Ασπίδες και Ευρώπη

2' 2" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μεταναστευτικό ή ασύμμετρη απειλή; Ανθρωπισμός ή προστασία από εισβολή; Αυτός δεν είναι ο διχασμός των ημερών; Ας βάλουμε ένα ακόμη δίλημμα. Ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική ή οικονομική ενίσχυση της «ευρωπαϊκής ασπίδας»; Το πρόβλημα, βέβαια, με τις ασπίδες είναι να μην είσαι αυτός που τις κρατάει.

Εάν είχε ένα κοινό σημείο συμφωνίας η χθεσινή επίσκεψη της ευρωπαϊκής ηγεσίας στον Εβρο ήταν η διαπίστωση ότι τα ελληνικά σύνορα είναι τα ευρωπαϊκά σύνορα και άρα χρήζουν προστασίας. Το επανέλαβε και ο πρωθυπουργός προχωρώντας στη διάκριση ότι σήμερα αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα που δεν είναι μεταναστευτικό ή προσφυγικό, αλλά μια ασύμμετρη απειλή. Θα επανέλθουμε σε αυτό.

Για την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η προστασία των ευρωπαϊκών συνόρων μεταφράζεται σε περίπου 700 εκατομμύρια ευρώ. Τα χρήματα αυτά, όπως είπε, θα κατευθυνθούν στη διαχείριση του προσφυγικού και στην κατασκευή των αναγκαίων υποδομών. Κάτι θα γίνει και με την Τουρκία, είπε, για να τηρήσει τη συμφωνία της.

Τι σημαίνει αυτό; Μια ερμηνεία είναι πως η Ευρώπη επιδιώκει την επιστροφή στην «κανονικότητα» που ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια. Η Τουρκία συγκρατεί πρόσφυγες και μετανάστες, η Ελλάδα επωμίζεται το μεγαλύτερο βάρος των αιτούντων άσυλο και η Ευρώπη τροφοδοτεί με χρήμα και υλικό.

Αυτό το σχήμα όμως, αν λειτούργησε τα προηγούμενα χρόνια, δεν μπορεί να λειτουργήσει τώρα. Βλέπουμε, άλλωστε, τα αποτελέσματά του. Είναι κάτι που δεν θέλει ούτε ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος είπε ότι «δεν μπορούμε να έχουμε χώρες μέσα στην Ε.Ε. οι οποίες σπρώχνουν το βάρος της διαχείρισης των εξωτερικών συνόρων προς τις χώρες που εξαιτίας της γεωγραφίας βρίσκονται στη θέση που βρίσκονται και ταυτόχρονα δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του προβλήματος». Ευήκοα ώτα όμως βρήκε μόνο στην πλευρά του Ιταλού προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Νταβίντ Σασόλι, ο οποίος μίλησε καθαρά για την ανάγκη μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής στο μεταναστευτικό, με συμμετοχή όλων των χωρών, κάτι που αρκετοί Ευρωπαίοι ηγέτες δεν θέλουν να ακούσουν. Μήπως, όμως, ήρθε η ώρα για την Ευρώπη να γίνει και εκείνη «απρόβλεπτη» στις αντιδράσεις της και να πράξει το αυτονόητο;

Υπάρχει και ένα ακόμη, λεπτό ζήτημα, μιας και μιλάμε για σύνορα και προστασία. Τι θα γίνει όταν η «ασύμμετρη απειλή» ξαναγίνει «προσφυγικό – μεταναστευτικό»; Πώς θα ανοίξουν πάλι τα σύνορα στις κοινωνίες που τώρα επιχαίρουν με το κλείσιμό τους; Εχουμε επισημάνει μέσα από αυτή τη στήλη ότι η μετανάστευση και η μετακίνηση πληθυσμών είναι ένα πρόβλημα με μη λύση όταν ως λύση σκεφτόμαστε την εξαφάνισή του. Οταν κρατάς ασπίδες πρέπει να ξέρεις και πότε να τις κατεβάζεις.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή