Μετά την Washington Post δημοσίευσαν και οι Sunday Times άποψη υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα, με αφορμή το Brexit. Το νόημα των κειμένων είναι ότι μια χώρα που έχει αποφασίσει να αυξήσει τις αποστάσεις της από τον υπόλοιπο κόσμο δεν μπορεί να είναι εκείνη που ο υπόλοιπος κόσμος εμπιστεύεται για τη φύλαξη θησαυρών με οικουμενική ακτινοβολία. Βεβαίως, το Βρετανικό Μουσείο διατηρεί τα Γλυπτά εδώ και δύο αιώνες και στο διάστημα αυτό οι σχέσεις της Βρετανίας με την Ευρώπη έχουν υποστεί πολλές μεταβολές. Μέσα στους αιώνες αυτούς η προσφορά της Βρετανίας στην Ελλάδα είναι ανυπολόγιστη. Συνέβαλε καθοριστικά στην επιτυχία εθνικών στόχων, από την απελευθέρωση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ώς την εθνική ολοκλήρωση και από την επέμβαση για να μην αποβεί η ήττα του 1897 καταστροφική, ώς την απόκρουση επιχειρήσεων επιβολής ολοκληρωτισμού το 1945. Αλλά και σήμερα, η Βρετανία και ο πολιτισμός της, η οικονομία της και τα πανεπιστήμιά της δίνουν έμπνευση, ζωή και οξυγόνο σε δεκάδες χιλιάδες Ελληνες, όχι μόνο σε όσους ζουν στη Βρετανία, αλλά και σε όσους ζουν τη Βρετανία εξ αποστάσεως καταναλώνοντας πολιτισμικά αγαθά, από τα μέσα ενημέρωσης, την πολιτική, τη μουσική και γενικά όλα τα παράγωγα της κουλτούρας μιας δυναμικής, ανήσυχης και πρωτοπόρου χώρας.
Δεν πρέπει να ζητούμε λοιπόν τα Γλυπτά λόγω του Brexit, αλλά για έναν περισσότερο θεμελιώδη λόγο: Επειδή ανήκουν οργανικά στην Αθήνα καθώς εντάσσονται και συμπληρώνουν ένα ενιαίο νοηματικό σύνολο. Τα Γλυπτά είναι οργανικά στοιχεία του Παρθενώνα, αλλά και της ίδιας της Αθήνας γιατί απεικονίζουν, όχι απλώς μορφές, αλλά σύμβολα που ολοκληρώνουν μια «γραμματική του πολιτισμού, μια φιλοσοφική αφήγηση».
Ο αρχαίος κόσμος προσδιορίστηκε από αυτή τη ζωντανή αφήγηση που άρχιζε στην Ακαδημία Πλάτωνος και κορυφωνόταν στον Παρθενώνα. Αξονας αυτής της αφήγησης –που ήταν ο καταλύτης της συνοχής της Αθήνας– ήταν η γιορτή των Παναθηναίων που ξεκινούσε από τη λαμπαδηδρομία στην Ακαδημία, έφτανε στον Κεραμεικό και κορυφωνόταν στον Παρθενώνα. Τα Παναθήναια που απεικονίζονται σε πολλά από τα Γλυπτά που αποκόπηκαν από τη ζωφόρο του Παρθενώνα, συμβολίζουν τον διαρκή αγώνα των αντιθέτων στη φύση, στην κοινωνία και στον ίδιο τον άνθρωπο. Επομένως, τα Γλυπτά πρέπει να πάρουν τη θέση τους στο Μουσείο της Ακρόπολης, όχι για να προσελκύσουμε και άλλους τουρίστες, αλλά για να συμπληρωθεί μια αφήγηση, από την επεξεργασία της οποίας προήλθαν οι επιστήμες και οι τέχνες. Αυτή η αφήγηση –ουσιαστικά ένας κώδικας για τους νόμους του υλικού και πνευματικού κόσμου– ήταν η αιτία που τα Γλυπτά δημιουργήθηκαν πριν από σχεδόν 2.500 χρόνια στο εργαστήριο του Φειδία και γι’ αυτό η επιστροφή τους είναι ζήτημα με βαθύτερη σημασία για τον πολιτισμό από την απλή «νίκη» σε μια διακρατική διαφορά.