Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πίστευε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι μια κορυφαία προσωπικότητα. Η λέξη «κορυφαία» δεν αποδίδει μόνο το ήθος, τη γνώση, την αποφασιστικότητα και το ειδικό βάρος, στοιχεία που μπορεί να διαθέτουν πολλές και πολλοί, αλλά προσδιορίζει κυρίως τη δυνατότητα αντίληψης, έκφρασης και διαμόρφωσης των συλλογικών πεποιθήσεων και ιδανικών, της εθνικής αυτοσυνειδησίας και των μαζικών προσδοκιών. Παράλληλα, η έκφραση «κορυφαία προσωπικότητα» προσδιορίζει μια βαθιά εμπειρία στον δημόσιο βίο και στη διαχείριση εθνικών υποθέσεων, έναν διαρκή διάλογο με τον λαό και την Ιστορία. Σε μια δύσκολη ώρα δεν είναι πολλοί όσοι μπορούν να ασκήσουν ηγεσία. Ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους το 1990 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έκανε Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, παρά το γεγονός ότι μια τέτοια προσωπικότητα, όπως έλεγε, θα μπορούσε να του δημιουργήσει προβλήματα, όπως και του δημιούργησε με τη διαχείριση του «Μακεδονικού» το 1992.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ακολούθησε αυτή τη συνταγή και επέλεξε για την Προεδρία της Δημοκρατίας την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, που μπορεί να είναι μια εξαιρετική δικαστικός, όπως βεβαιώνουν όσοι έχουν παρακολουθήσει τη διαδρομή της, αλλά τα πρώτα ηγετικά της βήματα ως προσωπικότητα που οφείλει να εκφράζει την εθνική συλλογικότητα θα πρέπει να τα κάνει τώρα. Αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό. Αντιθέτως, μπορεί να αναδειχθεί σε μια πρώτης τάξεως ηγέτιδα, αποδεικνύοντας ότι η Ελλάδα μπορεί να διαθέτει πολλές εφεδρείες για την πρώτη γραμμή. Γι’ αυτό θα παρακολουθήσουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τις πρώτες δηλώσεις, παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες της.
Ανάλογη συνταγή έχει ακολουθήσει ο πρωθυπουργός και για την κυβέρνηση όπου σε κρίσιμα υπουργεία επέλεξε πρόσωπα που καλούνται για πρώτη φορά να υπερβούν έναν τόσο υψηλό πήχυ. Κάποιοι θα έλεγαν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακολούθησε τη συνταγή του Γιώργου Παπανδρέου, που χαρακτηρίστηκε από τον παραμερισμό των μεγάλων ονομάτων, αν και ο Παπανδρέου επανεξέλεξε τον Κάρολο Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας το 2010 και ανέθεσε στον Ευάγγελο Βενιζέλο το υπουργείο Αμυνας και αργότερα το υπουργείο Οικονομικών. Το βέβαιο είναι ότι εάν η κυβέρνηση πετύχει, τότε όλα τα εύσημα θα πάνε στον πρωθυπουργό. Σε περίπτωση όμως που υποπέσει σε λάθη και αστοχίες, πολλοί θα σκεφτούν αν η χώρα είχε την πολυτέλεια να παίξει κρίσιμα παιχνίδια με τους έμπειρους παίκτες στον πάγκο.