Γράμματα Αναγνωστών

5' 11" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το «αντίδοτο» στον κακόβουλο γείτονα;

Κύριε διευθυντά

Ολον αυτόν τον καιρό είμαστε μάρτυρες μιας πολύ στενάχωρης πραγματικότητας. Από τη μία είναι ένας κουτοπόνηρος ανατολίτης Ερντογάν ο οποίος με αποδέκτη το χαμηλού επιπέδου ακροατήριό του, αφού «έφαγε τα μούτρα του» σε όλα τα μέτωπα που άνοιξε, ασκεί ένα ανηλεές μπούλινγκ στον «αδύναμο κρίκο» που θεωρεί την Ελλάδα. Με τις καθημερινές παραβιάσεις, υπερπτήσεις, εμβολισμούς πλοίων εντός του ελληνικού χώρου γενικώς, έχει καταργήσει ντε φάκτο κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας. Από την Αθήνα η τουρκική επιθετικότητα καταδικάζεται ως θλιβερή και καταδικαστέα, ερχόμενη σε ευθεία σύγκρουση με κάθε ευρωπαϊκή λογική (ντροπή σας, κακά παιδιά!).

Ή «όσο κι αν ενοχλείται η Τουρκία, το Λιμενικό Σώμα συνεχίζει να προστατεύει τα θαλάσσια σύνορά μας», μπλα μπλα!

Από την άλλη, το πραγματικά θλιβερό είναι ότι η παρηκμασμένη Δύση δεν έχει τη θέληση, το σθένος και τους μηχανισμούς να αντιμετωπίσει τα «άγρια που μας ήλθαν από την ασιατική στέπα για να διώξουν τα ήμερα», αξιώνοντας μάλιστα και ιστορικά δικαιώματα πέντε αιώνων επί εδαφών που αποκαλούν «πατρίδες τής καρδιάς τους». Είναι πραγματικά θλιβερό επίσης το ότι, πέραν των ευχολογίων των Δυτικών, είμαστε μόνοι στην αντιμετώπιση αυτού του κακόβουλου γείτονα που διαχρονικώς προκάλεσε τον ιστορικό αφανισμό μας και ο οποίος αποθρασυνόμενος και κλιμακώνοντας συνεχώς την πίεσή του θα μας θέσει συντόμως προ του αδιεξόδου της παράδοσης ή της αντίστασης.

Μιχ. Λιωσης

Δεσμοί αίματος και μακράς ιστορίας

Κύριε διευθυντά

Αναφερόμαστε στο άρθρο του συντάκτη σας Στέφανου Κασιμάτη που δημοσιεύθηκε στη σελ. 2 του κυριακάτικου φύλλου της 15-3-2020,  το οποίο αναφέρεται μεταξύ άλλων στην πρόσκληση του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη, προς τη νέα πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου.

Στο εν λόγω άρθρο αναφέρει επί λέξει: «Η νέα Πρόεδρος τη γλίτωσε προσωρινώς λόγω  κορωνοϊού, που δεν επιτρέπει ταξίδια. Προσωρινώς, όμως, διότι αυτή η ιδιότυπη κατάσταση ενός έθνους με δύο κράτη, εκ των οποίων το μεγαλύτερο τρέχει μονίμως πίσω από τις αταξίες του μικρότερου και πληρώνει μονίμως τον λογαριασμό, είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να φανταστώ (κανείς δεν μπορεί), πώς θα απαλλαγούμε…».

Η ανωτέρω τοποθέτηση του συντάκτη σας είναι προφανώς εκτός  ιστορικής και λογικής τάξης και αλήθειας  και είτε οφείλεται σε έλλειψη βασικών ιστορικών γνώσεων, είτε σε κακόβουλη συμπεριφορά.

Είναι κοινό τοις πάσι  ότι  η Ελλάδα  με τη Συνθήκη Ζυρίχης – Λονδίνου, είναι εγγυήτρια δύναμη μαζί με την Αγγλία και την Τουρκία και ότι το 1974 η χούντα έκανε το προδοτικό πραξικόπημα στην Κύπρο, το οποίο έδωσε την αφορμή στην Τουρκία να εισβάλει και να κατέχει παράνομα το 37% της επικράτειας της Κυπριακής  Δημοκρατίας.

Η άποψη του κ. Κασιμάτη ότι η Ελλάδα τρέχει μονίμως πίσω από τις αταξίες του μικρότερου κράτους Κύπρου, αφενός είναι ιστορική αναλήθεια και αφετέρου δεν συμβάλλει στην ενότητα που υπό τις γνωστές πολύ δύσκολες συνθήκες για το ελληνικό έθνος, είναι αναγκαία προϋπόθεση για να αντιμετωπίσουμε τις απειλές, τους εκβιασμούς,  την τρίτη εισβολή στην ΑΟΖ της Κύπρου,  τις παραβιάσεις στον ελληνικό εναέριο χώρο και τις έμπρακτες αμφισβητήσεις της Τουρκίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου.

Ολοι οι συνετοί και σώφρονες Eλληνες Κύπρου και Ελλάδας γνωρίζουν ότι τα δεινά της Κύπρου οφείλονται στην προδοτική συμπεριφορά της χούντας και όχι φυσικά του ελληνικού λαού και ότι η Ελλάδα ως εγγυήτρια δύναμη, αλλά και για εθνικούς λόγους, οφείλει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να επιτευχθεί  δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό.

Δημοσιεύματα όπως το ανωτέρω, όχι μόνο δεν συμβάλλουν θετικά στους κοινούς εθνικούς στόχους Ελλάδας και Κύπρου, αλλά τους υπονομεύουν και  δημιουργούν αρνητικό κλίμα.

Είμαστε ευγνώμονες στον ελληνικό λαό για τις θυσίες Ελλαδιτών αδερφών μας στην Κύπρο που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της ιδιαίτερής μας πατρίδας, αλλά και περήφανοι διότι σε  όλους τους αγώνες του ελληνικού έθνους οι Ελληνες της  Κύπρου συμμετείχαν και έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία και τα δίκαια της Ελλάδας.

Γιωργος Συλλουρης, Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας

Λευτερης Κωνσταντινιδης, γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Κυπριακών Οργανώσεων Ελλάδας

Ακαδημία Αθηνών και ιατρική έρευνα

Κύριε διευθυντά

Είναι παράξενο και είναι παράλογο, αλλά το Ιδρυμα Ιατροβιο-λογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών, ένα γενικώς αναγνωρισμένο κέντρο ιατρικής έρευνας της χώρας, την περίοδο και τη στιγμή ακριβώς που η συνδρομή και συμβολή του στη βελτίωση της δημόσιας υγείας της χώρας είναι απολύτως αναγκαία και αναντικατάστατη, «χειμάζεται» από προβλήματα που έχουν σχέση με την ομαλή λειτουργία της διοίκησής του και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οι διαμαρτυρίες του σωματείου των εργαζομένων μένουν χωρίς αποτέλεσμα και, φυσικά, αναπάντητες.  

Το επταμελές Δ.Σ. παραμένει για πολλούς μήνες προσωρινό, λαμβάνοντας αποφάσεις που θα δεσμεύσουν το οριστικό. Η τάξη των Θετικών Επιστημών έχει εκλέξει από τον Νοέμβριο του 2019 τα πέντε μέλη της, αλλά η ολομέλεια της Ακαδημίας καθυστερεί την εκλογή των άλλων δύο, για άγνωστους λόγους, που όμως μπορούν να δημιουργήσουν σκέψεις.  

Γιατί δεν εφαρμόζεται αμέσως η (μόνη άλλωστε) νόμιμη διαδικασία για τη σύνθεση του οριστικού διοικητικού συμβουλίου; Ποιος ενεργεί αυθαιρέτως εναντίον;

Θ.  Γ.  Βουδικλαρης, Πολιτικός Μηχανικός

Η ελληνικότητα και περί ιστορίας

Κύριε διευθυντά

Στην «Καθημερινή» της 23ης Φεβρουαρίου ο κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος ερωτά: «Υπάρχει ελληνικός λαός;». Στη συνέχεια αναφέρεται στον «μακρυγιαννισμό» ως καταφύγιο του Εθνους, «…και ο Σεφέρης και ο Θεοτοκάς τον εαυτόν τους παλεύουν να σώσουν με τον Μακρυγιάννη».

Και συνεχίζει: «Η ελληνική κοινωνία παλεύει μέσω του μακρυγιαννισμού να σώσει τον εαυτόν της από την ενοχή και την παθητικότητα που επέδειξε απέναντι στην επταετία των συνταγματαρχών».

Πράγματι, υπάρχουν δύο λαοί στην Ελλάδα. Ο ένας, ο μετέχων «της ημετέρας παιδείας» κατά τον Ισοκράτη, όπως αυτή η παιδεία συμπληρώθηκε στη συνέχεια, κατά τη συνάντηση των Ελλήνων με τον Χριστό (Ιωαν. ιβ, 20 κ.ε.).

Ο δεύτερος, εκείνος, πολλούς αιώνες αργότερα, που διαμορφώθηκε από την εισαχθείσα «εξ Ευρώπης ελληνικότητα» κατά τον Φαλμεράιερ. «Η Θεία Πρόνοια επέλεξε τον Οθωνα Α΄ ως κομιστή των ευεργετημάτων αυτής της ευρωπαϊκής πνευματικής ανωτερότητας στο νέο “γένος των Ελλήνων”, να έλθει από μίαν ξένη χώρα στην Αθήνα για να σφραγίσει όλα τα πνεύματα με την κοινή μορφή της νέας, από την Ευρώπη προερχόμενη Ελληνικότητα…».

Σε αυτήν την «Ελληνικότητα» αντέδρασε ο Μακρυγιάννης, με εκείνο το δύσοσμο απόφθεγμα και όλος ο κατά τον κ. Τάκη Θεοδωρόπουλο «μακρυγιαννισμός» Ελλήνων, όπως ο Σεφέρης, ο Θεοτοκάς, ο Κόντογλου, ο Παπαδιαμάντης, και άλλοι πολλοί «ξεχασμένοι». Και, τέλος, από τι έχουν «να σώσουν» ο Σεφέρης και ο Θεοτοκάς τον εαυτόν τους, από τι; Πέστε μας!

Τώρα, για την παθητικότητα στην Επταετία, ας καταφύγουμε στην έρευνα της αιτίας και της αφορμής της και τότε θα καταλήξουμε σε συμπεράσματα σωστά για τη συμπεριφορά μας στο μέλλον…

Παν. Χρ. Καραγεωργος, Γεωπόνος

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή