Η μυρωδιά του καπνού σε άρπαζε από την πόρτα. Πάντως, χρειάστηκαν λίγα δευτερόλεπτα για να φτάσει η πληροφορία στον εγκέφαλο: «κάτι περίεργο συμβαίνει, κάτι που αναγνωρίζεις, κάτι που δεν σου αρέσει, κάτι που πίστευες ότι έχει τελειώσει».
Δεν ξέρω γιατί ήμουν τόσο ανέμελος και τόσο ανυποψίαστος όταν έσπρωχνα τη βαριά πόρτα. Βρισκόμουν στις παρυφές των Εξαρχείων. Λίγο πιο πάνω έμεναν φίλοι που μου έλεγαν ότι καλούσαν περιπολικό κι αυτό δεν εμφανιζόταν ποτέ. Αν χρειαζόμουν μηχάνημα αυτόματης ανάληψης, θα έπρεπε να περπατήσω. Και σίγουρα δεν θα έπρεπε να κατεβάσω αυτοκίνητο, όχι μόνο γιατί δεν θα έβρισκα εύκολα θέση στάθμευσης.
Παρ’ όλα αυτά, μπήκα στο μπαρ με την αυτοπεποίθηση του ανθρώπου που πιστεύει στις καλές προθέσεις των άλλων. Και μάλλον αυτός ήταν ο λόγος που μου στοίχισε περισσότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε η εικόνα μιας μικρής σχετικά αίθουσας ντουμανιασμένης από τον καπνό. Η φίλη που με συνόδευε (καπνίστρια η ίδια, αλλά υπέρμαχος της απαγόρευσης) έσπευσε να απολογηθεί. Για να μου συμπαρασταθεί, βγήκε να καπνίσει το μοναδικό της τσιγάρο έξω, στο κρύο.
Αυτό που μάθαμε την επόμενη ώρα είναι ότι στα Εξάρχεια το κάπνισμα στην πραγματικότητα δεν σταμάτησε ποτέ. Τα λίγα μπαρ που επέδειξαν νομιμοφροσύνη είδαν σημαντική μείωση της πελατείας τους, με αποτέλεσμα να επιστρέψουν γρήγορα στην προηγούμενη κατάσταση, επιλέγοντας το ρίσκο των προστίμων από τα άδεια σκαμπό. Ισως αυτός ήταν ο λόγος που το μπαρ του Σαββατόβραδου ήταν γεμάτο με καπνιστές. Μου είχε κάνει εντύπωση: Γιατί εδώ καπνίζουν όλοι; Προφανώς είχαν βρει καταφύγιο ως ηρωικοί μάρτυρες του αντικαπνιστικού νόμου.
Προς ενημέρωσή σας, οι περισσότεροι «μάρτυρες» ήταν κάτω των 30 ετών.
Ενας ακραία φιλελεύθερος θα ήταν ευτυχισμένος: Στα Εξάρχεια (όπου ακόμα και σήμερα η αστυνομική παρουσία ισοδυναμεί με «πρόκληση» και καλό είναι να αποφεύγεται για ψύλλου πήδημα) δημιουργείται ένα άλλο γκέτο μέσα στο γκέτο που υποτίθεται ότι η κυβέρνηση θέλει να ξηλώσει. Αν αυτό δεν είναι ένας θρίαμβος της αυτορρύθμισης της αγοράς, τότε τι είναι; Οι καπνιστές θα συνωθούνται στα ανυπότακτα μπαρ των Εξαρχείων και όλοι οι υπόλοιποι θα συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε τον καθαρό αέρα των υπόλοιπων μπαρ στην υπόλοιπη χώρα, όπου οι (περισσότεροι) νόμοι τηρούνται. Τι κρίμα, όμως, που αρκούσε μια σαββατιάτικη έξοδος για να επιβεβαιώσει τη σχετικότητα της περίφημης επιστροφής στην κανονικότητα.