: Νόμοι και παιδονόμοι
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι σε αυτό το αμελητέο επεισόδιο ο πρόεδρος εφάρμοσε απλώς τον κανονισμό. Εξίσου εύκολα, όμως, θα μπορούσε να πει ότι, προσγειώνοντας τον βουλευτή με κρύα συγκατάβαση, εφάρμοσε, επέκεινα του κανονισμού, τη δική του παιδαγωγική.
Αυτή τη διπλή στρατηγική φαίνεται να ακολουθεί ο Τασούλας και στην πρώτη σοβαρή δοκιμασία της θητείας του, που προκάλεσε η εξαίρεση των Πολάκη – Τζανακόπουλου από την προανακριτική επιτροπή για τον Παπαγγελόπουλο. Χρησιμοποιεί τόσο νομικά όσο και πολιτικά εργαλεία.
Οι προς Τσίπρα επιστολές ήταν επιδείξεις νομικού διδακτισμού. Η απόφασή του να δώσει αναβολή στην αναβολή –και, άρα χρόνο αποφόρτισης στην αξιωματική αντιπολίτευση– ήταν πολιτικού, και οιονεί παιδονομικού, χαρακτήρα. Με όλα αυτά, ο πρόεδρος δείχνει ότι εννοεί να αποφύγει ένα επεισόδιο που οι ζηλωτές του ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελαν να εκμαιεύσουν για την αυτοθυματοποίησή τους.
Σε σύγκριση με την πρόσφατη κοινοβουλευτική ιστορία, ο Τασούλας είναι τυχερός. Δεν έχει να αντιμετωπίσει ομάδα που υπάρχει στο Κοινοβούλιο με σκοπό να το εκτρέψει. Δεν έχει καν να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις που, στο όνομα του αντιμνημονίου, έβλεπαν το βουλευτήριο ως πεδίο εκτόνωσης της αντισυστημικής τους εφηβείας. Οι έφηβοι του αντιμνημονίου κάπως μέστωσαν.
Κάπως, ναι. Αλλά όχι πλήρως. Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στην επιτροπή δείχνει τη δυσκολία του να χωρέσει στον νέο του ρόλο – του κόμματος εξουσίας που ακολουθεί τον κύκλο της εναλλαγής σε μια κανονική δημοκρατία. Δείχνει τη δυσκολία του να προσαρμοστεί στα θεμελιώδη της κοινοβουλευτικής ζωής, όπως την αρχή ότι τις νομικές διαφορές εντός της Βουλής τις λύνει η πλειοψηφία.
Διαφορετικά, όπως λέγεται χαρακτηριστικά, θα έπρεπε η αντιπολίτευση να καρφώνεται στα έδρανα και να κρατάει την αναπνοή της, κάθε φορά που απορρίπτεται μια ένσταση αντισυνταγματικότητας.
Στην πραγματικότητα δεν δοκιμάζεται ο πρόεδρος του σώματος, όσο δοκιμάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ και η ικανότητά του να εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο από εκλογικό ατύχημα της κρίσης.
Τα επόμενα εικοσιτετράωρα στη Βουλή θα φανεί αν ο Πολάκης είναι μια ιδιαιτερότητα στον ΣΥΡΙΖΑ· ή αν πολακικός είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.