«Εχουμε τη δυνατότητα πια να μπορούμε να συζητάμε για τον χριστουγεννιάτικο στολισμό. Εχουμε αυτήν την πολυτέλεια», είπε ο πρωθυπουργός προχθές το βράδυ στη Βουλή, σε μια πρωτότυπη και εμπνευσμένη από την καθημερινή πραγματικότητα προσπάθειά του να καταδείξει ότι η κοινωνία μετά μια σφοδρή δεκαετή κρίση, αρχίζει να δείχνει σημάδια ενασχόλησης με μη ζωτικής σημασίας ζητήματα.
Στον δημόσιο διάλογο, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αιφνιδίασε ο θόρυβος που ξεσηκώθηκε το προηγούμενο διάστημα για τον στολισμό κεντρικών δρόμων της Αθήνας. Τέτοιο πάθος! Λες και ήταν κεντρικό ζήτημα εθνικής αναστάτωσης.
Η ελληνική και –συχνά– ειδικότερα η αθηναϊκή κοινωνία, είχε ανέκαθεν την τάση να ασχολείται με τα «μικρά», γιγαντώνοντάς τα. Ομως, αλήθεια είναι ότι πολύ καιρό τώρα, για πολλά χρόνια, κεντρικά θέματα μεγάλα ή και «μικρά» που τα αντιμετωπίζαμε ως τεράστια, είχαν όλα τους αρνητικό πρόσημο. Αφορούσαν τις άσχημες πλευρές μιας ζωής που κλονιζόταν ακατάπαυστα από προβλήματα.
Το ότι αυτή τη φορά βρέθηκε στο επίκεντρο ο εναέριος φωτεινός στολισμός, μοιάζει με ευπρόσδεκτο δώρο πολυτελείας. Σύμφωνα με τον Κυρ. Μητσοτάκη, βεβαίως, αυτή η αλλαγή πρέπει να πιστωθεί στο κλίμα που δημιουργεί η νέα κυβέρνησή του. Δεν γνωρίζω αν έχει δίκιο, ή αν η τωρινή εξέλιξη αποτελεί απλώς μια φυσιολογική αντίδραση των πολιτών που αναμφίβολα κουράστηκαν από τα προβλήματα και τη μίζερη προσέγγιση της καθημερινότητας. Οπως και να ’χει, αποτελεί θετικότατο σημάδι.
Με την ευκαιρία, ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να μη δει ότι ακόμα και σε αυτή την περίπτωση είναι δυστυχώς εμφανής η συσσωρευμένη οργή σε τμήματα της κοινωνίας: ο διάλογος για το εάν είναι ή όχι ωραίος και «χριστουγεννιάτικος» ο στολισμός, γίνεται σε μεγάλο βαθμό όχι με επιχειρήματα, αλλά με εκφράσεις που μαρτυρούν θυμό, έως και με ύβρεις κάποιες φορές.
Διπλό το λάθος των νεοαγανακτισμένων: Οχι μόνο επειδή επιμένουν σε ρητορική μίσους. Αλλά και διότι αυτοεκτίθενται, ως προς το βάθος ή και το εύρος της «ευαισθησίας» που επιδεικνύουν με τρόπο βροντερό, αφού την έκρηξη αγανάκτησής τους –την έντονη διαμαρτυρία, έστω– δεν την τροφοδοτούν άλλες εικόνες της καθημερινότητας στους δρόμους της πρωτεύουσας όπως ότι, εκεί πιο χαμηλά από τα παράξενα πολύχρωμα φωτάκια που τους ενοχλούν, υπάρχουν ακόμα άστεγοι.
Και ο χειμώνας είναι μπροστά.