Η κλιμάκωση της κρίσης στη Μέση Ανατολή, σε συνδυασμό με την έντονη ρωσική κινητικότητα και την τουρκική επιθετικότητα, είναι ευκαιρία για την Ευρωπαϊκή Ενωση να δείξει ότι δεν θα αφεθεί έρμαιο στις αποφάσεις άλλων. Ομως, όσο η επικίνδυνη συγκυρία απαιτεί ισχυρότερη ενοποίηση τόσο η αδράνεια απειλεί ευθέως κάθε χώρα-μέλος και την ίδια την Ενωση. Χθες, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, δήλωσε: «Δεν πρέπει να είμαστε απλώς παρατηρητές στο τι αποφασίζουν άλλοι για εμάς. Θέλω την Ευρώπη μέσα στο παιχνίδι, να μπορεί να προωθεί και να προστατεύει τα συμφέροντά της». Είναι ήδη αργά: άλλοι αποφασίζουν και η Ε.Ε. βρίσκεται αντιμέτωπη με τις συνέπειες. Ομως, είναι άλλο να αναγκάζεσαι να παρατηρείς τις κινήσεις του απρόβλεπτου προέδρου μιας υπερδύναμης και άλλο να σε «παίζουν» χώρες που το ΑΕΠ τους ισοδυναμεί με το 8% ή το 5% του ΑΕΠ του συνόλου της Ε.Ε. (η Ρωσία και η Τουρκία, αντιστοίχως), επειδή διαθέτουν ισχυρούς στρατούς και αυταρχικούς, αποφασισμένους ηγέτες.
Είναι καιρός όλες οι χώρες της Ε.Ε. να συνειδητοποιήσουν ότι μόνο η στενότερη συνεργασία αποτελεί ασφάλεια. Η σημερινή υπονόμευση του διεθνούς συστήματος διακυβέρνησης εκθέτει κάθε χώρα στις διαθέσεις των ισχυρότερων και των πιο αποφασισμένων. Εδώ και καιρό, οι Ευρωπαίοι γνώριζαν τους κινδύνους που εγκυμονούσε η πολιτική του Ντόναλντ Τραμπ εναντίον του Ιράν, τις πιθανές συνέπειες της κατάργησης της συμφωνίας για τον περιορισμό του πυρηνικού προγράμματος καθώς και των κυρώσεων εναντίον του Ιράν. Ενώ ήδη ήθελαν να δια-χωρίσουν τη θέση τους από τις ΗΠΑ, οι Ευρωπαίοι τώρα καλούνται να τις στηρίξουν. Την ίδια ώρα, η συμφωνία της Αγκυρας με την κυβέρνηση-ανδρείκελό της στην Τρίπολη και η έμπρακτη αμφισβήτηση των δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου αφορούν όλη την Ε.Ε. καθώς και όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου. Εδώ είναι η ευκαιρία να φανεί η Ευρώπη ενωμένη και αποφασισμένη.
Η Γαλλία έχει συνειδητοποιήσει την ανάγκη προστασίας της Ενωσης. Καιρός είναι και άλλες χώρες να δείξουν τη σημαία – και στη Μεσόγειο και στις αίθουσες της διπλωματίας. Η κοινή αμυντική πολιτική βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα, αλλά αυτό δεν έπρεπε να εμποδίζει τη συνεχή παρουσία πλοίων του ναυτικού της Γερμανίας, της Γαλλίας και άλλων χωρών-μελών σε ελληνικά νησιά. Ας καταλάβουν οι Ευρωπαίοι ότι η έμπρακτη αλληλεγγύη είναι η μόνη ασφάλεια, ενώ η αδράνεια και ο εφησυχασμός αποδυναμώνουν την Ενωση, ενισχύουν τους εχθρούς της, διχάζουν τους λαούς της.