Ελενα Ράπτη: Κοντέινερ

1' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το διευκρίνισε. Δεν μίλησε σαν γιατρός. Δεν είναι βέβαια γιατρός. Αλλά η διευκρίνιση είναι απαραίτητη τις ημέρες αυτές που βρίσκει οργιώδη εξάπλωση ο νόμος του Τσαρούχη περί ρευστότητας των νεοελληνικών ιδιοτήτων. Εδώ δεν είσαι μόνο ό,τι δηλώσεις. Είσαι και ό,τι δηλώσεις πως δεν είσαι.

Δηλώνοντας μη γιατρός, η Ελενα Ράπτη μίλησε για ζήτημα δημόσιας υγείας. Νομιμοποιήθηκε προς τούτο από τους όντως γιατρούς που μιλούν σαν μη γιατροί – είτε σαν πιστοί είτε σαν υποτελείς του πάνδημου δόγματος.

Παρότι συμπληρώνει είκοσι χρόνια αδιάλειπτης κοινοβουλευτικής καριέρας, η βουλευτής Θεσσαλονίκης δεν έχει σταδιοδρομήσει μιλώντας σαν βουλευτής. Εχει απασχολήσει την επικαιρότητα αραιά, κυρίως με τις εξωκοινοβουλευτικές της δραστηριότητες – τον λατρευτικό και τον κοσμικό της βίο.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο θα μπορούσε κανείς να την απομονώσει από το κόμμα της. Είναι εύκολος στόχος. Εύκολος και παραπλανητικός. Τον ίδιο τύπο δημαγωγίας ασκούν πολλοί από τους συναδέλφους της στη Ν.Δ., που δεν είναι το ίδιο ευάλωτοι στην αφ’ υψηλού συγκατάβαση· που εμφανίζονται με τεκμήριο κάποιας σοβαρότητας.

Ο κορωνοϊός και η κρίση στα σύνορα έχουν επιδράσει μεταμορφωτικά στο κυβερνών κόμμα. Εχουν φέρει στην επιφάνεια ρεύματα της Δεξιάς τα οποία ήλεγχε ο προσανατολισμός του κυβερνητικού προγράμματος – αν όχι και η πολιτική κουλτούρα της κομματικής ηγεσίας.

Αυτή είναι και η πιο δραστική από τις παρενέργειες μιας αναγκαίας απόφασης: Το κλείσιμο των συνόρων ντόπαρε όσους ήδη, πιο προσεκτικά, κερδοσκοπούσαν στην ατζέντα τού «πατρίς – θρησκεία». Φαίνεται ότι η επήρεια του ντόπινγκ έφτασε μέχρι την κορυφή της κυβέρνησης. Από το «δεν ερχόμαστε να διχάσουμε, αλλά να ενώσουμε» φτάσαμε στο να αναθεματίζει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος την αντιπολίτευση ως «δούρειο ίππο του Ερντογάν» – απηχώντας τους εμφυλιακούς αφορισμούς του μνημονίου περί «γερμανοτσολιάδων» και «πέμπτης φάλαγγας της τρόικας» που είχε υποστεί η ίδια η Ν.Δ.

Η παράδοση στις δεισιδαίμονες και μισαλλόδοξες ροπές του δεξιού λαϊκισμού δεν συντελείται βέβαια από μια απαρατήρητη βουλευτή. Συντελείται κεντρικά. Αιφνιδιασμένη από τις ροές των γεγονότων, αλλά και κολακευμένη από ένα αυθόρμητο κύμα μεγάλης αποδοχής, η κυβέρνηση δείχνει να χάνει την επαφή της με την αρχική, συμφιλιωτική επαγγελία της. Η «ομοψυχία» επιτυγχάνεται ως μαζική παραφορά, όχι στη χώρα όπου η νέα εξουσία θα έκοβε μόνο φόρους και κορδέλες επενδύσεων· αλλά στη χώρα όπου ενδημεί το φρόνημα της καραμπίνας. Στη χώρα όπου πυρπολούνται σχολεία.

Ναι, η πλειοψηφία χειροκροτάει. Είναι όμως μια πλειοψηφία ολοένα και πιο αποξενωμένη από τις συλλογικές προσδοκίες –για «κανονικότητα» και προκοπή– που τη συγκρότησαν. Τώρα προσδοκά θαύματα. Και ανθρωποκοντέινερ σε ξερονήσια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή