Oταν εμβολιάστηκε η Μεγάλη Αικατερίνη
Κύριε διευθυντά
Διαβάζαμε τις προάλλες στην «Καθημερινή» για τη «θυσία» της υπουργού Υγείας της Ουκρανίας να τεθεί οικειοθελώς σε καραντίνα, μαζί με όσους επέστρεψαν στην πατρίδα της από το κρoυαζιερόπλοιο «Diamond Princess», και τούτο για να κατευνάσει τα πλήθη. Eίχαν προηγηθεί ταραχές, προφανώς ορμώμενες όχι από τη λογική αλλά από κάποιον από τους γνωστούς δαίμονες που διαιρούν και βασιλεύουν.
Η Μεγάλη Αικατερίνη, σε εποχές πολύ δυσκολότερες ως προς τις επιδημίες που σάρωναν και θέριζαν και με απτά αποτελέσματα στην πόρτα σου και όχι στο tablet σου, είχε φανεί ακόμη πιο τολμηρή. Εγινε η ίδια, μαζί με κάποιους άλλους της αυλής της, μεταξύ των οποίων και ο γιος της, «πειραματόζωο» του Thomas Dimsdale εκ Σκωτίας σε εμβόλιο κατά της ιλαράς, που ήταν ο φόβος και ο τρόμος της εποχής. Νόσησε μεν, ελαφρύτερα, αλλά δεν πέθανε. Εδωσε το καλό παράδειγμα ότι τα εμβόλια σώζουν ζωές και χάρη σε εκείνη παροτρύνθηκαν πολλοί στην εποχή της σε εμβολιασμό.
Αντίστοιχη αυταπάρνηση δεν είχε επιδείξει ο Αγαμέμνων της Ιλιάδας. Ενώ μαινόταν φοβερή επιδημία στο στρατόπεδο των Αχαιών και είχε ντουμανιάσει ο τόπος από τους νεκρούς που έκαιγαν, δέχτηκε με τα πολλά να επιστρέψει τη Χρυσηίδα του, μήπως και παύσει το κακό… με αντάλλαγμα όμως τη Βρισηίδα του Αχιλλέα. Με το bras de fer των μεγάλων ανδρών να διαδέχεται την επιδημία, εκεί είχαμε πράγματι ένα «λαμπρό» αποτέλεσμα: τον ποιητή να κάτσει να μας γράψει για τη «μήνιν» του Αχιλλέα…
Οσο για εμάς, ας ευτυχήσουμε ο κορωνοϊός να πέσει στα χέρια γενναιόδωρων ψυχών και να μην τον θυμούνται οι επόμενες ημών γενιές να στέφει απλά τίποτα κοκορομαχούντες δίπλα σε αποκαΐδια.
Υγιαίνετε!
Μαρινα Πυροβολακη
Δικηγόρος
Ο γεροντοέφηβος κ. Αλέξης Τσίπρας
Κύριε διευθυντά
Η εκλογική ήττα και η απώλεια της πρωθυπουργίας τον Ιούλιο 2019 ενοχλεί λιγότερο τον Αλέξη Τσίπρα από την από τότε φθορά τής επί μία σχεδόν πενταετία αποκτηθείσας διεθνούς εικόνας του και τη βαθμιαία μείωση της πολιτικής του ισχύος.
Κνίτης από έφηβος, εγκαταλείπει το ΚΚΕ εντασσόμενος στον Συνασπισμό, την τότε δημοκρατική μας Αριστερά. Μετονομασμένος σε ΣΥΡΙΖΑ, τον Φεβρουάριο του 2008, 33 ετών, εκλέγεται πανηγυρικά πρόεδρός του. Του προσδίδει τον έντονο, ακραίο, αριστερό, κινηματικό, αντιεξουσιαστικό και αναρχικό χαρακτήρα και κατεβάζει ο ίδιος στους «δρόμους» ορδές κουκουλοφόρων αντιεξουσιαστών, που και σήμερα ακόμη προστατεύει, για να καίνε και να βανδαλίζουν την Αθήνα και άλλα αστικά κέντρα.
Η μετεωρική πορεία και ανάδειξή του στην πολιτική σκηνή, χάρις και στο φυσικό επικοινωνιακό του χάρισμα, εκπλήσσει τους πάντες. Σε 6 χρόνια, από τον Οκτώβριο 2009, όταν εισέρχεται ως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, εκλέγεται πρωθυπουργός στις 15 Ιανουαρίου 2015. Σκαιός τακτικιστής, καρατομεί σταδιακά παλαιούς «συντρόφους» του που δεν τον ακολούθησαν στην απόφαση να παραμείνει στην Ε.Ε. μετά το «δημοψήφισμα» της 5ης Ιουλίου 2015 και ομολογεί ο ίδιος στη Βουλή την «οίηση» που απέκτησε. Σήμερα, 45 ετών πλέον, είναι δύσκολο να την αποβάλει. Δείχνει ανεπίδεκτος ωριμάνσεως. Συνεχίζει να ηγείται πορειών που επικροτούν οι σύντροφοί του στην Κουμουνδούρου, δυσκολεύοντας την πρόθεσή του να μεταλλάξει το κόμμα σε σοσιαλδημοκρατικό. Δικαίως συντάκτης σας τον απεκάλεσε «γεροντοέφηβο».
Τον διαδέχεται στην κυβέρνηση, στις 7 Ιουλίου 2019, ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη Ν.Δ. Είναι κατά κυριολεξία ο αντίποδάς του. Συνομήλικός του, με ανατροφή σε φιλελεύθερο οικογενειακό πολιτικό περιβάλλον, ανέκαθεν ευρωπαϊστής, πολύγλωσσος, με εξαίρετες ανώτατες σπουδές εδώ και σε κορυφαία πανεπιστήμια των ΗΠΑ, με ευρύτατη οικονομολογική μόρφωση αλλά και επί 10 χρόνια εφαρμογή της, στον ιδιωτικό τομέα. Το μεγαλύτερο κατά την άποψή μου προσόν του είναι ότι διαθέτει σοβαρό, μη λαϊκιστικό, αιχμηρό όταν απαιτείται, κοινοβουλευτικό λόγο. Ο απαράδεκτος για αστικό κόμμα λαϊκισμός των προκατόχων του είχε ταλαιπωρήσει τη Ν.Δ. και συνέβαλε και στην ήττα της το 2015.
Μέσα σε λίγους μήνες απέδειξαν ο ίδιος και η κυβέρνησή του, όχι μόνο στην Ευρώπη, ότι η χώρα μας διαθέτει νέους πολιτικούς που δεν είναι δημαγωγοί, αναδεικνυόμενοι αναβιώνοντας διχασμούς ή προκαλώντας νέους και διασπείροντας θεωρίες περί συνωμοσιών κατά της πατρίδος μας, υποσχόμενοι στον «λαό» επανάκτηση της χαμένης «περηφάνιας» του. Και από «ταραξίες» της μετατραπήκαμε σε ένθερμους οπαδούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
ΣΤΡΑΤΗΣ Ε. ΣΤΡΑΤΗΓΗΣ
Επ. δικηγόρος Δ.Ν.,
τ. βουλευτής Επικρατείας
Η παραχώρηση γης και η Μονή Πετράκη
Κύριε διευθυντά
Εις το «Κ» (Νο 873) της εφημερίδος σας, της 23ης Φεβρουαρίου ε.έ., η εκλεκτή δημοσιογράφος σας κ. Τασούλα Επτακοίλη αναφέρει ότι «ήταν 18 Μαΐου όταν ο βασιλιάς Γεώργιος Α΄ με διάταγμά του παραχωρούσε γη για τη δημιουργία μιας βρετανικής αρχαιολογικής σχολής, το σημερινό Κολωνάκι, που τότε ήταν εξοχή!».
Εις το φύλλον της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως 208, τ.Α΄, της 22ας Μαΐου 1884, διαπιστώνεται ευχερώς ότι το σχετικόν Βασιλικόν Διάταγμα τιτλοφορείται ως εξής: «Περί δωρεάς γηπέδου της Μονής Πετράκη προς ανέγερσιν Αγγλικής αρχαιολογικής σχολής».
Είναι γεγονός αναμφισβήτητον ότι ο φιλοπρόοδος Βασιλεύς επένευσε και ενέκρινε την δωρεάν, διά την οποίαν την πρωτοβουλίαν είχεν η Κυβέρνησις Χαρ. Τρικούπη.
Ομως, αναντιρρήτως εις όλας τας αναλόγους περιπτώσεις (λ.χ. ως το παρακείμενον Θεραπευτήριον «Ευαγγελισμός», το Μαράσλειον Διδασκαλείον, η Αμερικανική αρχαιολογική σχολή μετά της Γενναδείου Βιβλιοθήκης και άλλα νοσηλευτικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα των Αθηνών) την γη παρεχώρησεν η ιστορική Ιερά Μονή Ασωμάτων-Πετράκη, διαχρονική συναντιλήπτορας των αναγκών της πόλεως των Αθηνών και του Εθνους, και ουχί το Ελληνικόν Δημόσιον.
Δωροθεος Κιουσης
Αρχιμανδρίτης
Ηγουμενοσύμβουλος
Ι.Μ. Ασωμάτων-Πετράκη
Η σύναξη των ηρώων, το μπαϊράκι του Σουλίου
Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της «Καθημερινής» της 2ας Φεβρουαρίου 2020 (Τέχνες & Γράμματα), στο ωραίο άρθρο της κ. Γιούλης Επτακοίλη «Η ισχύς εν τη ενώσει», αναφέρονται 14 ιδρύματα για σειρά δράσεων με τον τίτλο «Πρωτοβουλία 1821-2021». Δυστυχώς, στην αναφορά αυτή δεν συμπεριλαμβάνεται το Ιδρυμα Μπότσαρη στη Ναύπακτο. Ο εκλιπών ιδρυτής του, πρέσβης Νότης Μπότσαρης, είχε στην προσωπική του κατοχή το μπαϊράκι (πολεμική σημαία) του Σουλίου, το οποίο είχα προσκληθεί για να δω. Στην ίδια επίσκεψη μου έδειξε ένα ωραίο αντίγραφο ενός πίνακα του κάστρου της Ναυπάκτου με τον Μπότσαρη, τον Τζαβέλλα και άλλους πολέμαρχους σε σύναξη. Το πρωτότυπο βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου, σε αίθουσα επισκέψιμη μόνο με άδεια. Αραγε θα παρουσιάσει το Λούβρο τον πίνακα αυτόν στη μεγάλη έκθεση που ετοιμάζει; Ιδωμεν.
Ο εξάδελφος του πρέσβη Νότη Μπότσαρη, Μάρκος Μπότσαρης, διατηρούσε μουσείο στην οδό Ιασίου 6, στο Κολωνάκι, όπου εξέθετε το σπαθί του Μάρκου Μπότσαρη και άλλα πολύτιμα προσωπικά του αντικείμενα. Δεν γνωρίζω πού βρίσκονται τώρα, διότι το μουσείο δεν λειτουργεί πλέον και ο ίδιος απεβίωσε. Ο χρόνος είναι αμείλικτος και κάποιες απώλειες δυστυχώς είναι αναπόφευκτες. Το μπαϊράκι του Σουλίου είναι όμως εδώ για να στείλει το μήνυμα ότι σε αυτόν τον τόπο, στο παρελθόν και στο μέλλον, το μεγαλύτερο δώρο είναι η ελευθερία.
Λουιζα-Τζαβελλα Χουλιαρακη