Ηταν αναμενόμενο ότι θα μου απαντούσαν οι «κύκλοι προσκείμενοι στον Σαμαρά» και μάλιστα ο «αντ’ αυτού», που υπογράφει σαν «σύμβουλος του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά». Το κείμενο είναι χαρακτηριστικό της αριστερής ιδεολογίας και διαπαιδαγώγησης που είχε στα νιάτα του ο συγγραφέας όταν ήταν στον Ρήγα Φεραίο. Βρίθει από ανακρίβειες και είναι δείγμα προπαγανδιστικής σοφιστείας με κύριο χαρακτηριστικό να απαντάει σε άλλα ζητήματα και όχι στα θέματα που έθιξα στο άρθρο μου. Ελάτε να τα πάρουμε με τη σειρά.
«Πρώτα πρώτα, ουδείς κατάλαβε γιατί αποφάσισε να γράψει σήμερα –στα καλά καθούμενα– ένα λίβελλο κατά… Σαμαρά». Μόνο αυτός δεν κατάλαβε γιατί έγραψα το κείμενο. Αντιγράφω από το άρθρο μου: «…Η απουσία στην ψήφιση της τροπολογίας για το ποδόσφαιρο δεν έχει καμία δικαιολογία, η δε εξήγηση των “κύκλων” έχει ενοχλήσει πολλούς και είναι δείγμα αχαριστίας προς την παράταξη που τον συγχώρεσε και τον τίμησε». Πιο σαφές δεν γίνεται. Η δήλωση των συνεργατών του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αποπνέει επικίνδυνη αλαζονεία. Να του την θυμίσω. «Ο κ. Αντώνης Σαμαράς ούτε έδωσε εξηγήσεις, ούτε του ζητήθηκαν, ούτε θα μπορούσαν να του έχουν ζητηθεί». Σε ένα θέμα κομματικής πειθαρχίας δεν του ζητήθηκαν εξηγήσεις για να «μη ρίξουν λάδι στη φωτιά», αλλά αυτό το «ούτε θα μπορούσαν να του έχουν ζητηθεί» από πού προκύπτει και γιατί προστέθηκε; Κάθε εκλεγμένος είναι υπόλογος στην παράταξή του και σε αυτούς που τον ψήφισαν. Κανένας δεν μπορεί να είναι πάνω από το κόμμα. Ειδικά ο Σαμαράς που δοκίμασε τις δυνάμεις του μακριά από τη Ν.Δ. και έζησε την πολιτική απομόνωση.
Προσωπικά πιστεύω ότι η αλαζονεία εκτός από θανάσιμο αμάρτημα, στην πολιτική είναι πολύ επικίνδυνη και λειτουργεί σωρευτικά. Θέλω να σας θυμίσω ότι δεν είναι μοναδικό αυτό δείγμα αλαζονείας. Δεν γνωρίζω άλλο προηγούμενο στην πολιτική ιστορία της χώρας, όπου ο χαμένος να μην υποδεχθεί τον νικητή για να του παραδώσει τη διακυβέρνηση της χώρας. Και σε αυτό πρωτοτύπησε ο Σαμαράς επιδεικνύοντας την αλαζονεία του. Για μένα όμως η χειρότερη προσβολή προς την παράταξή του ήταν η πρόθεσή του να βάλει υποψήφιο τον Συμπιλίδη στις εκλογές του Μαΐου 2012. Αυτή η ενέργεια αποδίδεται καλύτερα στα Αγγλικά: «To add insult to injury». Μετά την καθολική αντίδραση η υποψηφιότητα αποσύρθηκε. Η πρόθεση όμως είναι αποκαλυπτική.
«Ορφανά του ΓΑΠ». Βεβαίως υπήρξα σύμβουλος του ΓΑΠ το 2010-2011 (όχι 2012). Παραιτήθηκα όταν προκήρυξε το περίφημο Δημοψήφισμα. Ηταν εξαιρετικά τιμητική η πρόταση που μου έκανε ο τότε Πρωθυπουργός, τον οποίον δεν γνώριζα, να αναλάβω επικεφαλής μιας ομάδας για την ψηφιακή προσαρμογή της Χώρας. Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι ο ΓΑΠ με το openGOV κατάφερε να μαζέψει την καλύτερη ομάδα Γενικών και Ειδικών Γραμματέων που έχω συναντήσει. Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα, αλλά θα περιοριστώ μόνο στο ήθος του και την αποτελεσματικότητα του αείμνηστου Δημήτρη Στεφάνου. Τρανή απόδειξη το έργο της ομάδας:
Ηλεκτρονική Συνταγογράφηση, Δι@ύγεια, Απογραφή Δημοσίων Υπαλλήλων κ.ά. Θυσίασα τότε τις εξαψήφιες αμοιβές μου προκειμένου να βοηθήσω την Πατρίδα σε μια ώρα ανάγκης. Παραιτήθηκα και έφυγα χωρίς να εξαργυρώσω τίποτα από τη συνεργασία αυτή. Αλλοι όμως εξαργύρωσαν τις υπηρεσίες τους με πρόσληψη στο Ορφανοτροφείο… της Βουλής. «Δεν μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου».
Πριν κλείσω το θέμα ΓΑΠ, πρέπει να απαντήσω με ανάλογο ύφος στην πλέον άθλια κατηγορία του. Γράφει: «Και σήμερα κατηγορεί τον Σαμαρά, ποιος; Ο συνεργάτης του ΓΑΠ που εξελέγη κραυγάζοντας “λεφτά υπάρχουν” το 2009. Αυτό είναι κάτι παραπάνω από “Αχαριστία”! Είναι προκλητική Υποκρισία…». Στον ΓΑΠ πήγα το 2010 για να βοηθήσω στην κρίση. Τι δουλειά έχει το 2009 και τα «λεφτά υπάρχουν». Το «συνεργάτης» παραπέμπει στο «συνεργάτης των Γερμανών» με την κακή έννοια. Τα «παραπάνω από Αχαριστία» ομολογώ ότι δεν τα καταλαβαίνω.
Προσωπικά δεν χρωστάω απολύτως τίποτα στον Σαμαρά. Αντίθετα αυτός μου χρωστάει πάρα πολλά.
Καλό είναι να τον ρωτήσει για το θέμα. Τα δε περί «προκλητικής υποκρισίας» είναι για γέλια. Που υποκρίνομαι;
Ελλειμμα. Εχω την εντύπωση ότι τα Ελληνικά μου είναι απλά. Ουδέποτε κατηγόρησα τον Σαμαρά για αυτά που μου αποδίδει. Εγραψα ότι «στην αρχή υποστηρίζει λανθασμένα ότι το ΠΑΣΟΚ φουσκώνει το έλλειμμα του 2009 και έτσι σπέρνει τον σπόρο της αμφιβολίας στον πολύ κόσμο». Αν μπορεί, ας με διαψεύσει. Τα υπόλοιπα είναι πολιτικές σοφιστείες ή αλλιώτικα πετάμε την μπάλα στην εξέδρα. Τα περί Κακλαμάνη δεν τα χρεώνω στον Σαμαρά αλλά στον… Κακλαμάνη!
Μνημόνιο και πολλαπλασιαστές. Εδώ πραγματικά δείχνει τα αριστερά κατάλοιπά του και την έφεση στην προπαγάνδα. Στην κρίσιμη ψηφοφορία που χώρισε τους Ελληνες σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς δεν τέθηκε θέμα πολλαπλασιαστών. Το κρίσιμο ζήτημα ήταν η ψήφιση του Μνημονίου προκειμένου να πάρουμε χρήματα που δεν μπορούσαμε να βρούμε στις αγορές, ώστε να αποφύγουμε την καταστροφική πτώχευση. Το αν οι πολλαπλασιαστές ήταν σωστοί ή λάθος δεν ήταν της στιγμής. Ας ψήφιζε το Μνημόνιο όπως έγινε στις υπόλοιπες χώρες και μετά είχαμε τον χρόνο να αναζητήσουμε και να προτείνουμε βελτιώσεις. Για να το αντικρούσει μου υποδεικνύει ότι «όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση, η Ν.Δ. του Σαμαρά (sic) ψήφισε περισσότερα νομοσχέδια από όσα ψήφισε ποτέ αντιπολίτευση στην Ελλάδα». Και λοιπόν; Τη ζημιά την είχε ήδη κάνει. Και όταν πλέον έφτασε η δική του σειρά να υπογράψει το δικό του Μνημόνιο, ο Σαμαράς έβαλε το δίλημμα: «Μνημόνιο ή Χρεοκοπία». Ούτε για πολλαπλασιαστές ούτε για διαιρέτες μιλούσε τότε. Τα υπόλοιπα είναι για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα.
Θλιβερή πρωτιά Σαμαρά. Αποτύπωσα ένα αναμφισβήτητο γεγονός. Η Ν.Δ. του Σαμαρά κατέγραψε τα χειρότερα ποσοστά της. Τελεία και παύλα. Τα υπόλοιπα είναι για να μην παραδεχόμαστε την αλήθεια.
Πρωθυπουργία Σαμαρά 2012-2014. Την αγιογραφία ας την γράψει ο ίδιος. Γεγονότα παρέθεσα και κριτική έκανα. Μου γεννήθηκε όμως μια απορία. Λέει «έκοψε τον φόρο στα ακίνητα (δύο φορές)». Μπορεί λόγω ηλικίας να τα έχω χαμένα, αλλά εμένα ο ΕΝΦΙΑ που καταριέται όλος ο κόσμος επί Σαμαρά μπήκε. Κάνω λάθος! Και κάτι ακόμα. Λέει ακόμα ότι «επί των ημερών του μειώθηκε το χρέος (ονομαστικά και σε καθαρή θέση)». Πάλι λόγω ηλικίας μπορεί να κάνω λάθος, αλλά το κούρεμα του χρέους έγινε από την Κυβέρνηση Παπαδήμου, που και αυτή δεν την άφησε να ολοκληρώσει το έργο της. Λεπτομέρειες.
Ο Βασιλιάς είναι γυμνός. Λέει κάπου ότι αυτά που έγραψα είναι «παιδιάστικες ανοησίες». Συμφωνώ απόλυτα. Απλά θέλω να του θυμίσω το περίφημο παραμύθι του Hans Christian Andersen «Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα». Είναι εξαιρετικά διδακτικό. Ο ματαιόδοξος, αυτάρεσκος και υπερόπτης αυτοκράτορας ήθελε κάθε μέρα καινούργια ρούχα. Δυο νεαροί τσαρλατάνοι τον έπεισαν ότι θα του ράψουν μια μοναδική στολή με σπάνια υλικά που μόνο οι έξυπνοι μπορούν να την δουν. Ετσι δούλευαν στο παλάτι με το αόρατο ύφασμα και κανένας δεν τολμούσε να πει ότι δεν το έβλεπε για να μη θεωρηθεί βλάκας. Οταν υποτίθεται τελείωσαν, το «φόρεσαν» στον αυτοκράτορα ο οποίος παρήλαυνε μέσα στον κόσμο θεόγυμνος. Ολοι χειροκροτούσαν και «θαύμαζαν» τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα, μέχρι που ένα παιδάκι φώναξε ότι «ο Βασιλιάς είναι γυμνός και θα κρυώσει» και τότε όλοι συμφώνησαν. Κάπως έτσι λειτούργησε το άρθρο μου με τις «παιδιάστικες ανοησίες». Τα σχόλια που έχω πάρει από πάρα πολύ κόσμο, συνοψίζονται σε ένα μόνο: «Κάποιος έπρεπε να τα πει».
ΥΓ. 1. Στο υστερόγραφό του αφήνει έναν προσβλητικό υπαινιγμό: «Ο κ. Δρυμιώτης … είναι κρίμα που δέχτηκε να υπογράψει έναν τέτοιο ανόητο λίβελλο…». Η διατύπωση αφήνει να εννοηθεί ότι κάποιος άλλος έγραψε το κείμενο και εγώ το υπέγραψα γιατί «ΔΕΝ είμαι ασήμαντος». Τον πληροφορώ ότι μόνος μου το έγραψα και το υπέγραψα, αντίθετα με μερικούς ανώνυμους που μου επιτίθενται στο Facebook και ο νοών νοείτω.
Τέλος, αν δεν του αρέσουν οι αρχές μου, έχω και άλλες, όπως έλεγε ο Groucho Μαρξ και όχι ο άλλος Μαρξ στον οποίο έχει εντρυφήσει αυτός που ανέλαβε να μου απαντήσει.
ΥΓ. 2 Βεβαίως ΔΕΝ έχω σχέση με το ιστορικό κόμμα της Ν.Δ. Αυτό έπρεπε να τον προβληματίσει πολύ περισσότερο. Μια επισήμανση για την αχαριστία και την αλαζονεία έκανα, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα. Σύμβουλος είμαι. «Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω»!
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.