Πολιτικός ριζοσπαστισμός

1' 33" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η από δεκαετίες σταδιακή ώσμωση των κυρίαρχων τάσεων της Κεντροδεξιάς και της Σοσιαλδημοκρατίας, που οδήγησε μέχρι απαλείψεως τις ιδεολογικές διαφορές των δύο παρατάξεων εξουσίας, ανέδειξε την τάση ριζοσπαστικοποιήσεως της πολιτικής στις παραδοσιακές δημοκρατίες της Δύσεως.

Η τριετία του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο προκάλεσε σοβαρότατους τριγμούς στο σύστημα που είχε διαμορφώσει η ευρωατλαντική συνεργασία στο παρελθόν σε όλους τους τομείς. Ο ιός που έπληξε τους Ρεπουμπλικανούς μεταπήδησε στο αντίπαλο κόμμα και οι επιδόσεις του Μπέρνι Σάντερς στις προκριματικές εκλογές για την εξασφάλιση του χρίσματος των Δημοκρατικών καταδεικνύουν σαφώς μιαν ισχυρή τάση ριζοσπαστικοποιήσεως και αυτού του πολιτικού χώρου.

Είναι από μιαν άποψη ιδιαιτέρως ενδιαφέρον ότι οι ριζοσπάστες πολιτικοί των ΗΠΑ δεν είναι νέοι αλλά ηλικιακώς ανήκουν σε παλαιότερη γενιά, που φυσιολογικώς θα είχε πλέον εισέλθει σε φάση αποσύρσεως από την πολιτική σκηνή. Αυτό ενδεχομένως να σημαίνει ότι η ιδεολογική ώσμωση των τελευταίων δεκαετιών απονεύρωσε πολιτικά τη νέα γενιά.

Κύμα ριζοσπαστισμού εσάρωσε το Συντηρητικό Κόμμα της Βρετανίας που ανέδειξε ηγέτη τον Μπόρις Τζόνσον, υπέρμαχο του Brexit, ο οποίος συνέτριψε τον Εργατικό αντίπαλό του Τζέρεμι Κόρμπιν και ως πρωθυπουργός ολοκλήρωσε την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε.

Στη Γερμανία το σύστημα σταθερότητος Κεντροδεξιάς, Σοσιαλδημοκρατίας και Φιλελευθέρων, που εξασφάλιζε κυβερνήσεις συνεργασίας της μιας ή της άλλης μορφής, εισέρχεται σε φάση σταδιακής απορρυθμίσεως, με την εμφάνιση ριζοσπαστικών κομμάτων στο δεξιό και στο αριστερό άκρο του πολιτικού φάσματος.

Η ανάδειξη του Εμανουέλ Μακρόν σε πρόεδρο της Γαλλίας ήταν μια μεθοδευθείσα απόπειρα δημιουργίας «ριζοσπάστη» ηγέτη από το βαθύ κατεστημένο, που φυσικά απέτυχε. Στην Ελλάδα, τέλος, όπου ο τροχός συχνά γυρίζει ανάποδα, είχαμε αρχικώς τον «ριζοσπαστισμό» του ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο εξάμηνο του 2015, ενώ σήμερα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θέτει σε εφαρμογή πολιτική «ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού».

Κάποιοι φρονούν ότι ο πολιτικός «ριζοσπαστισμός» είναι εξ ορισμού αναγκαίος. Ισως. Αλλά υπό την προϋπόθεση ότι οδηγεί σε δημιουργική αναδιάταξη και όχι σε πλήρη απορρύθμιση με ολέθριες συνέπειες. Ο χρόνος θα δείξει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή