Ο χρόνος της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας πλησιάζει. Η επιλογή του προσώπου από τον πρωθυπουργό αναμένεται εντός του Ιανουαρίου. Τα επιχειρήματα υπέρ και κατά των διαφόρων υποψηφίων έχουν ακουστεί και έχουν συζητηθεί σε εξαντλητικό βαθμό.
Η πιθανότητα μιας προσωπικότητας από την ευρύτερη Κεντροαριστερά παραμένει ζωντανή και συνάδει με την τακτική που έχει ακολουθηθεί μέχρι τώρα και τείνει να εξελιχθεί σε παράδοση.
Ωστόσο, πολλοί στο κυβερνητικό στρατόπεδο, «απελευθερωμένοι» από τις συνταγματικές προβλέψεις περί αυξημένης πλειοψηφίας, δεν κρύβουν την προσδοκία τους ο ανώτατος πολιτειακός παράγοντας να προέρχεται από την Κεντροδεξιά.
Εάν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προτείνει για πρόεδρο προσωπικότητα από τη δική του παράταξη –και γίνει έτσι ο πρώτος πρωθυπουργός την τελευταία εικοσαετία που δεν επιλέγει κάποιον από την «άλλη πλευρά» του πολιτικού φάσματος–, το ελάχιστο που οφείλει να πράξει είναι να καταλήξει σε έναν άνθρωπο που θα ενώνει, δεν θα διχάζει.
Η Νέα Δημοκρατία διαθέτει στην κοινοβουλευτική ομάδα της τρεις πρώην πρωθυπουργούς. Οι δύο από αυτούς έχουν ευρεία απήχηση στην κοινωνία, που υπερβαίνει τα στενά κομματικά όρια της Κεντροδεξιάς. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, χαίρουν εκτίμησης ακόμη και από πολίτες που δεν ψηφίζουν Ν.Δ.
Η αναζήτηση του προσώπου δεν πρέπει να γίνει με επικοινωνιακή στόχευση. Με το μέτωπο των ελληνοτουρκικών ανοιχτό και την προοπτική προσφυγής στη Χάγη, χρειάζεται ο κατάλληλος άνθρωπος. Πρέπει αυτός να γεννά στη συνείδηση των Ελλήνων μια αίσθηση σεβασμού στο περί δικαίου αίσθημα και να δύναται να υπηρετήσει τη συναίνεση. Να σηματοδοτεί ως άνθρωπος και ως πολιτικός τις αρχές της ηθικής και της δικαιοσύνης.
Εάν ο πρωθυπουργός δεν καταλήξει στην «ασφαλή» –με την έννοια της διασφάλισης διευρυμένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας– επιλογή της επανεκλογής του Προκόπη Παυλόπουλου, τον οποίο θα ψηφίσει και ο ΣΥΡΙΖΑ, και ταυτόχρονα επιμείνει σε προσωπικότητα από την Κεντροδεξιά, υπάρχει επιλογή.
Πιθανώς να μην λάβει ψήφους από βουλευτές άλλων κομμάτων πέραν της Νέας Δημοκρατίας, αλλά δεν θα προκαλέσει εσωτερικούς τριγμούς στην κυβερνητική παράταξη, ενώ μπορεί ως προσωπικότητα να υπηρετήσει τον στόχο της εθνικής ομοψυχίας.