Το σκισμένο συμβόλαιο

1' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η άρνηση του Ντόναλντ Τραμπ να δεχθεί το χέρι που του έτεινε η Νάνσι Πελόσι, καθώς και το επιδεικτικό σκίσιμο αντιτύπου της ομιλίας του προέδρου από την πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων, δεν υπογραμμίζουν μόνο το τέλος της τυπικής έστω ευγένειας στην πολιτική αντιπαράθεση των ΗΠΑ, ούτε μόνο το χάσμα μεταξύ Ρεπουμπλικανών και Δημοκρατικών. Είναι κινήσεις ουσιαστικές αλλά και σύμβολα της αιώνιας διαμάχης μεταξύ εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας. Το πάθος των εμπλεκομένων δείχνει το μέγεθος της κρίσης αντιπροσώπευσης που πλήττει τις ΗΠΑ – και όχι μόνον τις ΗΠΑ.

Η δημοτικότητα του Τραμπ λίγο πριν από την εκφώνηση της ετήσιας ομιλίας για την Κατάσταση του Εθνους στο Κογκρέσο, την Τρίτη, επιβεβαιώνει τον απόλυτο πολιτικό διχασμό: το 49% είναι υπέρ του, το 50% εναντίον και το 1% δεν είχε άποψη. Η αθώωση του Τραμπ από τη ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στη Γερουσία, μετά την παραπομπή από τη δημοκρατική πλειοψηφία στη Βουλή για κατάχρηση εξουσίας και παρακώλυση της έρευνας του Κογκρέσου, υπογραμμίζει αυτή την πόλωση. Λίγους μήνες πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου, η διαμάχη παραπέμπει στις ζυμώσεις των πρώτων ημερών της ανεξαρτησίας των ΗΠΑ. Τότε που οι επαναστάτες φοβούνταν μήπως η απόρριψη της βρετανικής μοναρχίας κατέληγε στην υποταγή σε νέα, εγχώρια τυραννία· την ίδια ώρα, ανησυχούσαν και για ενδεχόμενες υπερβολές αυτών που ήθελαν να ελέγξουν την εξουσία. Σήμερα, για τους μισούς ψηφοφόρους ο Τραμπ εκπροσωπεί την ελευθερία να πράττουν όπως θέλουν χωρίς περιορισμούς, για τους υπόλοιπους την ασυδοσία ενός μονάρχη και τον παραγκωνισμό του λαού· οι μεν θεωρούν τη Βουλή των Αντιπροσώπων εμπόδιο, άντρο φανατικών εχθρών τους, οι δε τη βλέπουν ως προπύργιο της δημοκρατίας, της λαϊκής εκπροσώπησης. Με τον πρόεδρο να επιχειρεί τη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, με τον μαζικό διορισμό συντηρητικών δικαστών, η ευθύνη του Κογκρέσου (βουλευτών και γερουσιαστών) στον έλεγχο της εξουσίας γίνεται ακόμη πιο κρίσιμη.

Η κυριαρχία Τραμπ ενθαρρύνει την ανάδειξη «αντι-Τραμπ» από τους Δημοκρατικούς. Ομως, το θέαμα της αντιπαράθεσης δεν μπορεί να κρύψει πως τα προβλήματα είναι βαθύτερα από ό,τι μια σύγκρουση κομμάτων και προσώπων. Αφορούν τη διαμάχη μεταξύ εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας, τον βαθμό εκπροσώπησης των πολιτών, την ελευθερία και την ευημερία τους. Σε εποχή ραγδαίων αλλαγών και οικουμενικής ανασφάλειας, τα ερωτήματα αυτά οφείλουν να απασχολούν κάθε χώρα. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή