Γιάννης Δραγασάκης: Αφομοίωση

Γιάννης Δραγασάκης: Αφομοίωση

1' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στο πόρισμα των 80 σελίδων για τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που συνέταξε η τρόικα των σοφών –Γιάννης Δραγασάκης, Αριστείδης Μπαλτάς, Θοδωρής Δρίτσας– υπάρχει μια αντίφαση. Το κόμμα παραδέχεται ότι διαψεύστηκαν όλες οι θεμελιώδεις παραδοχές πάνω στις οποίες είχε στηρίξει την άνοδό του

στην εξουσία.

Παραδέχεται ότι η κοσμοθεωρία του –για την οικονομία, για την Ευρώπη, για τους διεθνείς συσχετισμούς– εξαχνώθηκε με το που ήρθε σε επαφή με την πραγματικότητα. Και ωστόσο, ένοχες για την εκλογική του ήττα δεν κρίνονται οι χίμαιρες. Σύμφωνα με τους σοφούς, ένοχος ήταν ο χρονισμός των εκλογών· η επικοινωνία «που δεν ήταν αντάξια των περιστάσεων»· και η λάθος εκτίμηση του «μιντιακού περιβάλλοντος».

Φαίνεται σαν το πρώτο μέρος του απολογισμού να έχει γραφτεί από άλλο χέρι, ερήμην των χεριών που έγραψαν το δεύτερο. Στην κομματική αργκό αυτός ο ανεξήγητος διαχωρισμός αρθρώνεται με το εξής ψευτοερώτημα: Ηταν η ήττα μας «στρατηγική» ή «τακτική»;

Ενα κόμμα που φθάνει με οκτώ χρόνια καθυστέρηση να αναγνωρίσει όσα του έλεγαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι ήδη από το 2012, αναρωτιέται αν η πλάνη του ήταν «στρατηγική» ή «τακτική».

Αναρωτιέται αν έχασε επειδή δεν το έπαιζαν τα ΜΜΕ. Και δεν αναρωτιέται αν έχασε επειδή απέμεινε, ενώ κυβερνούσε, κενό κέλυφος – ένας μηχανισμός εξουσίας χωρίς προγραμματική πυξίδα.

Οσο προκλητική κι αν είναι αυτή η συζήτηση για το παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ, αφορά μόνο τον ίδιο. Διυλίζοντας τα τακτικά ολισθήματα και καταπίνοντας τα πολιτικά του ελλείμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ βλάπτει μόνο τον εαυτό του – και τη δυνατότητά του να πείσει πάλι την πλειοψηφία.

Ομως, η 80σέλιδη αυτοκριτική –ανεξαρτήτως από τις προθέσεις των συντακτών της– αφορά συνολικά το πολιτικό σύστημα. Το αφορά γιατί δείχνει πώς αυτό το συκοφαντημένο «σύστημα» κατάφερε τελικώς να αφομοιώσει αυτούς που σταδιοδρόμησαν καταγγέλλοντάς το.

Μπορεί αυτή η αφομοίωση να είναι ατελής. Μπορεί εντός του ΣΥΡΙΖΑ να συντηρείται το σπέρμα μιας συνωμοσιολογικής αντίληψης της πολιτικής – τύπου «μας φάγαν’ τα συμφέροντα». Αυτά τα κατάλοιπα, ωστόσο, δεν μειώνουν τη σημασία της στροφής, η οποία αντανακλάται στην απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να αναμετρηθεί με τον προηγούμενο εαυτό του.

Καμία υπολογίσιμη κοινοβουλευτική δύναμη δεν αμφισβητεί πια τη θεσμική συγκρότηση και τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας. Κανένας διεκδικητής της εξουσίας δεν πιστεύει στα ρούβλια του Πούτιν ή στο «υπόδειγμα» της Βενεζουέλας.

Ακόμη και αν είναι αβαθής, η συριζολογία του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά τεκμήριο ότι το πολιτικό σύστημα έχει βρει την ισορροπία του. Μας κόστισε κάτι παραπάνω, αλλά τη βρήκε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή