Η επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον και οι δηλώσεις στο Οβάλ Γραφείο, όπου ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στην κυριολεξία μονοπώλησε την παράσταση, δεν ήταν καταστροφική για την εικόνα της Ελλάδος και τα εθνικά συμφέροντα, όπως έσπευσε να αποφανθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και θρίαμβος, όπως ισχυρίστηκαν στελέχη της κυβερνήσεως και διάφοροι σχολιαστές.
Ηταν μια συνάντηση που αντανακλούσε τη χαοτική ανισότητα μεγεθών των δύο χωρών, όπου ο οικοδεσπότης υπήρξε ευγενέστατος –έως τρυφερότατος σε μερικές στιγμές–, ενώ ο επισκέπτης συμπεριφέρθηκε ως εντιμότατος μαθητής, που εν πάση συντομία κατέστησε σαφή την προθυμία της Ελλάδος για ενδυνάμωση των σχέσεων των δύο κρατών, στο ανώτατο δυνατό επίπεδο.
Ελέγχεται ο κ. Μητσοτάκης διότι δεν έθεσε με σθένος δημοσίως τις υπερβασίες της Αγκυρας στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Το έκανε αναμφίβολα στη συνέχεια, στη διάρκεια της συναντήσεως των δύο ηγετών και επιτελών τους. Παραμένει ζητούμενο κατά πόσον θα υπάρξει ενεργός ανάμειξη του κ. Τραμπ, εκτός από την πάγια παρότρυνση επιλύσεως των διαφορών με διμερείς συνομιλίες.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεταπολιτεύσεως, δύο ήσαν οι επισκέψεις πρωθυπουργών στην Ουάσιγκτον που είχαν κάποιο αυξημένο βάρος: Του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που είχε ως συνέπεια την αναθέρμανση των σχέσεων Αθηνών και Ουάσιγκτον έπειτα από μακρά περίοδο αδρανείας· και του κ. Κώστα Σημίτη, μετά την κρίση των Ιμίων, όταν συνεφωνήθη μια διαδικασία σταδιακής βελτιώσεως των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που τελικώς ατόνησε και επανήλθαμε εις τα συνήθη.
Ολες οι άλλες επισκέψεις Ελλήνων πρωθυπουργών στις ΗΠΑ έχουν στόχο την ηγετική «αναβάθμισή» τους στο εσωτερικό της χώρας. Και φυσικά με την είσοδό τους στον Λευκό Οίκο καταβάλλουν τα απαραίτητα «διόδια», υποσχόμενοι αγορά πολεμικού υλικού. Αυτό συνέβη και τώρα, με το ενδιαφέρον συμμετοχής της Ελλάδος στο πρόγραμμα παραγωγής του νέου μαχητικού F-35. Οσο για τις αμερικανικές επενδύσεις, περί αυτών αποφασίζουν οι επιχειρηματίες και όχι ο εκάστοτε πρόεδρος των ΗΠΑ.
Εχουμε, εν ολίγοις, τα συνήθη, σε ύφος διαφορετικό. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Και καλώς έγιναν όσα έγιναν. Βέβαια, ο κ. Μητσοτάκης θα περάσει από την «κρεατομηχανή» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και ο κ. Τσίπρας αντιστοίχως στο παρελθόν. Αυτό παρ’ ημίν ονομάζεται ομοψυχία στα θέματα εξωτερικής πολιτικής.