Μιλώντας από το βήμα του συνεδρίου με θέμα την 4η βιομηχανική επανάσταση, που διοργάνωσε ο ΣΕΒ προ 10ημέρου (19.12.19), ο πρωθυπουργός κ. Κ. Μητσοτάκης διατύπωσε δύο πολύ σημαντικές θέσεις. (α) Αναφέρθηκε στο πολύ μικρό μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων και τόνισε ότι πρέπει να μεγαλώσουν προχωρώντας σε συγχωνεύσεις. Και (β) κάλεσε τις επιχειρήσεις να επενδύσουν σε ανθρώπινο δυναμικό, σε νέους μορφωμένους και εξειδικευμένους ανθρώπους, που θα γίνουν η ατμομηχανή για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξή τους. Οι πρωθυπουργικές τοποθετήσεις αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής, όχι μόνο διότι σπανίως διατυπώνονται από πρωθυπουργικά χείλη, αλλ’ επίσης διότι και οι δύο άπτονται του σκληρού πυρήνα του οικονομικού προβλήματος της χώρας.
Το πολύ μικρό μέγεθος των επιχειρηματικών μονάδων (διαθέτουμε το συντριπτικά μεγαλύτερο στην Ευρώπη ποσοστό επιχειρήσεων με λιγότερους από 10 μισθωτούς και το διπλάσιο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο ποσοστό αυτοαπασχολουμένων..) συνιστά μείζον δομικό πρόβλημα της οικονομίας: Ενα αρχιπέλαγος από δραματικά μικρές επιχειρήσεις αντιστρατεύεται την οικονομική ανάπτυξη. Η σε ευρεία κλίμακα εισαγωγή επαναστατικών μεθόδων και νέων τεχνολογιών, η συστηματική αξιοποίηση του τριγώνου της γνώσης (παιδεία – έρευνα – τεχνολογία), η βελτίωση της παραγωγικότητας και η άνοδος της ανταγωνιστικότητας με την ανάπτυξη εργασιακών ικανοτήτων υψηλής στάθμης και καινοτομίες, όλα αυτά προϋποθέτουν την ύπαρξη μεγάλων και ισχυρών επιχειρηματικών μονάδων.
Ο πρωθυπουργός κ. Κ. Μητσοτάκης, κόντρα στις μυθοπλασίες περί μικρομεσαίων και τις κολακείες περί ραχοκοκαλιάς της οικονομίας, είπε –ορθώς και σαφώς– ότι χρειαζόμαστε μεγάλες επιχειρήσεις και κάλεσε τους επιχειρηματίες να πάψουν να ηδονίζονται με την ιδέα ότι είναι αφεντικά σ’ ένα (μικρό) μαγαζί και να συνδυάσουν δυνάμεις.
Σύγχρονες και δυναμικές επιχειρήσεις, ωστόσο, δεν μπορούν να υπάρξουν με τρόπο διατηρήσιμο και προοπτική, αν δεν επενδύσουν σε μορφωμένους νέους ανθρώπους. Πρέπει να επενδύσουν στην ακριβή εργασία – να κινηθούν στο άλλο άκρο από εκείνο του δήθεν παραδοσιακού πλεονεκτήματος της χώρας, στο αντίθετο από εκείνο του διαβόητου φτηνού εργατικού δυναμικού. Πλεονέκτημα δεν είναι, ούτε θα μπορούσε να είναι, το φτηνό εργατικό δυναμικό της χώρας. Είναι το μορφωμένο ανθρώπινο δυναμικό, η ακριβή εργασία.
Και σε αυτό το σημείο, ο πρωθυπουργός κ. Κ. Μητσοτάκης έθιξε τα κακώς κείμενα. Γιατί είναι γνωστό ότι, με λίγες εξαιρέσεις, οι μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις φαίνονται απρόθυμες να επενδύσουν σε νέα, μορφωμένα στελέχη. Πέραν του ύψους των αμοιβών, σαφής ένδειξη αυτής της απροθυμίας είναι η απαίτηση να υπάρχει προϋπηρεσία ως προϋπόθεση μιας πρόσληψης – όπως κι η κακή τύχη μιας ιδέας, τα μέλη του ΣΕΒ να κάνουν ένα ποσοστό των προσλήψεών τους υποχρεωτικά από νέους χωρίς προϋπηρεσία.
Θα ήταν ευκταίο η οικονομική πολιτική να είχε εναρμονιστεί με αυτές τις πρωθυπουργικές θέσεις, να είχε αυτές ως προτεραιότητες. Ετσι, θα έδινε κατά προτεραιότητα φορολογικά κίνητρα για συγχωνεύσεις – αντί, π.χ., να προτεραιοποιεί την κατάρρευση (κυριολεκτικά..) της φορολογίας μερισμάτων. Και θα είχε κατά προτεραιότητα μέλημα τη στήριξη καλά αμειβόμενων θέσεων, την ελάφρυνση της ακριβής και μεσαίας μισθωτής εργασίας – αντί, π.χ., να ελαφρύνει σχεδόν όλους τους άλλους (επιχειρήσεις, ελεύθερους επαγγελματίες..) πλην αυτής της μισθωτής εργασίας. Δυστυχώς, προς ώρας, οι προτεραιότητες της οικονομικής πολιτικής δεν ήταν αυτές.