Αδιαπέραστοι και ωραίοι

1' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η ολοσέλιδη συνέντευξη του Δημήτρη Ινδαρέ στη Μαρία Κατσουνάκη στο κυριακάτικο φύλλο της «Καθημερινής» (12.1) είχε γίνει θέμα συζήτησης από το πρωί της Κυριακής, όμως ήταν το βράδυ όταν «ανέβηκε» και στην ιστοσελίδα της εφημερίδας που αποκαλύφθηκε το ακριβές «εκτόπισμα» του δημοσιεύματος.

Δεκάδες φίλοι και γνωστοί ανάρτησαν τη συνέντευξη στις σελίδες τους στο Facebook, απομονώνοντας ο καθένας το απόσπασμα που ξεχώρισαν – ήταν τόσο πολλά, τι να πρωτοδιαλέξεις; Ευθύβολο το σχόλιο του συναδέλφου Χρήστου Κυριαζή, με το οποίο συνόδευσε τη δική του ανάρτηση: «Είναι αφοπλιστική η ψυχραιμία αλλά και η τετράγωνη λογική με την οποία τοποθετείται επί των περιστατικών, και όχι μόνο, ο Δημήτρης Ινδαρές. Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη με έναν αναπάντεχο πρωταγωνιστή, ο οποίος χωρίς να χαρίζεται στην αστυνομία δεν “χαρίζει” τη γειτονιά του, και κυρίως την ιστορία του σε ευκαιριακούς υποστηρικτές».

Διαβάζοντας τη συνέντευξη, πράγματι, κανένας δημοκρατικός πολίτης δεν μπορούσε να μην υποκλιθεί στη συγκρότηση και τη μεγαθυμία αυτού του ανθρώπου, στοιχεία του χαρακτήρα του που άλλωστε είχαν διαφανεί, τουλάχιστον σε όσους δεν τον γνώριζαν προσωπικά, ήδη από εκείνη τη μέρα του Δεκεμβρίου, όταν στην ταράτσα του σπιτιού του φώναζε στους αστυνομικούς: «Το δέσιμο είναι ταπείνωση. Λύστε με γιατί δεν μπορώ άλλο δεμένος. Η φυσική κατάσταση είναι να ’μαστε ελεύθεροι και να μην υπακούμε σε κανένα μίσος… Καμαρώστε μας όλους, την κατάντια μας. Αυτή είναι η Ελλάδα. Ενας διαρκής εμφύλιος όπου οι μεν βασανίζουν τους δε, με εναλλασσόμενους ρόλους».

Οποιος διαισθάνθηκε ήδη ένα «αλλά» σε αυτή την ιστορία έχει δίκιο. Μετά την πρώτη ανάγνωση των θετικών εντυπώσεων από τη συνέντευξη Ινδαρέ, το μάτι έπεσε στα σχόλια των χρηστών κάτω από τη σχετική ανάρτηση της «Καθημερινής». Ενας οχετός υβριστικών μηνυμάτων προς την εφημερίδα, τη δημοσιογράφο, τον σκηνοθέτη και την οικογένειά του, διέλυαν χωρίς πολλά πολλά την υποψία κοινωνικής σύμπνοιας αλλά και την αυταπάτη ότι οι τάσεις που αποτυπώνονται στον μικρόκοσμο του καθενός έχουν εφαρμογή και στην ευρύτερη κοινωνία. Οχι, είναι πολλοί εκεί έξω που παραμένουν αδιαπέραστοι από την ομορφιά του λόγου του Δ. Ινδαρέ, όσοι δεν συγκλονίστηκαν από την περιπέτειά του και δεν πείστηκαν από τα στοιχεία του ρεπορτάζ. Ισως να ’ναι και οι περισσότεροι. Είναι θέμα επιλογής να απευθύνεσαι στους μεν και όχι στους δε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή