Νέα φορολογικά μέτρα για να ενισχυθούν περαιτέρω τα κέρδη ή για να στηριχθεί η μισθωτή εργασία;
Αναφερόμενος στην κυβερνητική οικονομική πολιτική, στο πλαίσιο της συνέντευξής του στον Alpha, ο πρωθυπουργός αναγνώρισε ότι υπερφορολογείται η μισθωτή εργασία («έχουμε κάνει σημαντικές φοροαπαλλαγές για ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρήσεις, όμως η φορολόγηση στη μισθωτή εργασία παραμένει αναλογικά υψηλή») και ευθέως άνοιξε το παράθυρο στις αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις: «Θα ζυγίσουμε αυτή τη στιγμή εάν χρειάζεται η πρόσθετη μείωση φόρου στις επιχειρήσεις από το 24% στο 20% κι αν κρίνουμε ότι πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτόν το δημοσιονομικό χώρο για να μειώσουμε ακόμα πιο επιθετικά τη φορολόγηση στην εργασία, ενδεχομένως να κινηθούμε σε αυτήν την κατεύθυνση». Ο κ. Μητσοτάκης έδειξε ήδη την κατεύθυνση: Στο αμέσως επόμενο διάστημα, προτεραιότητα έχει η ελάφρυνση της μισθωτής εργασίας.
Ολοι κατανοούμε ότι οι περιορισμένοι πόροι που είναι διαθέσιμοι για φοροελαφρύνσεις πρέπει να δαπανώνται με αυστηρά κριτήρια και προτεραιότητες, με στόχο την ανάπτυξη. Και συγκαταλέγομαι σε όσους ισχυρίζονται ότι αυτοί οι πόροι θα ήταν πολύτιμοι κυρίως (α) ως κίνητρα για συγχωνεύσεις επιχειρήσεων και επενδύσεις (β) ως απαλλαγές υπέρ της μισθωτής εργασίας. Είναι δύο κατευθύνσεις που συνδυάζονται και υπηρετούν την ανάπτυξη: Καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας δεν υπάρχουν χωρίς ισχυρές επιχειρήσεις και επενδύσεις, ισχυρές επιχειρήσεις δεν υπάρχουν χωρίς υψηλών προδιαγραφών μισθωτή εργασία. Μέχρι σήμερα η κυβερνητική οικονομική πολιτική κινήθηκε σε άλλες κατευθύνσεις, ξοδεύει τους περιορισμένους πόρους και εξαντλεί τα περιορισμένα δημοσιονομικά περιθώρια, με άλλες προτεραιότητες. Ακραία περίπτωση, η καταβαράθρωση του φόρου στα μερίσματα στο 5% – που τίποτα δεν προσφέρει στην οικονομική μεγέθυνση.
Ο επαναπροσδιορισμός προτεραιοτήτων για το άμεσο μέλλον, που ευθέως υπέδειξε ο πρωθυπουργός, είναι σωστός και αναγκαίος (θα κριθεί από το βάθος και τη σταθερότητά του…) γιατί είναι ανάγκη να μειωθεί η επιβάρυνση της μισθωτής εργασίας, ώστε να ενισχυθούν οι προσπάθειες δημιουργίας νέων, υψηλών προδιαγραφών και καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας. Οχι μόνο για να αντιστραφεί το brain drain (και να επιστρέψουν όσα παιδιά θελήσουν, αφού προηγουμένως είχαν την ευκαιρία να μάθουν σε άλλες χώρες και τις επιχειρήσεις τους όσα, ίσως, δεν θα μάθαιναν ποτέ αν έμεναν εδώ…), αλλά για να τεθούν αυτά καθαυτά ισχυρά τα θεμέλια για μια σύγχρονη ανάπτυξη της χώρας, που (είτε δεν θα υπάρξει είτε…) θα στηρίζεται σε εργασιακές ικανότητες υψηλής στάθμης, υψηλών προδιαγραφών και υψηλών απαιτήσεων.
Θα πρόσθετα το εξής ειδικότερα: Αντί να μειωθούν οι φόροι στη μισθωτή εργασία, (κάτι που πρέπει να γίνει, θα έλεγα μάλιστα στο πλαίσιο μιας φορολογικής μεταρρύθμισης που θα αντιμετωπίζει όλα τα εισοδήματα με ενιαία κλίμακα, ανεξάρτητα αν προέρχονται από εργασία, κέρδη, ενοίκια…), πιο αποτελεσματικό και άμεσης απόδοσης θα ήταν να μειωθούν οι εισφορές που πληρώνουν οι μισθωτοί στο ασφαλιστικό σύστημα. Με αυτόν τον τρόπο θα υπάρξει άμεση ενίσχυση των μισθών με, παράλληλη, μείωση του μη μισθολογικού κόστους των επιχειρήσεων και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας – άρα, βελτίωση του περιβάλλοντος για μακροπρόθεσμες επενδύσεις.