Πάλι καλά, και ο νέος συναγερμός έληξε καθησυχαστικά: ο κορωνοϊός δεν έφτασε ακόμη στην Ελλάδα. Οι δύο Κινέζες που εξετάστηκαν στο Θριάσιο δεν είναι φορείς του. Για καλή τύχη πρόκειται, σε μια εποχή που και το καλό και το κακό παγκοσμιοποιούνται ταχύτατα, ανεμπόδιστα από σύνορα και απαγορεύσεις. Ας μη βιαστούν, λοιπόν, οι αγγελιοφόροι φιλελληνικών ουράνιων επεμβάσεων να χρησιμοποιήσουν τα κλισέ τους για τον «θεό της Ελλάδας» και για τα «θαύματα» του ενός ή του άλλου αγίου.
Δυστυχώς όμως, η παρηγορητική έκβαση του περιστατικού δεν σημαίνει ότι θα πάψουμε να βλέπουμε και εδώ –όπως πολλοί στην Ευρώπη και στην Αμερική– σαν σίγουρους ασθενείς και μεταδότες τους «σχιστομάτηδες». Συλλήβδην. Ανεξαρτήτως εθνικότητας, για την οποία άλλωστε αδιαφορούμε. Στο βλέμμα μας, και κυρίως στις πάγιες αντιλήψεις μας, «όλοι τους είναι ίδιοι». «Κιτρινιάρηδες». Δυστυχώς επίσης, δεν θα πάψουμε να καταναλώνουμε ή και να αναμεταδίδουμε διαδικτυακά εξωφρενικές θεωρίες συνωμοσίας και κραυγαλέα πλαστές ειδήσεις. Συνηθισμένοι στον ανταγωνισμό σεισμολόγων και μετεωρολόγων για το ποιος θα προαναγγείλει τον καταστρεπτικότερο σεισμό ή τη δεινότερη μεταστροφή του καιρού, αφού ξέρουν ότι τα κακά νέα είναι πάντα δημοφιλέστερα, παρακολουθούμε το ίδιο τρομοκρατικό παίγνιο σε οικουμενική κλίμακα. Ειδικοί και μη, εκμεταλλευόμενοι και τα λάθη του αυταρχικού κινεζικού συστήματος, συναγωνίζονται ποιος θα προμαντέψει τα χειρότερα ή ποιος θα «αποκαλύψει» τα «αποσιωπημένα»: «Μας κρύβουν την αλήθεια». «Εκατομμύρια οι Κινέζοι ασθενείς, μυριάδες οι νεκροί». «Προϊόν εργαστηρίου ο ιός». «Θα νοσήσει το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού». Μόνο για την κατασκευή γιγαντοκιβωτών στις Ανδεις ή στα Ιμαλάια δεν ακούσαμε ακόμη, με ναυπηγό μια σκοτεινή εταιρεία με το όνομα «Μάλθους», τα μέλη της οποίας (σιωνιστές, τι άλλο) αποφάσισαν να λύσουν διά πανδημίας το πρόβλημα του υπερπληθυσμού.
Τίποτε δεν μας εξασφαλίζει τη διαιώνιση της καλοτυχίας. Ας ευχηθούμε, λοιπόν, ότι στο υπουργείο Υγείας δεν θα πάρουν στα σοβαρά την πρωτοσέλιδη διαβεβαίωση προφητολογικού φύλλου ότι σε ταινία του 2011, με θέμα της μια εφιαλτική πανδημία, η Ελλάδα μένει αλώβητη. Τις εναγώνιες ευχές τις καθιστά υποχρεωτικές το εξής απλό: Στο μεταναστευτικό-προσφυγικό, ένα πρόβλημα παλιό, η κυβέρνηση, που υποτίθεται πως είχε βούληση, γνώση και σχέδιο, οδεύει αμήχανη από αυτοσχεδιασμό σε αυτοσχεδιασμό. Πόθεν λοιπόν η διαχεόμενη σιγουριά ότι ένα πρόβλημα νέο, πολύπλοκο, με αδιευκρίνιστες πτυχές θα αντιμετωπιστεί πρεπόντως;