Αντεθνική η εξυγίανση του ποδοσφαίρου

Αντεθνική η εξυγίανση του ποδοσφαίρου

2' 2" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το ελληνικό ποδόσφαιρο εικονογραφεί, με τον πιο αδρό τρόπο, την ουσιαστική αδυναμία της χώρας. Ρουφάει δισεκατομμύρια, για χάρη του καταναλώνονται απίστευτα αποθέματα κοινωνικής ενέργειας, όμως όλο αυτό το ξόδεμα δεν καταφέρνει να ξεφύγει από τον περίκλειστο χώρο της επικράτειας, του «μεταξύ μας». Οι μεγάλες ελληνικές ομάδες γίνονται μικρές μόλις σκάσουν μύτη έξω από τα σύνορα. Είναι μια κλασική επιχείρηση της ελληνικής εσωστρέφειας, αυτής που οδήγησε τη χώρα στην πτώχευση. Η επιτυχία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004 είναι εξίσου μακρινή με την παρουσία του Παναθηναϊκού στο Γουέμπλεϊ το 1971. Μετανιώσαμε που τα καταφέραμε και το ξαναφέραμε στα μέτρα μας. Το θέλουμε «δικό μας», όπως την οικονομία μας και την πολιτική μας ζωή. Τι σημαίνει «δικό μας»;

Πρώτον, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για καβγά, καλύτερη ακόμη κι απ’ την τσογλανιά του οδηγού. Δικαιούσαι να βρίσεις, να βλασφημήσεις τα θεία χωρίς κανείς να μπορεί να σου πει τίποτε αφού δεν δόθηκε το οφσάιντ. Ο καβγάς μετράει περισσότερο από την τέχνη. Αυτήν την εξασφαλίζουν στους ρέκτες οι ευρωπαϊκοί αγώνες στα συνδρομητικά. Δεύτερον, είναι μία ακόμη ευκαιρία για ρίψη μολότοφ, χημικών και λοιπών εκρηκτικών που διακοσμούν τα τηλεοπτικά πλάνα όποτε η «λαϊκή» ψυχή εκφράζεται χωρίς περιστροφές. Δίνει δε την ευκαιρία στην εν λόγω ψυχή να αποκλείσει οδούς και περιοχές ολόκληρες, να ζήσει το όνειρο του κάθε Ελληνα που αισθάνεται έστω και για λίγο κυρίαρχος. Τρίτον, αναδεικνύει παράγοντες. Τι θα ήταν ο ελληνισμός χωρίς παράγοντες; Πώς θα αντέχαμε την ορφάνια μας; Τέταρτον, ικανοποιεί τη δίψα του Ελληνος για την έρευνα. Υπενθυμίζει τη σχετικότητα των κανόνων και των αξιών, και επιβεβαιώνει την πλατωνική δυσπιστία απέναντι στις αισθήσεις. Το βλέμμα μπορεί να σε ξεγελάσει. Η ιδέα ποτέ. Και η ομάδα είναι ιδέα. Το πέμπτον είναι ο τζόγος. Εχει σημασία να ξέρεις ότι έχασες όχι επειδή σε πρόδωσε η «που… η τύχη», αλλά επειδή ο αγώνας ήταν στημένος. «Δυστυχής παρηγορία», πλην όμως παρηγορία.

Τούτων δοθέντων, η κυβέρνηση ορθώς υπέκυψε στον εκβιασμό του λαού του ΠΑΟΚ που απείλησε ότι θα κόψει την Ελλάδα στα δύο. Ευτυχώς δεν υπέκυψε στον εκβιασμό του κ. Ζαγοράκη. Θα έδειχνε υπερβάλλουσα αδυναμία απέναντι σε έναν πολιτικό που λύγισε από το βάρος του αισθήματος, ενώ η ώς σήμερα θητεία του μας είχε κάνει να πιστέψουμε πως πρόκειται για τέρας πολιτικής ευφυΐας – γι’ αυτό εξελέγη άλλωστε. Μιλούν για εξυγίανση οι άφρονες. Και πώς θα ζήσουμε χωρίς βρισιές, χωρίς χουλιγκάνους, χωρίς παράγοντες, χωρίς στημένους αγώνες; Πού μας οδηγείτε κύριοι; Προτείνω ότι κάθε απόπειρα αλλαγής του τοπίου να κηρυχθεί αντεθνική διότι απειλεί τις βαθύτερες παραδόσεις μας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή