Λαμπρή η ιδέα του υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση για τον επαναπατρισμό των νεαρών επιστημόνων, 28 έως 40 ετών, που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό. Το πρόγραμμα με τίτλο «Ελλάδα ξανά» απευθύνεται κυρίως σε όσους μετανάστευσαν λόγω κρίσης, αλλά θα μπορούσε να είναι και κεντρικό σύνθημα σε αφίσα του ΕΟΤ, με υπότιτλο «Ηλιος, θάλασσα, γεύσεις».
Νομίζω ότι πρέπει να το σκεφθούν σοβαρά τα στελέχη του υπουργείου Τουρισμού. Θα φέρει σίγουρα περισσότερα αποτελέσματα απ’ αυτά που περιμένουν στο υπουργείο Εργασίας, όπου ουσιαστικά «κουνάνε» στους Ελληνες του εξωτερικού μηνιαίο μισθό 3.000 ευρώ (μεικτά) από το οποίο το 70% θα καλύπτεται από ευρωπαϊκά κονδύλια, μαζί με την εγγύηση ότι η εταιρεία στην οποία θα εργαστούν στην Ελλάδα θα τους απασχολήσει για ένα ακόμη έτος.
Πληροφορίες ότι ήδη εκατοντάδες νέοι που βρίσκονται σε ξένες χώρες ετοιμάζουν τις αποσκευές τους για να επιστρέψουν ελέγχονται ως προς την ορθότητά τους. Ισως γιατί την τελευταία στιγμή, λίγο πριν κλείσουν τη βαλίτσα τους, όλοι αυτοί οι νέοι με πτυχία, που έριξαν μαύρη πέτρα και αποχωρίστηκαν τις οικογένειές τους, ξαναθυμήθηκαν μερικά πράγματα: τη φορολογική πολιτική, την υπερφορολόγηση, δηλαδή, μέχρι τελικής πτώσεως των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων· την αδυναμία ή απροθυμία να καταπολεμηθούν η μεγάλη φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο – «μην αγοράζετε αυτά τα λαθραία ελληνικά τσιγάρα. Μπορεί να βλάψετε έναν συνταξιούχο», ήταν ο τίτλος άρθρου του Bloomberg, που αναφερόταν στην απώλεια εσόδων ύψους 700 εκατ. ευρώ για το ελληνικό κράτος μόνο για το 2018.
Επιπλέον, τις κάκιστες υποδομές Παιδείας και Υγείας, την αναξιοκρατία, το αναξιόπιστο θεσμικό περιβάλλον, τους ρυθμούς βραδύτητας της Δικαιοσύνης, τις στρατιές νέων με πτυχία και μεταπτυχιακά που υποαμείβονται, αλλά και μεγαλύτερων σε ηλικία ανθρώπων με οικογένεια που βρίσκονται καθηλωμένοι και χωρίς προοπτική σε κακώς αμειβόμενες δουλειές.
Και το γεγονός ότι οι καλές θέσεις, ο αφρός στην αγορά εργασίας, είναι για τα σόγια και τους κολλητούς, και αυτό το μέτωπο της αυτοσυντήρησης και ανατροφοδότησης των ελίτ είναι το μόνο συμπαγές και αδιάρρηκτο.
Ισως πάλι να είδαν και τη φωτογραφία που έκανε θραύση προχθές στο Διαδίκτυο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου κάποιοι πιάστηκαν στα χέρια προκειμένου να μπουν στον συρμό του μετρό για να πάνε στη δουλειά τους επειδή οι ελλείψεις προσωπικού και τα αποδεκατισμένα τεχνικά τμήματα στο μετρό, στον ηλεκτρικό, στο τραμ, είναι εντονότατα και κάνουν τη ζωή όλων δύσκολη. Μπορεί τα αίματα και τα σπασμένα τζάμια να τους επανέφεραν στη σκληρή πραγματικότητα. Στην «Ελλάδα ξανά» με τα σοβαρά καθημερινά προβλήματα, όπου δεν υπάρχουν αυτονόητα, όλα είναι δύσκολα, όλα απαιτούν «αίμα, δάκρυα και ιδρώτα».