Οι πολιτικοί αρχηγοί το μόνο που δεν χρειάζονται είναι «θεατρικές» επιδείξεις σεβασμού στο πρόσωπό τους από τα μέλη των κοινοβουλευτικών τους ομάδων.
Με άλλα λόγια, δεν χρειαζόταν χθες να προσέλθουν σχεδόν στη συντριπτική τους πλειονότητα τα μέλη της εθνικής αντιπροσωπείας για να δείξουν ότι ακούν και να μπορέσουν στη συνέχεια να χειροκροτήσουν τους αρχηγούς τους.
Ο σεβασμός, σε ό,τι αφορά τις κομματικές παρατάξεις, επιδεικνύεται καθημερινά, ακόμα –και κυρίως– όταν δεν είναι παρόντες οι αρχηγοί: στη νομοθετική εργασία με τη συμμετοχή και την κατάθεση προτάσεων που βελτιώνουν τις ακολουθούμενες πολιτικές. Με την άσκηση κοινοβουλευτικού ελέγχου, μέσω ανάδειξης κοινωνικών και άλλων ζητημάτων.
Με τη χρήση ορθού πολιτικού λόγου, την αποφυγή αντιπαραθέσεων που παραπέμπουν σε άλλους χώρους και παραβιάζουν κάθε αρχή και έννοια δεοντολογίας. Με την ενεργό συμμετοχή στις συνεδριάσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών.
Τούτα είναι μόνο μερικά από τα πεδία επίδειξης ειλικρινούς σεβασμού προς εαυτούς, αλλήλους και αρχηγούς, σε ό,τι αφορά τα κοινοβουλευτικά καθήκοντα.
Αναρωτιέται κανείς αν όσοι και χθες προσποιήθηκαν σκέφτηκαν έστω και κατ’ ελάχιστον ποια εντύπωση έδωσαν με αυτή την επιλογή τους στους ίδιους τους πολιτικούς αρχηγούς, σε εκείνους –έστω– που έχουν διατηρήσει στοιχειώδη επαφή με την καθημερινότητα εντός του Ναού της Δημοκρατίας. Χρήσιμοι οι χειροκροτητές. Αλλά μόνο για λίγο.
Από την άλλη, η εικόνα της αίθουσας της Ολομέλειας χθες (που δυστυχώς δεν είναι εμφανής μέσω της τηλεοπτικής εικόνας) δεν ήταν θαμπή μόνο εξαιτίας της στάσης πολλών βουλευτών – τονίζεται για άλλη μία φορά πως δεν είναι και οι 300 ίδιοι, υπάρχει θετική μειοψηφία σχεδόν σε όλους τους χώρους.
Είναι και η στάση των αρχηγών έναντι μιας εκ των στοιχειωδών υποχρεώσεών τους: να είναι συνεπείς απέναντι στους κανόνες – να πειθαρχήσουν στα προβλεπόμενα από τον Κανονισμό, τουλάχιστον ως προς τους χρόνους των ομιλιών. Ακόμα και με τον αυθαίρετο από το προεδρείο διπλασιασμό του προβλεπόμενου από τον Κανονισμό χρόνου, παραβιάστηκε και αυτός κατά πολύ. Για να μη μιλήσει κανείς και για την επιλογή ορισμένων να είναι απόντες την ώρα της ομιλίας των άλλων.
Χάνεται άλλη μια ευκαιρία. Δυστυχώς.