Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όσα διαδραματίζονται στον Εβρο και στο Αιγαίο αυτές τις μέρες δεν έχουν σχέση με το προσφυγικό πρόβλημα που η Ελλάδα και η Ευρώπη βίωναν τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για μια πολεμική επιχείρηση –με όπλα τους φτωχοδιάβολους που προσπαθούν να ξεφύγουν από θέατρα συγκρούσεων και ανέχεια– που έχει εξαπολύσει το σημερινό καθεστώς της Τουρκίας, αφενός για να ξεφύγει από τα αδιέξοδα που το ίδιο προκάλεσε με τη μεγαλοϊδεατική πολιτική του, αφετέρου για να εκπληρώσει κάποιους ομολογημένους ή ανομολόγητους σκοπούς του. Οι αποδείξεις είναι αδιάσειστες και τις προσφέρουν ο Ερντογάν και οι αξιωματούχοι του με τη ρητορική, την προπαγάνδα και τα ψέματα που διασπείρουν, αλλά και η υποστήριξη που παρέχουν οι τουρκικοί μηχανισμοί στη στεριά και στη θάλασσα σε όσους προτρέπουν να «εισβάλουν» στην Ελλάδα.
Είναι ασφαλώς θετικό το γεγονός ότι τα επίσημα θεσμικά όργανα της Ευρώπης έχουν αντιληφθεί την πραγματικότητα, όπως φάνηκε από την επίσκεψη στον Εβρο και τις δηλώσεις των επικεφαλής της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, του Ευρωκοινοβουλίου και του πρωθυπουργού της Κροατίας που έχει την προεδρία. Αναγνώρισαν ότι τα ελληνικά σύνορα είναι ευρωπαϊκά, αποδέχθηκαν την πολιτική που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση, εξήγγειλαν συγκεκριμένη βοήθεια. Από την άλλη πλευρά, παραμένει σαφές ότι η ενιαία μεταναστευτική πολιτική της Ενωμένης Ευρώπης απέχει ακόμη, ο κάθε εταίρος συμπεριφέρεται ανάλογα με τα συμφέροντά του, δεν εκδηλώθηκε από πουθενά διάθεση για υποδοχή προσφύγων που είναι εγκλωβισμένοι εδώ (ούτε καν για τα ασυνόδευτα παιδιά…), δεν πρόκειται να βοηθήσουν στη φύλαξη των συνόρων, καθώς ο Frontex δεν συμμετέχει στην ανάσχεση και αποτροπή. Με λίγα λόγια, βλέπουν την Ελλάδα ως «ασπίδα» φωναχτά και ως «αποθήκη ψυχών» σιωπηρά…
Το πιο σημαντικό όμως συμπέρασμα από όσα ειπώθηκαν και λέγονται, αλλά και από τη συμπεριφορά διαφόρων κυβερνήσεων, κυρίως της Γερμανίας, είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση θεωρεί ότι η συναλλαγή, με την έννοια της οικονομικής βοήθειας, παραμένει ο καλύτερος τρόπος για να «δαμαστεί» ο Ερντογάν. Σε συνδυασμό με τη δικαιολόγηση και υιοθέτηση της πολιτικής του στο Ιντλίμπ της Συρίας, καθώς ΗΠΑ και Ευρώπη εξακολουθούν να αντιπαρατίθενται στη Ρωσία και στον Ασαντ. Θέλουν να αγνοούν την υποστήριξη που δίνει από χρόνια και σήμερα η Αγκυρα στους τζιχαντιστές. Αλλά αυτή η στάση δεν είναι καθόλου καθησυχαστική για την Ελλάδα. Η δημιουργία καταυλισμού μεταναστών ως επί το πλείστον στα σύνορα, οι συνεχείς προκλήσεις και απειλές εις βάρος της χώρας μας, ο φόβος μήπως διεκδικήσει ανταλλάγματα από τους Ευρωπαίους σχετικά με τη «γαλάζια πατρίδα» δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού.
Είναι απολύτως ζωτικό να περιφρουρηθεί το απαραβίαστο των συνόρων από μαζική εισβολή μεταναστών, αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι πόσο μπορεί να αντέξει η Ελλάδα δίχως ουσιαστική συμπαράσταση. Η πολιτική της ανάσχεσης και της αποτροπής με ουσιαστική συμμετοχή της Ευρώπης είναι μονόδρομος!