Μέγα το φιάσκο με το θέμα πολυϊδιοκτησίας ΠΑΟΚ και Ξάνθης. Η κυβέρνηση με ένα σμπάρο κατάφερε να χτυπήσει πολλά τρυγόνια. Για την ακρίβεια, δεν υπάρχει Ελληνας που να έμεινε ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ δυσαρεστήθηκαν επειδή πιθανόν θα αφαιρεθούν βαθμοί, του Ολυμπιακού επειδή δεν υποβιβάζεται ο ΠΑΟΚ, του Πανιωνίου που ζητούν επιεικέστερη μεταχείριση για άλλη ποδοσφαιρική υπόθεση, οι του Αρη έτσι, οι της Λάρισας αλλιώς κ.λπ. Κι αυτά δεν είναι τα χειρότερα. Υπάρχουν και όλοι εκείνοι που δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και πάντα θα ελπίζουν ότι η ισχύς του νόμου θα είναι ισχυρότερη από τον νόμο του ισχυρού. Αυτοί δεν φωνασκούν, δεν κλείνουν δρόμους, δεν απειλούν με νέο Εθνικό Διχασμό. Τιμωρούν με τον σιωπηλό, τον δημοκρατικό τρόπο.
Θέμα, βεβαίως, δεν θα εγένετο αν υπήρχε πραγματικό αυτοδιοίκητο στο ποδόσφαιρο, αν δηλαδή δεν υπήρχε νόμος για να ρυθμίζει όσα εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι δεν ρυθμίζονται. «Και θα έμενε το κράτος εκτός ποδοσφαίρου;» θα αναρωτηθούν –ίσως με τρόμο– πολλοί. Φυσικά. Διότι, πρώτον, και που είναι «εντός ποδοσφαίρου» τι καταφέρνει; Να γελοιοποιούνται κυβερνήσεις αλλάζοντας τον νόμο αναδρομικώς και ίσως αντισυνταγματικώς. Δεύτερον, θα εξυγιαινόταν το πρωτάθλημα, αφού θα τιναζόταν μια ώρα αρχύτερα στον αέρα. Ποιος ο λόγος να γνωμοδοτεί η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, με διορισμένα από την εκάστοτε κυβέρνηση μέλη για κάτι που θα εκδικάσει η ΕΠΟ; Για να μπορεί να διορίζει κάποια μέλη ο εκάστοτε υπουργός Αθλητισμού, μέλη που δημιουργούν υποψίες περί χειραγώγησης υπέρ του ενός ή του άλλου ομίλου; Υπάρχει κάποιος λόγος να κάνει ο υπουργός τον διαιτητή σε αντιτιθέμενα συμφέροντα; Αν όσοι διαφεντεύουν το ελληνικό ποδόσφαιρο θέλουν να το τινάξουν στον αέρα ας το κάνουν μόνοι τους χωρίς κρατική παρέμβαση.
Αν πάλι δημιουργηθούν προβλήματα ασφάλειας από τις δραστηριότητες των χουλιγκάνων, αρκεί ο απλός ποινικός νόμος να τα πατάξει. Αν τα προβλήματα γίνουν ακόμη μεγαλύτερα, τότε συντρέχουν λόγοι για διακοπή του πρωταθλήματος. Είναι εκπληκτικό, πάντως, ότι η κυβέρνηση αντιμετώπισε πολλά και σοβαρά ζητήματα με μικρότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία και σκόνταψε σε ένα θέμα που δεν έπρεπε να την αφορά. Η Νέα Δημοκρατία δεν χρειάστηκε κομματική πειθαρχία ούτε για τα μεγάλα θεσμικά ούτε για τα σοβαρά οικονομικά μέτρα που πήρε, αλλά τη χρειάστηκε για την μπάλα. Και αυτό θα ήταν αστείο, αλλά είναι τραγικό με δεδομένα τα σύνθετα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Εχουμε προσφυγικό – μεταναστευτικό, ελληνοτουρκικά, την οικονομία, και η κυβέρνηση ασχολείται με το να μην «επιτρέψει ένα θέμα του ποδοσφαίρου να θέσει σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή που τόσο δοκιμάστηκε στα χρόνια της κρίσης» (Στέλιος Πέτσας, 28.1.2020). Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;