Πού τελειώνει το μάρκετινγκ και πού αρχίζει η πολιτική; Το ερώτημα στις μέρες μας είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί, καθώς αυτά τα δύο έχουν γίνει υπερβολικά δυσδιάκριτα, σε βαθμό που συγχέονται. Πρωτίστως συγχέονται από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, δηλαδή τους πολιτικούς, που για κάποιο ανεξήγητο λόγο έχουν πειστεί πως η δουλειά τους πλέον δεν είναι να παράγουν πολιτική αλλά μια αόριστη και ασαφή «επικοινωνία». Μια «εικόνα», αποτέλεσμα μάρκετινγκ, πολλές φορές φτηνού. Μεγάλη μερίδα πολιτικών έτσι πορεύεται. Μια «έξυπνη» ατάκα, ένας καλός ελιγμός στις δυσκολίες, μια «επικοινωνιακή διαχείριση» και ο χρόνος κυλά στην πραγματικότητα χωρίς πολιτική.
Τα «εργαλεία» που βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση πλέον είναι πολλά. Στην κορυφή τα social media. Εξ ου όλο και περισσότερο βλέπουμε πολιτικούς να λειτουργούν με όρους influencers ποστάροντας ωραίες φωτογραφίες από τις διακοπές τους και τσιτάτα στα social media. Η αποδοχή που σίγουρα έχουν στον μικρόκοσμο του time line τους είναι και η μεγαλύτερη παγίδα. Ενας παραμορφωτικός φακός που τους αποκόπτει σταδιακά από το τι πραγματικά γίνεται εκεί έξω στο σύνολο. Οταν μάλιστα σε αυτή τη διαδικτυακή μικρόσφαιρα το mainstream μιντιακό σύστημα δεν επιτελεί τον σκοπό του λειτουργώντας είτε υποστηρικτικά είτε σωπαίνοντας σε τέτοια φαινόμενα, τότε το γλυκό έρχεται και δένει.
Η εικονική γυάλα έχει δημιουργηθεί και ο πραγματικός σκοπός που θεωρητικά υπηρετεί η πολιτική έχει καλυφθεί από μια εικόνα. Τις περισσότερες φορές ψεύτικη. Είναι μια αντιστροφή της υγιούς κατάστασης. Αντί οι πολιτικοί να παράγουν το προϊόν, δηλαδή πολιτική, και η «επικοινωνία» να έρχεται ως επακόλουθο της πραγματικής δουλειάς τους, συμβαίνει το αντίθετο: τα κλειδιά της δημόσιας παρουσίας τους αποτελούνται μόνο από ένα περιτύλιγμα και από μέσα είναι κούφιο. Η πραγματική ζωή όμως και τα προβλήματά της είναι αμείλικτα. Τη δεκαετία που φεύγει ζήσαμε από πρώτο χέρι –και πληρώσαμε ακριβά– μια τέτοια σύγκρουση μεταξύ επιφανειακής προσέγγισης και πραγματικότητας κατά το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης Τσίπρα. Επειδή όμως η τάση να αντικαθίσταται η πολιτική από την εύκολη «επικοινωνία» είναι πλέον γενικευμένη και μάλλον μη αναστρέψιμη, ας ελπίσουμε πως θα εφαρμόζεται μόνο στα ήσσονος σημασίας ζητήματα. Γιατί στα πιο σοβαρά, όσο καλά και να είναι το μάρκετινγκ και η επικοινωνία, δεν μπορούν να καλύψουν την έλλειψη πραγματικής πολιτικής.