Από το 1920 έως το 2020

1' 56" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σε μια στροφή του δρόμου, βγαίνοντας στο Σύνταγμα, ανεβαίνοντας από την Ερμού, κοντοστάθηκα. Το κρύο ήταν τσουχτερό, τα φώτα της νύχτας έδιναν μια λάμψη στα κτίρια και τα πρόσωπα του κόσμου μού φάνηκαν σαν μια πανσπερμία διαθέσεων. Εκανα, αίφνης, τη συνειδητή διαπίστωση ότι βρισκόμουν στο πιο κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας το έτος 2020. Μοιάζει παράδοξο, αλλά σπάνια οι άνθρωποι είναι συνειδητοί απέναντι στον ιστορικό χρόνο.

Η εντύπωση αυτή γεννήθηκε από μια συζήτηση που είχε προηγηθεί. Σε ένα τραπέζι με συνδαιτυμόνες που είχαν ζεσταθεί από το εκλεκτό κρασί, η κουβέντα είχε κυλήσει στα προσφιλή θέματα των Ελλήνων, δηλαδή στην «ιδιαιτερότητα» της ιστορικής διαδρομής σε αυτόν τον τόπο. Κάποια στιγμή, ένας εκ των κυρίων αναφέρθηκε στο 1920, εκατό χρόνια πίσω δηλαδή, με αφορμή τις εκλογές που είχε χάσει ο Βενιζέλος και τα γνωστά επακόλουθα. Ο καθένας είχε κάτι να προσθέσει, αλλά η γενική επίγευση ήταν κοινή. Πού βρισκόμασταν το 1920 και πού βρισκόμαστε σήμερα. Αναμενόμενες ήταν οι διαφωνίες και οι αντιφάσεις, αλλά η παρέα σύρθηκε τελικά να συγκλίνει στην άποψη ότι, παρά τα χίλια αρνητικά, η πρόοδος της χώρας είναι εντυπωσιακή. «Ας μην είμαστε τόσο ηττοπαθείς», είπε κάποιος. Η αίσθηση ήταν ότι το εθνικό σπορ της αυτομαστίγωσης έχει ολοκληρώσει έναν μεγάλο και καταστροφικό κύκλο. «Αντί να επιμένουμε σε όσα μας χωρίζουν (που είναι πολλά), ας δούμε όσα μας ενώνουν (που μήπως είναι περισσότερα ή, έστω, πιο σημαντικά για το μέλλον;)». Αυτές οι γενικές διαπιστώσεις ήταν στον νου μου, καθώς είχα βγει στη νυχτερινή πλατεία Συντάγματος.

Πίεσα τον εαυτό μου να αγνοήσει τον προβληματικό δημόσιο χώρο και να εστιάσει στα πολλά θετικά και ελκυστικά που έβλεπα. Η Αθήνα μού έδινε την εντύπωση, εκείνη την ώρα, μιας δυναμικής και εξωστρεφούς πόλης, και ένιωσα ότι χαιρόμουν που περπατούσα ανάμεσα στο πλήθος της. Από μακριά, στο μέλλον, ένας άλλος άνθρωπος στη θέση μας θα μπορούσε με έναν φανταστικό μεγεθυντικό φακό να μας έβλεπε με κάθε λεπτομέρεια, να έβλεπε δηλαδή πώς ήταν η ζωή ένα βράδυ στο Σύνταγμα το έτος 2020.

Αλλά δεν μπορούσα να αφήσω στην άκρη το επιμύθιο της ζωηρής συζήτησης. Αν το 1920 ήταν κομβικό, τι είναι το 2020; Μήπως η αφετηρία; Ορισμένοι στη συζήτηση αναφέρθηκαν στην επέτειο του 2021, αλλά μάλλον αρκούσε η κοινή διαπίστωση για τα ποσοστά αναλφαβητισμού το 1920, τα αβυσσαλέα πάθη και τις συνθήκες υγιεινής στην καθημερινότητα. Πολλά κάναμε λάθος, σε πολλά μπορούσαμε καλύτερα, αλλά η Ελλάδα προχώρησε.  

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή