Στο τελευταίο βιβλίο «…Κάτι ν’ αλλάξει! Μα πώς;» της ουσιωδώς παρεμβατικής Αγγέλας Καστρινάκη (καθηγήτρια στη Φιλοσοφική Κρήτης), παρακολουθούμε τη ζωή της Ειρήνης τα χρόνια 1979-1984. Η Ειρήνη, μόνη στην άγνωστή της Θεσσαλονίκη, περνάει δύσκολα, ώσπου μέσα από τη συμμετοχή της στη νεολαιίστικη οργάνωση Ρήγας Φεραίος ενσωματώνεται στη φοιτητική κοινωνία. Σε ένα σημείο η Καστρινάκη γράφει: «Η Ειρήνη υπογράφει εμβριθή ανάλυση, μιλώντας για την υποχώρηση της πολιτικοποίησης· πώς μπορεί το “κίνημα” να ανακτήσει το χαμένο έδαφος, να κάνουμε αυτό κι εκείνο. Και μέσα σ’ όλα, η φράση – αυτή η φρασάρα: “Ιδιαίτερα μετά τις εκλογές του ’77 και την αποτυχία των δημοκρατικών δυνάμεων…”. Ωστε διαχώριζε η Ειρήνη μου τη Δεξιά από τις “δημοκρατικές δυνάμεις”! Ομολογουμένως μένω άναυδη. Πώς γράφτηκε μια τέτοια φράση, από ένα μέλος του κόμματος που είχε προτείνει την ΕΑΔΕ (η περίφημη Εθνική Αντιδικτατορική Δημοκρατική Ενότητα, η οποία περιλάμβανε και τη Δεξιά!). Κι ακόμα, ποια Δεξιά είχε τάχα ζήσει η Ειρήνη, το παιδί της μεταπολίτευσης; Είχε πράγματι ζήσει καταστολή διαδηλώσεων – όμως, ποια κυβέρνηση δεν καταστέλλει διαδηλώσεις; Κατά τα άλλα, είχε ζήσει τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, την καθιέρωση της δημοτικής, την έξοδο από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ (όλα καμωμένα από τη Δεξιά πάντα) και είχε ακούσει τον ευγενή πρωθυπουργό που έλεγε στους οπαδούς του “δεν θέλω ου”. Καμιά “αντιδημοκρατική” Δεξιά δεν είχε ζήσει… Αλλά οι αυτοματισμοί, οι κοινοί τόποι, τα αυτονόητα της μεταπολίτευσης ήταν πολύ πιο ισχυρά όλα αυτά από την Ειρήνη μου».
Στη μνήμη ήλθε το καίριο βιβλίο της Καστρινάκη ακούγοντας τον Νίκο Φίλη (παλιό «Ρηγά») να λέει πως «επί πέντε χρόνια υπήρξε δημοκρατία στην εκπαίδευση, δεν διώξαμε κανέναν, δεν κυνηγήσαμε κανέναν, διαμορφώθηκαν συνθήκες ελεύθερης ανταλλαγής απόψεων και τα φαινόμενα ανομίας αντιμετωπίστηκαν χωρίς επικοινωνιακό σόου». Υπήρξαν φαινόμενα ανομίας επί ΣΥΡΙΖΑ; Πότε και πώς αντιμετωπίστηκαν, θυμάται ημερομηνίες ο πρώην υπουργός; Ποιο τελικά το αίτημα όσων συγκεντρώθηκαν στην ΑΣΟΕΕ, και του κ. Φίλη που πήγε εκεί, προ ημερών; Η υπεράσπιση των μολότοφ και των ορμητηρίων μπαχαλάκηδων εντός των ΑΕΙ; Δεν γνωρίζω πότε, κατ’ αντιδιαστολή των πέντε ετών διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπήρξε δημοκρατία στα ΑΕΙ. Το μεταπολιτευτικό 1974, το 1977, το 1981; Ή μήπως έκτοτε;
Αυτοματισμοί εγγεγραμμένοι στα πρόσωπα της Μεταπολίτευσης! Στα γερασμένα πρόσωπα της Μεταπολίτευσης;