Στο αίτημα της αποσυμφόρησης των νησιών η κυβέρνηση απάντησε με νέα κλειστά κέντρα. Στο αίτημα για άμεση απομάκρυνση των υπεράριθμων μεταναστών προέκρινε τη μετακίνηση εντός των τειχών. Οσοι δεν χωράνε στη Μόρια θα καταλήξουν λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά. Οσοι διαφωνούν παίρνουν στο χέρι το χαρτί της επίταξης. Τουλάχιστον έγινε διάλογος πρώτα και μάλιστα, όπως μαθαίνουμε, εξαντλητικός.
Με έναν τρόπο η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί τα χνάρια της λανθασμένης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ στο μεταναστευτικό. Αφήνει τα νησιά να φωνάξουν μήπως και ακούσει η Ευρώπη. Δοκιμάζει τις αντοχές των μεταναστών μήπως και οι εικόνες εξαθλίωσης ταξιδέψουν με WhatsApp στην αντίπερα όχθη και όσοι ετοιμάζονται να μπουν στις βάρκες κάνουν πίσω. Προσπαθεί να απευθυνθεί σε ανθρώπους που πλήρωσαν μια περιουσία σε διακινητές και κατάφεραν με κίνδυνο της ζωής τους και των παιδιών τους να φτάσουν ζωντανοί απέναντι από την πύλη της Ευρώπης πιστεύοντας ότι την κρίσιμη στιγμή θα τους αποτρέψει.
Το μεταναστευτικό είναι ένα πρόβλημα με μη λύση, όταν με αυτή εννοούμε την εξαφάνισή του. Οταν π.χ. έχεις πρόβλημα με τις δόσεις του δανείου, κάνεις έναν διακανονισμό και το πρόβλημα λύνεται. Οταν έχεις πρόβλημα με την υγρασία στο σπίτι, αλλάζεις κουφώματα και το πρόβλημα εξαφανίζεται. Οταν έχεις πρόβλημα με τον γείτονα που ακούει δυνατά μουσική μέσα στη μαύρη νύχτα, καλείς την αστυνομία και μετά κάνεις σαν να μην υπάρχει. Με τη μετανάστευση δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο. Δεν γίνεται να φέρεσαι σαν να μην υπάρχει ή να την αντιμετωπίζεις σαν κάτι που θα φύγει λίγο λίγο από μόνο του. Κανείς δεν θα πει «παιδιά, αυτοί ήταν οι τελευταίοι, τελειώσαμε». Εχει επικρατήσει μια λάθος οπτική.
Την ίδια ώρα, δεν μπορείς να αντιμετωπίζεις τις τοπικές κοινωνίες σαν τους τρελούς του χωριού που δεν μπορούν να μοιραστούν το όραμά σου. Η εμπιστοσύνη έχει διαρραγεί. Ναι, από το 2017, αλλά και τι γίνεται για να επανέλθει;
Η μετανάστευση είναι μια κατάσταση, μια πραγματικότητα. Η μετακίνηση ανθρώπων και ομάδων πληθυσμού είναι κάτι που συνέβαινε πάντα και θα συνεχίσει να συμβαίνει με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Γίνεται πρόβλημα όταν δεν μπορείς να τη διαχειριστείς και η Ευρώπη με τη στάση της έχει δείξει μεγάλη αδιαφορία και ανικανότητα. Αυτό είναι το ζητούμενο αν θέλουμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα και εκεί πρέπει να πέσει όλο το βάρος. Αν δεν υπάρξει κινητοποίηση διεθνώς για τη διαχείριση του μεταναστευτικού και δεν ασκηθούν πιέσεις στην Τουρκία, όσο αυτό είναι δυνατόν, τότε καήκαμε.
Μέχρι να γίνει αυτό, η κυβέρνηση αλλάζει συνεχώς πολιτική. Καταργεί το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και το επανιδρύει, μιλάει για ασφάλεια συνόρων και ρίχνει μισό εκατομμύριο ευρώ σε ένα γιγάντιο παραγάδι, δημιουργεί εντυπώσεις με τις ΜΚΟ που κάνουν τη δύσκολη δουλειά. Πάντως, από το 2015 ο μόνος δήμος που υποδέχτηκε μετανάστες και δεν άνοιξε μύτη ήταν ο Δήμος Τρικάλων. Μα πώς τα κατάφερε;