Ακόμη και εκείνοι που τελευταία προσπαθούν να εκλογικεύσουν την κατάσταση επισημαίνοντας ως μελετητές της Ιστορίας ότι οι συνεχείς μεταναστεύσεις καθόριζαν τη ροή της, οφείλουν να συμφωνήσουν ότι σήμερα η Ελλάδα είναι στόχος εισβολής. Και θα πρέπει ταυτόχρονα να θυμηθούν ότι στις περισσότερες περιπτώσεις των μαζικών μεταναστεύσεων το αίμα έρρεε άφθονο, καθώς κάποιοι άλλοι αντιστέκονταν σε αυτές για να μην ξεσπιτωθούν οι ίδιοι, έπεφταν θύματα σφαγιασμών όταν δεν κατόρθωναν να αντισταθούν στους μετανάστες – επιδρομείς, πολιτισμοί και αυτοκρατορίες κατέρρεαν, θρησκείες καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από άλλες και κάπως έτσι πορευόταν η ανθρωπότητα. Ωστόσο, άλλο η διαπίστωση από απόσταση χρόνου και άλλο να βιώνεις απειλή μαζικής μετανάστευσης…
Η κατάσταση βέβαια που ζούμε ως Ελληνες και… Ευρωπαίοι δεν ήταν έως τώρα ανάλογη. Οι προσφυγικές ροές ήταν μεγάλες λόγω των γνωστών γεγονότων της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, αλλά έλειπε το στοιχείο της επιδρομής και των σφαγών στον χώρο προορισμού της νέας μετανάστευσης. Στο μεταξύ όμως το προσφυγικό αναμείχθηκε με το μεταναστευτικό πρόβλημα, αυτό είναι που φαίνεται να κυριαρχεί πια στο μείγμα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη δική μας χώρα και βεβαίως έγινε άκρως πολιτικό. Από τη μία πλευρά είναι εκείνοι και τα αίτια που το προκαλούν, το τρέφουν και το εργαλειοποιούν, παράδειγμα ο Ερντογάν. Από την άλλη πλευρά είναι οι άλλοι που οι συνθήκες σε συνδυασμό με δικές τους αστοχίες συνιστούν τη γη της επαγγελίας για πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά και μερικοί, όπως η Ελλάδα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αποτελώντας στόχο της επιθετικότητας της γειτονικής Τουρκίας.
Να συμφωνήσουμε λοιπόν επιτέλους ως χώρα και ως λαός πάνω σε μερικά αναμφισβήτητα δεδομένα. Πρώτον, ότι ο Ερντογάν για να ξεπεράσει τα δικά του αδιέξοδα έχει περάσει ανοιχτά από τη διατύπωση απειλών στην υλοποίησή τους. Οδηγεί δεκάδες χιλιάδες μεταναστών και προσφύγων προς τη Δύση, για να εκβιάσει την Ευρώπη και να απειλήσει την εσωτερική συνοχή των χωρών της, αλλά στα σύνορα βρίσκεται η Ελλάδα. Αλλωστε από την πρώτη στιγμή χρησιμοποιούσε τα κύματα των προσφύγων και μεταναστών για να προκαλέσει κοινωνικό χάος στη χώρα μας, τώρα έχει εξαπολύσει ουσιαστικά έναν πόλεμο φθοράς σε διάφορα επίπεδα. Σε επίπεδο αντοχών, ικανότητας, ετοιμότητας και αποφασιστικότητας στις ένοπλες δυνάμεις και στις δυνάμεις ασφαλείας, σε επίπεδο καταπόνησης των υλικών μέσων, σε επίπεδο οικονομικό, καθώς η εγρήγορση για την αντιμετώπιση της πρόκλησης – εισβολής από τη δική μας πλευρά έχει μεγάλο κόστος.
Δεν ξέρουμε πού, πότε και πώς θα καταλήξει αυτός ο ιδιότυπος «πόλεμος» που έχει κηρύξει η Αγκυρα εναντίον μας. Το κακό είναι ότι ενώ εμείς διαλαλούμε ότι υπερασπιζόμαστε τα σύνορα της Ευρώπης, παρατηρούμε την αμφίσημη στάση συμμάχων και εταίρων και τρεφόμαστε με παχιά λόγια στήριξης από την πλευρά τους, δίχως δράση και έργα. Εως πότε όμως; Το δίκαιο, οι αρχές και τα καλά λόγια δεν επαρκούν. Συχνά, η αντιμετώπιση του κινδύνου δεν μπορεί να γίνει με «τον σταυρό στο χέρι».