Τα δύσκολα είναι μπροστά, είπε στο διάγγελμά του προχθές ο πρωθυπουργός. Το ίδιο επαναλαμβάνουν όλοι οι ειδικοί και οι επιστήμονες, οι μόνοι που πρέπει να ακούμε αυτές τις μέρες. Οι τελευταίες μέρες, όμως, δεν έχουν αναδείξει μόνο την ανάγκη για εγρήγορση, ψυχραιμία και αλληλεγγύη. Οι έκτακτες συνθήκες έχουν δημιουργήσει σε «επίπεδο κορυφής» στην κυβέρνηση και στην αξιωματική αντιπολίτευση πεδία συνεννόησης και αλληλοϋποστήριξης. Ας μην σπεύσουν οι κυνικοί να πουν ότι όλα αυτά θα εξανεμιστούν μόλις ο κορωνοϊός υποχωρήσει ή οι Τούρκοι σταματήσουν τις προκλήσεις. Ακόμη κι αν αυτό συμβεί, έχουμε ένα κερδισμένο θετικό προηγούμενο, έναν οδηγό σύμπλευσης για την πολιτική ηγεσία, πολύτιμο κεφάλαιο για μελλοντικές προκλήσεις που μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερες.
Προχθές, λοιπόν, ήταν μια καλή μέρα. Ο πρωθυπουργός βγήκε και μίλησε στους Ελληνες πολίτες, δεν στρογγύλεψε τα λόγια του, δεν υπερέβαλε με κίνδυνο να προκαλέσει πανικό, μας κάλεσε όλους να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, ατομικά και συλλογικά. Κάθε του λέξη ήταν ζυγισμένη προσεκτικά, είχε ειδικό βάρος, ήταν αυτό που θα περίμενε να ακούσει κανείς από τον πρωθυπουργό του σε μια στιγμή κρίσης. Την ίδια μέρα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έκανε μια σκληρή ανακοίνωση κατά της τουρκικής κυβέρνησης. Μίλησε για πρωτοφανή και επικίνδυνη κλιμάκωση της προκλητικότητας που δεν θα πρέπει να μείνει αναπάντητη, για «θράσος» απέναντι στο οποίο «η χώρα οφείλει να απαντήσει συντεταγμένα και αποφασιστικά. Χωρίς εθνικιστικές κορώνες και σπασμωδικές κινήσεις, αλλά με πατριωτική ευθύνη». Κοινώς, έβαλε πλάτη στην κυβέρνηση, όπως όφειλε να κάνει.
Τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και ο Αλέξης Τσίπρας επέδειξαν πολιτική ωριμότητα και υπευθυνότητα. Είναι βέβαιο ότι στο εσωτερικό των κομμάτων τους οι οπαδοί της στείρας αντιπαράθεσης δεν θα χάρηκαν. Τις τελευταίες μέρες δεν λείπουν τα «φάλτσα» από τα δύο μεγάλα κόμματα. Εχουμε παρακολουθήσει ανεύθυνες συμπεριφορές, έχουμε ακούσει μισόλογα και υπαινιγμούς από βουλευτές και στελέχη που ψαρεύουν ψήφους σε θολά νερά. Και θα κριθούν αυστηρά. Ευτυχώς, όμως, τον τόνο σε μια χώρα δίνει η ηγεσία. Κι αυτή στάθηκε στο ύψος της.
Το επόμενο βήμα, ένα σπουδαίο δώρο προς όλους τους πολίτες, θα ήταν το κεφάλαιο που κερδήθηκε ως πολιτική ευθύνης να επενδυθεί στην υγεία, στην παιδεία, στη δημόσια ασφάλεια. Αν κάτι προκύπτει με μεγάλη σαφήνεια αυτές τις μέρες, είναι ότι δεν θέλουμε λιγότερο κράτος. Θέλουμε καλύτερο κράτος. Λειτουργικά και στελεχωμένα νοσοκομεία που να μπορούν να ανταποκριθούν σε συνθήκες όπως οι σημερινές, στελέχη υψηλής κατάρτισης και επαγγελματισμού στον στρατό και στην αστυνομία, εκπαίδευση με έμφαση στις νέες τεχνολογίες. Και προς αυτή την κατεύθυνση θα απαιτηθούν συναινέσεις.
Ναι, λοιπόν, θα είναι δύσκολες οι επόμενες μέρες. Αλλά ας προσπαθήσουμε να βγούμε καλύτεροι και πιο σοφοί.