Η «κόντρα» που ξέσπασε ανάμεσα στον Αδωνι Γεωργιάδη και στο Κίνημα Αλλαγής, με αφορμή δηλώσεις του για την προστασία της πρώτης κατοικίας, αναδεικνύει τη χρησιμότητα που θα είχε ένα αξιόπιστο κόμμα του Κέντρου ως μέσο ελέγχου, αποτίμησης και σύγκρισης.
Αντικείμενο της στήλης δεν είναι η ουσία της αντιπαράθεσης για την ορθότητα ή μη της προστασίας της πρώτης κατοικίας, τη συνέχιση του μέτρου και σε ποιο βαθμό και μετά τη σταδιακή έξοδο από την κρίση και την επιστροφή στην κανονικότητα, το κατά πόσον προστατεύονται αυτοί που πραγματικά δεν μπορούν να ανταποκριθούν ή κάποιοι στρατηγικοί κακοπληρωτές που πάντα υπήρχαν, αλλά η στάση τους έφθασε τα τελευταία χρόνια, μέσα από την εκμετάλλευση της κρίσης, στα όρια της χυδαιότητας.
Η καταγγελία του υπουργού Ανάπτυξης ότι «το ΚΙΝΑΛ έπαθε ΣΥΡΙΖΑ», πέρα από ευφυής ατάκα με απήχηση στους ψηφοφόρους του, φέρνει στο προσκήνιο τον ρόλο που θα μπορούσε να διαδραματίζει στο ελληνικό πολιτικό σύστημα ένα κεντρώο κόμμα υπολογίσιμης ισχύος.
Δεν είναι μόνον η χρησιμότητα μιας νηφάλιας φωνής, μιας συγκολλητικής ουσίας για τη διασφάλιση ευρύτερων συναινέσεων, που θα εξισορροπεί ιδεολογικά το πολιτικό φάσμα και θα λειτουργεί ως ο απαραίτητος εταίρος του ενός ή του άλλου μεγάλου κόμματος στην άσκηση της εξουσίας, αν και όταν αυτό καθίσταται απαραίτητο, διάσταση επίκαιρη έναντι της διενέργειας των επόμενων εθνικών εκλογών με απλή αναλογική ή και της πιθανότητας μικρότερου μπόνους εδρών για το πρώτο κόμμα.
Δεν εκπλήσσει ότι τον Αδωνι Γεωργιάδη ενδιέφερε περισσότερο η στάση του Κινήματος Αλλαγής από ό,τι του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένας χώρος όπου διεκδικεί την αναγνώριση της ορθότητας των επιλογών του, σε αντίθεση με τη στείρα κριτική που θεωρεί δεδομένη από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Μέχρι στιγμής, το ΚΙΝΑΛ δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται σε αυτόν τον εν δυνάμει ρυθμιστικό ρόλο. Είναι αλήθεια ότι η συγκυρία δεν βοηθά. Ο μεσαίος χώρος δέχεται αμφίπλευρες πιέσεις. Ο μεν Κυριάκος Μητσοτάκης υλοποιεί μια φιλελεύθερη πολιτική που βρίσκει απήχηση στον κεντρώο χώρο, ο δε Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να μετακινήσει τον ΣΥΡΙΖΑ προς το Κέντρο.
Η χρησιμότητα μιας «κεντρώας πολιτικής ζυγαριάς» για τις όποιες επιλογές της εκάστοτε κυβέρνησης παραμένει δεδομένη, έστω και αν η αυτόνομη παρουσία της στο σημερινό πολιτικό σκηνικό παραμένει δύσκολη.